TAOE: Silver GATE

VIII

De jongen keek Mike nieuwsgierig aan en instinctief deed Mike een stap achteruit.

"Oh? Geen antwoord?" Zei de jongen en Mike zette verward nog een stap naar achter.

"Hu? wat?"

"Ik vroeg je waarom je zo sip keek. Dat mokkende gezicht is van mijlen ver te zien."

"Oh, ehhh..." antwoordde Mike aarzelend. Hij wist niet of hij de jongen wel kon vertrouwen.  Na Sylvies uitleg over alle gangs leek niemand meer veilig voor hem. Voor hetzelfde geld hoorde de jongen wel bij de vijand, wie of welke gang dat ook mocht zijn.
" Ik zit gewoon in een dip. Ik heb net een gesprek gehad en de bedoeling ervan was om meer zekerheid te krijgen over mijn (...ehhh..) baan. Helaas heeft het me alleen maar meer twijfels gebracht."

"Aha" zei de jongen op begripvolle toon. "Hopelijk zul je baan mogen houden! Ik heb helaas weinig goed advies voor je, aangezien ik zelf al meerdere keren ontslagen ben... maar ja, daar is nu niks meer aan te doen."

"Was er een goede reden voor dat je werd ontslagen?"

"Niet echt" zei de jongen. Ik werkte hard, was aardig tegen klanten en had vaak een goede relatie met mijn baas. Raar genoeg werden ze na een paar weken al veel afstandelijker en daarna werd ik meestal vrij snel ontslagen. Het was wel alsof ze bang van me waren geworden. Mijn langste baantje had ik voor twee maanden maar geld is geen probleem dus ik heb het werken voor nu maar even opgegeven."

Hij zou vast wel iets verkeerd hebben moeten doen, dacht Mike. Niemand word zomaar uit het niets ontslagen, en zeker niet in zo korte tijd.

"Wat is je naam eigenlijk? Het enige goede wat ik heb overgehouden aan mijn baantjes zijn erg veel business relaties. Misschien kan ik wel een goed woordje voor je doen?"

"Joh dat zou je niet zeggen...! Mijn naam is Mik- ik bedoel Milo. Maar je hoeft echt niet zoiets voor me te-

"Nee nee, ik sta erop! Wat is de naam van het bedrijf waar je werkt?"

Oh nu kwam het hoor. Hier ging hij zich niet meer uit redden. Als de jongen werkelijk zoveel business relaties had zou het lastig worden om de naam van een bestaand bedrijf te noemen. Dan zou hij de (eventuele) volgende keer zeker onder de duim worden genomen, of nog erger als de jongen bij een gang hoorde... Maar als hij een niet bestaand bedrijf zou noemen zou hij misschien meteen wel door de mand vallen.

Met een vriendelijke blik wachtte de jongen op Mikes antwoord, maar iets zei Mike dat hij nog steeds niet helemaal te vertrouwen was.

Op dat exacte moment ging Mikes telefoon af en direct maakte hij het gebaar naar de jongen dat hij deze echt moest opnemen. De jongen knikte begrijpelijk en snel nam Mike op.

"Hallo met M-"

Meteen werd hij afgekapt door razend snel en paniekerig gebrabbel. Het duurde enkele seconden voordat Mike er weer tussen kon komen.

"Hallo, met wie spreek ik?"

Meteen stopte de persoon met praten, schraapte haar keel en zei op iets kalmere toon: "Mike met Page. Er is iets vreselijks gebeurd en je moet NU naar de basis van de MEDS. Ik ben zo ongeloofelijke idioot, ahhhh!"

"Wat is er gebeurd? Meds? En hoe kom je in hemels naam aan mijn telefoon nummer?!"

"Sorry dat dit allemaal zo onverwachts moet maar iedereen is te druk om te gaan dus ben jij de enige die over blijft. Het zal mijn dood worden als Cyllie of Seth zelf hierachter komen dus je moet echt niks zeggen tegen hem!" Zei Page op hoog tempo.

"Dat is allemaal goed en wel maar ik heb nog steeds geen idee waar je het over hebt."

"Je had vandaag toch een les over alle gangs? Heeft Sylvie je dan niks geleerd?! De MEDS zijn de meest invloedrijke scientists gang in heel Hikaru en ik heb hun leider genaamd Seth misschien in groot gevaar gebracht! Daarom moet jij naar hun basis en mijn nieuwe levering van lollies terug zien te krijgen. Seth kan niet lang zonder die dingen dus wees snel! Als hij ook maar een van die lollies eet ben ik er geweest!!!"