ɪ'ᴍ ꜰİɴᴇ [chansoo + tamamlandı]✓

12

parkyeol : yetimhanedeyken,

parkyeol : beni sevdiğini biliyordum.

dokyungsoo : ne?

parkyeol : okudun işte.

dokyungsoo : bunu biliyordun ve hep sustun mu?

dokyungsoo : sana inanamıyorum.

dokyungsoo : içimde ne fırtınalar koptu biliyor musun sen?!

parkyeol : tahmin edebiliyorum..

parkyeol : çünkü gittikten sonra aynılarını bende hissettim.

dokyungsoo : kimden öğrendin bu kadar bencil olmayı parkyeol?

dokyungsoo : eğer beni seviyorsan, neden karşılık vermedin sevgime?

dokyungsoo : neden kül olmamı izledin sadece?

dokyungsoo : bu çok acıttı.

parkyeol : hayattan ve babamdan öğrendim soo.

parkyeol : ikisi de bana bencil olmayı öğretti,

parkyeol : hem unuttun mu ikimizde sevdiğimiz kişileri kaybettik, tahmin ediyordum sana açılırsam eğer bir gün mecbur ayrılacağımızı..

parkyeol : müdire hanım ben kabul etmesem bile, verecekti beni onlara zaten.

parkyeol : o gün gözümde gördüğün ışıltılar yalan değildi, ama nedeni de aile bulduğum için değildi.

dokyungsoo : ne içindi peki?

parkyeol : düşündüğün kadar aptal değildim soo.

parkyeol : ama sen biraz görememişsin, ben sana hep öyle bakardım ve giderken de öyle baktım çünkü sadece unutmanı bekledim.

parkyeol : daha kendim unutamazken senden bunu beklemek oldukça bencilceydi, ama şimdi sadece seninle buluşup konuşmak istiyorum.

parkyeol : lütfen..

dokyungsoo : hep gitmek istediğimiz yerde, 00:00'da orada ol.

dokyungsoo : belki dileklerimiz kabul olur ha?

⋆

wuhuu..

bitsin diye uğraşıyorum daha da uzuyor ojfdşogdsjfşgodjsg 

yeni kitap yazmak iştiyoruum~ ~