QUERENCİA

7

26.08.21
00:13
Merhaba! Benim için Mila, medyadaki karakter. Siz istediğiniz gibi hayat edebilirsiniz, iyi okumalar!!!

Mila ve Natasha, diğerlerini salonda bıraktılar ve garaja doğru ilerlediler. Asılı anahtarlardan birini gözüne kestirip dolaptan çıkaran Natasha, kıza döndü. Aynı zamanda arabayı işaret etmişti ve o tarafa doğru yürüyorlardı. "İçerideyken konuların fazlalığından ötürü tanışmaya pek fırsatımız olmadı, genel şeylerin üzerinde durduk sadece. Detayları severim ve eğer rahatsız olmazsan, anlatacaklarını dinlemeyi çok isterim. Nereli olduğun ya da nerede doğup büyüdüğün, yeteneklerin, neleri sevdiğin gibi her şeyden bahsedebilirsin. Aynı zamanda, sormak istediğin bir şey varsa da çekinmeden sorabilirsin. Aynı takımın üyeleri olacaksak, önce sıkı birer dost olmamız gerekir."

Natasha'nın, gündelik bir tavırla sorduğu bu soruların temel nedenini az çok bilen Mila, belli etmemeye çalışsa da gerilmişti. Kızıl ajanı, o bunu bilmese de çok iyi tanıyordu ve şu anki amacını da anlamıştı. Kadın söylediklerinde samimi olsa bile tedbir için, sorgulamayı da bir kenara atmıyordu. Diğerleri, bu detaylara pek takılmamış ve üstünde durmamışlardı ama Natasha, yetiştirilme şeklinden ve yılların getirdiği tecrübeden ötürü hiç kimseye tam olarak güvenmez ve sorgulardı. Ona öğretilen buydu.

Arabanın kapılarını açıp bindiler, kadın arabayı çalıştırıyordu. "Sorun değil, rahatsız olmam." Kız tekrar rahat tavırlarla konuştuğunda, kendini tanımaya ne kadar uzak olduğunu fark etti. Yalan söylemek onun için hiç zorlayıcı bir eylem olmamıştı fakat söz konusu, bu kadar sevdiği insanlar olunca kendisini korkunç hissediyordu.

Daha önce hiç sevdiği birinin, ne hakkında olursa olsun gözünün içine bakarak yalan söylememişti ki. Bu sorunun kaynağı, dürüst biri olmasından ziyade sevdiği insanların varlığıyla ilgili temel sorunlardı...

Kemerlerini taktılar ve Natasha, arabayı yola doğru yöneltiyordu. Bir yandan da kızı dikkatle dinliyordu ama bunu o kadar belirsiz yapıyordu ki, onu gerçekten tanımayan biri anlayamazdı.

Kız, geçmişiyle ve kendisiyle ilgili gerçekleri olduğu gibi anlatmaya karar verdi. Onu olduğu gibi tanımalıydılar, tek bir şey haricinde...

"2001 yılı, 3 Ekim'de Brooklyn'de doğdum ve büyüdüm. Kendimi bildiğimden beri burada, New York'tayım. Ailemi tanımadığım için onların nereli ya da nasıl insanlar olduğuna dair bir fikrim yok."

"Onları hiç aradın mı?" "Hayır." "Neden?" "Onlarsız devam edebildiysem, onlara ihtiyacım yok demektir." Mila'nın, ön camdan yola attığı dalgın bakışlarını bölen, kızıl ajanın yarım tebessümüyle sözleri oldu. "Ben de ailemi tanımıyorum. Kendime yıllardır, senin az önce söylediklerini söylüyorum ama bir fırsatım olsaydı onları tanımayı geri çevirmezdim sanırım."

Mila, kafasını Natasha'ya çevirdi. "İlk ortak noktamızın bu olması ne kadar da trajikomik." İkisi de güldüklerinde Mila, kendinden bahsetme isteğiyle devam etti. "Aksiyon, bilim kurgu, gerilim" Duraksadı. "Biliyor musun, hiç önemli değil, film izlemeyi seviyorum. Aynı şekilde kitap okumayı da öyle ama bu kısımda psikolojik ve gotik kurgular bir miktar daha ağır basıyor sanırım. Şarkılarsa, bambaşka bir bağımlılık benim için. Tüm hayvanları severim ama köpeklerin yeri farklı sanırım. Yemek yapmakta berbattan da öteyimdir."

Natasha ilgiyle dinlerken, son cümleyle birlikte o da komik bir ses tonuyla, "Emin ol ben de." dedi ve tekrar güldüler.

"Madem film, kitap, müzik üçlemesine bu kadar bağlısın, üçünden de favorilerini söyle bakalım." Kızıl kadının isteğiyle, Mila kıpırdandı ve düşünüyordu. "Benden herhangi konuda bir 'favori' seçmemi istemek korkunç bir eylem ama aklıma ilk gelenleri söyleyeceğim şu an." Kızın heyecanlı tavırlarına içten bir şekilde güldü Natasha.