TAOE: Silver GATE

VI

Evan sprong heen en weer, nauwelijks ontkomend aan Maro's vuistslagen. Het was nog maar drie weken geleden sinds ze tegen elkaar hadden gevochten maar het leek alsof hij nu al op een totaal ander niveau was. Overal om Evan heen waren zijn mede gangleden ook druk bezig met vechten. Ze wisten zich tot nu toe nog goed in stand te houden maar hij had ook nog maar weinig aanstekers gezien. De Flame Rampage leden hielden zich in. Zouden ze ergens op aan het wachten zijn?
Toen voelde Evan plotseling druppels vallen.

Mike zuchtte tevreden. Dit was zeker een van zijn beste stukken ooit gemaakt. Hij bleef nog even staan, beseffend dat dit waarschijnlijk ook meteen de laatste keer zou zijn dat hij het kon bekijken, maar werd al snel gealarmeerd door de kreten in de verte. Silvey had gezegd dat hij na zijn taak terug moest keren naar Graffiti garden, maar dat was het vorige plan geweest. Toch leek het hem geen goed idee om in zijn toestand het op te nemen tegen gangleden die overduidelijk sterker waren.
Net toen hij langs de zijkant wilde vluchten merkte Mike dat er iemand op het dak stond. Tot zijn verbazing was de jongen bezig met het aanzetten van meerdere sproeiers die over de rand naar het slagveld spoten. Waarom zouden ze water nodig hebben? Toen zag Mike de grote ronde tonnen en besefte wat hun gruwelijke plan was.
Snel klom hij via de ladder zo stil mogelijk naar het dak, zodat de jongen hem niet zou merken.

Iedereen was ondertussen verbaasd en compleet doorweekt gestopt met vechten. Evan rook aan zijn mouw om zijn vermoedde te bevestigen. Benzine. Angstig keek hij naar Silvey die bevestigend knikte. Zei was ook al tot dezelfde conclusie gekomen. Een klein vonkje en ze zouden allemaal in lichterlaaie worden gezet. De Flame Rampage leden keken lachend toe en al snel begon het gevecht weer, nu uit angst.
"Iedereen, TERUGTREKKEN!" Schreeuwde Silvey en de gangleden probeerde voor de uitgang te rennen maar daar werden ze tegen gehouden door een barricade van tegenstanders.
"Nu zijn jullie niet meer zo stoer hé?" Zei Maro lachend. Schreeuwend rende Evan op hem af en probeerde hem in zijn gezicht te schoppen maar Maro ontweek hem. Hij pakte Evan bij zijn arm en gooide hem weg. Silvey had een doorgang weten te vinden en ving hem op.
"We moeten dit stoppen voordat hij helemaal doordraait!"

"Jij leid hem af terwijl ik hem van voren neem, goed?" Zei Silvey. Ze hielp Evan weer overeind en opnieuw zette ze de aanval in.
"Terug voor nog een ronden, he silver prins!"
Maro haalde uit maar Evan sprong langs hem heen. Silvey sprintte naar voren, pakte Maros arm en gooide hem over haar schouder. Met een harde klap werd hij op de grond gesmeten. Hij hoestte, happend naar adem en wilde net weer opstaan toen zijn ogen zo groot werden als schoteltjes.
"Nee...." zei Maro zacht. Hij sprong overeind en Evan volgde zijn blik. De jongen bovenop het dak hield iets zilvers in zijn hand en een klein vlammetje was nog net zichtbaar.
"DANE JIJ IDIOOT! STOP DAARMEE! IK HAD TOCH GEZEGD DAT-

Er klonk schal gelach vanaf het dak. "Wat? Dat de benzine alleen maar was om ze bang te maken? Laat me niet lachen! Wil je ze niet voor goed uit de weg hebben?" Schreeuwde de jongen.

"En wat dan met je mede gangleden!?  Als je die vlam gooit verbranden we allemaal! Boeit het je helemaal niks wat er met je vrienden gebeurd!?"

"Pff, vrienden? Laat ze maar branden..."

Evan zag dat er een akelige grijns op het gezicht van de jongen stond en de jongen maakte aanstalten om te gooien.

"Dane, gooi die aansteker en ik zal je meenemen in mijn graf!"
Maro's hoofd was rood van woede en maakte aanstalten om de aansteker op te vangen en de jongen waarschijnlijk helemaal verrot te slaan als hij dat deed. Ook Evan stond klaar om actie te ondernemen. Toch had nog niemand in gegrepen, bang dat ze in lichterlaaie zouden worden gezet. De spanning bouwde op en iedereen keek met ingehouden adem naar het dak.
Toen, uit het niets, werd de jongen opeens vanachter getackeld door een donkere gedaante.