Promise - T.M.R

•Bir•

Bu kitabın her bir cümlesi Tom Marvolo Riddle'a adanmıştır. Duygu yüklü fanfictions okumayı sevmiyorsanız size göre olduğunu sanmıyorum...

♡ iyi okumalar... ♡

+Düzenlemede kitaba Tom Riddle'ın bakış açıları eklendi haberiniz olsun<3

Jessica Pride - 1943

Onunla aylar sonra göz göze gelmeleri kızın karnının kasılmasına neden olurken sadece hiç tanışmamış gibi davranmakla yetindi Jessica Pride. Çünkü bu onun yaptığı en iyi şeydi.
Önüne dönüp eskiden utandığı ama şu sıralar gururla taşıdığı gryffindor cübbesini düzeltti, hoş utanıyor olmasının tek sebebi de o değil miydi zaten?

Onun aşağılamaları.

Onun hakaretleri.

Onun kendini üstün görmesi.

Kahverengi saçlarını omzundan arkaya attı ve yakın arkadaşı Passifica'nın yanına doğru ilerledi.
"Sana bakıyordu."

"Biliyorum." Jessica arkadaşının cümlesini umursamazca kestirip attığında müdür Dippet'ın her dönem başında yaptığı konuşmasını dinlemeye devam ettiler.

Dakikaların ardından Jessica, yemeğine başladığında, bir yandan da Passifica'nın ona anlattığı şeyleri dinliyodu, yani en azından dinlemeyi deniyordu.
Kafası tamamen başka yerdeydi, onu unutmuş olması gerekmiyor muydu?
Üç ay olmuştu. O zaman neden hâlâ kalbi bu kadar delicesine atıyordu? Yutkunurken birden kolunun dürtüklenmesi ile irkildi.
"Jess iyi misin? Başka yerde gibisin..."

Passfica arkadaşı için endişeleniyordu. Hali kesinlikle normal değildi.

"Ha? Ah... Şey, evet... İyiyim biraz yoruldum sadece bilirsin, ikinci dönem yapılan tren yolculukları her zaman daha çekilmez oluyor..."
Passifica şüphe ile yemeğini bırakıp Jessica'ya baktı.

"Başka bir sebebi yok yani?" Tek kaşını kaldırıp inanmazcasına söylemişti bunları Passifica.

"Tabii ki hayır Passifica... ne olabilir?"

"Baş harfi Tom Riddle olan bir şey olabilir belki?" Duyduğu sözlerle yutkunmasına engel olamazken derin bir nefes aldı Jessica.

"Sonra konuşalım, şu an yeri değil."
Kafasını anlayışla salladı sarışın kız, sadece sustu ve yemeğine geri döndü.

Jessica çok fazla bir şey yiyememişti, ayağa kalkmasıyla bir kaç bakış ona dönmüştü. Daha yemeğin başındaydılar ve doğal olarak tuhaf karşılanmıştı.
"Gidiyor musun?" Dedi Passifica. Jessica oldu olası iştahlı bir kızdı ve bu durum normal değildi.

"Evet, yemeğini yiyince gelirsin."
Kafasını salladı ve Jessica'ya gülümseyip  yemeğine döndü. Onun en çok bu huyunu seviyordu Jessica, ne yaparsa yapsın ona saygı duyuyor kararlarını destekliyordu.

Büyük salondan çıkarken son kez Slytherin masasına kaydı gözleri. Tom hala ona bakıyordu.

Bu kez öfke ile hızlandı kalbi. Yüzünü buruşturdu ve kaşlarını çatıp ona karşı olan tüm öfkesini bakışları ile kustu. Çok sürmemişti bu bakışıma en fazla on saniye... Ama Tom, kızı tanıyordu.  Kaşları merakla çatılmıştı, onu kızdıracak bir şey yapmadığına emindi. Onun gözlerinde nefret görmeyi beklemiyordu.

Onu özlediğini inkar edemezdi, ancak yapamazdı. O idealleri olan bir adamdı, yeni kurulmuş bir birliği vardı. Onun gibi zaafları yüzünden güçsüz düşmüş birini ordusuna almamalıydı.
Hasretinden ölse bile veya onsuz nefes alamasa bile yapamazdı. İtibarı sarsılırdı.