TAOE: Silver GATE

II

Mike probeerde zijn ogen te openen maar het licht was te fel en snel sloot hij ze weer. Waar was hij?

Zachtjes taste hij met zijn handen over de ondergrond, wat zacht en comfortabel aanvoelde. Een bed? Hij probeerde opnieuw zijn ogen open te doen, nu met meer succes. Na de eerste paar seconden verblind te zijn door het licht, werd er een crème kleurige kamer zichtbaar. Het felle licht was het zonlicht geweest, wat door een breed kozijn naar binnen scheen. Waar was hij?

 Mike keek om zich heen. Er stonden allemaal gekke apparaten naast zijn bed die hem moesten denken aan een ziekenhuis kamer maar er waren geen andere bedden. In plaats daarvan stond er aan de overkant van de kamer een kleine eettafel met een paar stoelen en erachter een lange bank die zich uitrekte tot de zijkanten van de kamer. In de hoek stond iets wat op een kledingkast leek met daarnaast een klein keuken blok. Het was een luxe kamer die mooi was aangekleed en vast peper duur was geweest, wie hem dan ook betaald had. Een ding wist Mike wel zeker: zijn moeder was het in ieder geval niet geweest.

Mike keek opnieuw de kamer rond en merkte dat er op een kastje naast zijn bed wat spullen lagen. Een vaas met bloemen, wat tijdschriften en een eigenaardige sleutelhanger. De bloemen en tijdschriften waren waarschijnlijk met de kamer meegekomen, of misschien was zijn moeder wel op visite geweest toen hij nog bewusteloos was. De sleutelhanger kende hij niet en het leek ook niet op iets wat zijn moeder zou komen.

Mike probeerde recht op te gaan zitten en even schoot er weer een pijnscheut door zijn lichaam. Langzaam kwam hij overeind en voelde aan zijn zei. Een soepel verband liep van zijn linker naar zijn rechter zei en zat strak vastgebonden. Nu herinnerde hij het zich weer. De jongen, het gevecht; alles kwam weer langzaam terug. Al snel vormde zich vragen in Mikes hoofd waar hij geen antwoord op kon geven dus liet hij ze voor nu even achterwege en pakte de sleutelhanger van het kastje. Er hingen verschillende figuurtjes aan maar zijn aandacht ging naar de grote vierkante G die in het midden hing. Mike kende dat logo maar al te goed maar hij had nog nooit dit specifieke item gezien, zelfs niet bij verzamelaars. Het was een sleutelhanger van het beroemde merk genaamd G.A.T.E. Het was een naam waar iedereen wel eens van gehoord had. Het ontwerpbedrijf was vooral bekend van hun unieke kleding en accessoires met kleurrijke en originele patronen. Mike was een ongelooflijk fan van G.A.T.E en had zo'n beetje alles wat er maar van hun te vinden was; van reclameposters tot echte collecte items. Het was dan ook apart dat hij de sleutelhanger nog nooit was tegen gekomen.

Mike bleef er nog even naar staren, toen er opeens geschuifel vanachter de eettafel klonk. Hij zocht de kamer af en zag tot zijn verbazing dat er een persoon op de bank lag die duidelijk net wakker werd uit een diepe slaap. Langzaam stond hij op en keek met smalle oogjes om zich heen. Het was dezelfde jongen die hij had gevolgd en waardoor Mike uiteindelijk ook in het ziekenhuis was beland. Met opengesperde mond volgde hij de jongen die duidelijk nog half in slaap was. Nadat hij zich had uitgerekt merkte de jongen dat er naar hem gekeken werd en lachte beleefd.

"Ik zie dat jij ook eindelijk wakker bent."

Mike knikte, nog steeds proberend te bevatten wat er nou net was gebeurd.

"Hoe voel je je? Je was er nogal slecht aan toe toen ze je hier brachten."

Mike knikte opnieuw, niet wetend wat hij moest zeggen. Was dit werkelijk dezelfde jongen die die reusachtige man had gelanceerd? Hij was zo teruggehouden en leek zelfs een beetje beleefd. Zijn wijde kleding en ongekamde haar onder zijn must vertelde dan ook duidelijk een ander verhaal.

De jongen pakte een stoel en zette die naast het bed neer. Terwijl hij ging zitten zag Mike de jongen zijn rugzak pakken en wist hij weer waar hij het van kende.

"Ben je ook een fan van G.A.T.E?" Vroeg Mike en de jongen begon te lachen.

"Is dat altijd het eerste wat je vraagt aan een wildvreemde?"