Missing the Wildwaves [Province Series #01] ✓

08

"Ma, bakit mo naman binigyan ng sasakyan si Lahari? Ini-spoil mo naman, eh."

Agad ako napahinto sa labas ng kwarto ni Mamang nang marinig ang boses ni mama. Siguro ay mag kausap sila sa cellphone.

"Deserve niya iyon, Lallyne. Pera ko ang ginamit at hindi sayo. Can't you just be happy for your child?" Sagot ni Mamang, alam kong galit siya kay mama dahil sa lahat ng pinag-gagagawa nito.

"Pero binibigyan ko naman siya ng monthly allowance nila ni Levi,--" agad kong pinalis ang luhang saba'y na tumulo mula sa aking mga mata.

Was she just forced to give us money? I mentally though.

"And that is your responsibility! Kung pati doon ay napipilitan ka then wag kana mag padala. Ako ang gagastos sa lahat ng kailangan ng mga anak mo, huwag ka lang aasa na ibibigay ko sila sayo." Mahabang sabi ni Mamang, anger trace in her voice.

Patakbo akong pumunta sa aking kwarto bago mahiga sa kama at mag talukbong ng kumot. Do I really deserve this pain I feel?

Do I really need to be hurt before the new year? Sarkastiko akong tumawa dahil sa naisip, ano ba ang nagawa kong mali noon at ngayon ay todo kung parusahan ako ng karma?

"Love?" Rinig kong saad ni Ethan sa labas ng pinto bago muling kumatok.

Mabilis kong pinunasan ang mga luhang nag kalat sa aking pisnge. He shouldn't see me crying, I can't be weak in front of him, in front of my family or even my friends.

Agad akong nag tungo sa pinto bago i-unlock iyon, mabilis din naman akong bumalik sa kama bago i-dag-an sa mukha ang unan.

I felt him sit on the bed, "matutulog ka?" Masuyong tanong niya bago haplusin ang buhok ko.

I feel like I'm crying even more because of what he's doing. "Oumm," sabi ko lang, alam ko na kapag nag salita ako ay malalaman niyang umiiyak ako.

"Okay, wala naman ng ginagawa sa labas. Matutulog nalang din ako sa tabi mo." He said softly before lying down and hugging me.

Nang maramdaman ko ang pagkalma ng hininga niya ay doon ko na nilabas ang luhang kanina ko pa pinipigilan.

'Lord, if you take Ethan away from me, can you do it next time? When I have no more problems, or when I am okay, please.' I pray in my mind.

I've been hurting for a long time because of my mom, why haven't I gotten used to it yet?

Naalimpungatan ako dahil sa lamig na nararamdaman, maingat kong tinggal ang braso ni Ethan na naka-palupot sa bewang ko bago kuhanin ang remote ng aircon para hinaan iyon. Pag tapos ay bumalik na din ako sa tabi ng lalaki, pinakatitigan ko ang maamo niyang mukha.

"Huwag mo muna akong iiwan, ahh?" I asked even though he didn't really hear what I was saying.

Hinahaplos ko lang ang pisnge niya kahit ramdam ko ang luhang pa-tuloy padin sa pag tulo.

I also prayed that 'I hope he doesn't leave me in a situation where I keep falling for him'.

"Happy new year," napatingin ako kay Ethan dahil sa sinabi niya, hindi ko namalayan na tapos na pala ang counting, masyado akong preoccupied.

I reciprocated with a forced smile. "Happy new year," I said.

"Ang lakas mo naman ata uminom ng wine ngayon?" Tito Liam asked.

A small grin formed on my lips, dadaanin ko nalang sa wine ang problema.

"Trip ko lang. I'm at the right age, though," I shrugged.

Napailing nalang sila sa inasta ko, tatlong boteng wine ang inilabas nila at kalahati nalang ang natitira. Tatlo lang naman kaming umiinom, ako si Ethan at si tito Liam.

"Will you look for me when I leave?" Wala sa katinuang tanong ko. Gusto ko lang naman malaman kung hahanapin ba nila ako kapag umalis ako.

Agad nag salubong ang kilay ni tito at Ethan dahil sa sinabi ko, "of course, but you can't run away from us." Sagot niya kaya tumango lang ako, bumaling naman siya ng tingin kay Ethan. "Pasok mo na siya sa kwarto niya, matulog na kayo. May tama na iyan at kung ano-ano na ang naiisip itanong."

Hindi ko nalang pinansin ang naririnig ko sa paligid at kaagad na tumayo para mauna ng mag lakad papasok.

"May problema ka ba?" Ethan asked weakly before helping me to walk.

Umiling ako, "may tama na ako ng alak." Pagak na pag tawa ko, hindi ko alam kung dahil ba talaga ito sa alak o sa nararamdaman ko ngayon.

"Ma, bakit mo naman binigyan ng sasakyan si Lahari? Ini-spoil mo naman, eh."

"Pero binibigyan ko naman siya ng monthly allowance nila ni Levi."

Paulit-ulit kong naririnig ang sinabing iyan ni mama hanggang sa napa-upo nalang ako pagpasok sa silid, nag tatangis sa pag-iyak.

"Why! Ano ba ang nagawa kong kasalanan sayo!?" I cried because I was in so much pain, I even had difficulty breathing.

Lalo akong naiyak nung ipalupot ni Ethan ang braso sakin. "Just cry, release all the pain you feel." Masuyong anas niya bago halik-halikan ang tuktok ng ulo ko.

Nang medyo kumalma ako ay sumandal lang ako sa dibdib ng lalaki bago pumikit. Nanghihina ako. Feeling ko ubos na ubos ako. "Is it my fault that I lived in this world?" Mahing tanong ko.

"Nope,--"

Umiling ako. Hindi. Pero bakit ganon ang pinaparating sakin palagi ng mama ko? "Pero tangina! Bakit ganun ang tratong pinaparating sakin ng sarili kong ina?" I cried again, as I remembered the scenarios back then kung saan grabe kung pag salitaan ako ni mama ng mga masasakit na salita.

"Ilabas mo lang lahat ng problema mo, andito ako. Hindi kita iiwan, you can always lean on me when you think you can no longer handle your problems."

"Ethan," tawag ko habang naka-pikit padin ang dalawang mata. "Mahal kita, mahal na mahal na kita. Huwag mo akong iiwan, ahh. Pero kapag pagod kana din sakin... pwede naman, pwede mo akong iwan, basta... basta wag sa panahon na may problema din ako." I said between my sobs.

Ramdam ko ang ilang beses na pag iling niya kaya napangiti ako, "hinding-hindi kita iiwan, hindi ako mapapagod sayo. Mahal din kita, mahal na mahal."

'Hinding-hindi kita iiwan, hindi ako mapapagod saiyo. Mahal din kita, mahal na mahal.' How many times Ethan's words were repeated in my brain, ang sarap pakinggan.

I hope what you said is true, I hope you don't leave me like my mother did. I hope you don't get tired of me. I said to myself.

Maingat akong humarap sakaniya bago ngumiti. "Mahal mo ako?" Tanong ko at agad niya naman iyong tinugunan ng tango, "hindi ka mapapagod sakin?" I asked again, and he nodded, " hindi mo ako iiwan?" He smiled before kissing softly the top of my nose.

"Hinding-hindi kita iiwan, pangako."

My heart almost went out because of its intense beating, "mahal kita." I said before slowly bringing my lips closer to his.

When I felt his soft lips on me I immediately rubbed both his cheeks.

"I love you," he said as our lips parted.