Hikaru; het thuis van velen mensen. families, studenten, jong en oud. Op het eerste gezicht is het een normale stad, maar het oog kan bedriegend zijn. 's nachts ontwaakt de onderwereld en lopen de slechteriken vrij over straat. De politie is op hun...
Mike had moeite met zijn ogen open te houden en met een wazig zicht probeerde hij Seth nog steeds wakker te schudden.
Geen reactie.
Hij merkte dat zijn handen nat waren en vol angst zag Mike hoe het bloed er vanaf droop. Het was Seth die onder het bloed zat en geschrokken deinsde Mike achteruit. Dit was allemaal zijn schuld.... De waas nam over en Seth kwam tot leven. "Wat heb je me aangedaan" Mike durfde niet meer te kijken, wilde niet meer kijken.
Op dat moment schrok hij wakker.
Hij keek naar een vies betonnen plafon en besefte dat hij nog steeds in de basis van de MEDS was. Terwijl Mike overeind ging zitten voelde hij een pijnlijke bult op zijn hoofd. Er lag een dikke gerafelde deken over hem een, ondanks dat hij nog steeds op de grond lag. Het was allemaal een droom geweest.
Terwijl Mike om zich heen keek hoorde hij opeens gestommel vanuit en achterkamer komen. Seth stak zijn hoofd om de hoek en zei met opgewekte toon: " Oh je bent eindelijk wakker."
Mike merkte dat hij zich had omgekleed. Terwijl hij eerst nog een normaal zwart T-shirt had gedragen, had hij nu een grijs T-shirt aan, met daarover een lange witte jas die nogal veel leek een laboratorium jas.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Seth kwam naast Mike op de grond zitten. "Hoe voel je je? Zo te zien was ik niet de enige die een harde klap heeft gekregen."
"Harde klap?" vroeg Mike. "Wat is er precies gebeurd?"
"Daar vraag je me wat." Zei Seth achter zijn oor krabbelend. "Wat ik weet, is dat toen ik weer bijkwam, jij bewusteloos naast me op de grond lag en mijn middenrif als een gekke aan het bloeden was."
Hij trok zijn T-shirt een stukje omhoog waaronder een dik verband te zien was.
"Gelukkig werd ik op tijd wakker hahaha."
Dus het was toch geen droom. Voor de dingen die Seth beweerde dat er was gebeurd vond Mike dat hij veel te rustig overkwam.
"Het spijt me trouwens van je dat goedje te hebben gegeven. Voordat je flauw viel was je duidelijk teleurgesteld dat het 'verspild' was. ...Wat was het eigenlijk?" Vroeg Mike bezorgd. Hij hoopte dat hij Seth niet als nog had vergiftigd. Dan zou hij pas echt gefaald hebben als Pages reddende engel. Het was al erg genoeg dat Seth gewond was geraakt (werkelijk geen idee hoe), ook al leek Seth er niet eens een beetje ongerust of geschokt door.
"Mmm... laten we zeggen dat het een nog niet afgemaakte 'kruidenthee' was die als het goed bereid is, je laat 'tijdreizen'. Het is zo'n grote verspilling omdat ik de enige ben waar het tijdreis gevoel van is ontnomen. Kortom, ik ben immuun tegen alle soorten drugs die je maar kunt bedenken, onafgemaakt of niet. Het is eerder een vloek dan een zegen, echt waar. Toch komt het soms toch nog wel eens van pas, net zoals nu. Was ik niet immuun geweest, dan had ik waarschijnlijk nog steeds half wegkwijnend op de grond gelegen door overdosis, en had dit zeker geleid tot erge gevolgen."
