Promise - T.M.R

•On Dört•

Eksik kalmış anılar, eksik bir ruhu doğurur. Eksik bir ruhsa asla eskisi gibi olmaz her zaman bir yanı yarımdır.

1 Eylül 1943 {4 ay sonra}

Büyük salona ifadesiz yüzüyle girdiğinde birkaç bakış Jessica'ya dönmüştü. Elbette bu bakışlar oldukça normaldi çünkü bir anda ortadan kaybolmuş ve şimdi yine birden ortaya çıkmıştı. "Afet-i devran! döktürmüşüz yine!" Passifica her zaman ki neşesiyle arkadaşını karşıladığında, gülümseyerek karşısına oturdu.

Özel izinle onlardan ayrı bir şekilde okula gelmişti, sonuçta kim iksir sınıfının patlaması sonrası ağır yaralanan bir öğrenciyi diğer insanlarla bir tutabilirdi ki?

Passifica arkadaşından Obliviate gerçeğini saklıyordu. Onun tekrar Tom'u sevmesinden korkuyordu, onu hatırlamıyordu ve asla hatırlamamalıydı. Tom Riddle bu kez onu ölene dek bırakmazdı ve Passifica bunu istemiyordu.

"İyiyim Passifica. Merlin, tam bir aydır aynı soruyu soruyorsun ve ben sana uyandığım günden beri aynı cevabı veriyorum."

"Ew tamam be!" Sinirle yemeğine döndü Passifica, Jessica ona Trip atıyor olduğunu anladı ve hafifçe sırıttı.

Kafasına masadaki bezelye tanelerinden birini attı huysuzlukla ve tekrar huysuzca konuştum. "Ameliyatlıyım ben, trip atma bana!"

"Dalga mı geçiyorsun?" Dedi yüzünü buruşturarak Passifica, sonra arkadaşının kıkırdadığımı görünce o da gülmeye başladı.

"Oo uyuyan güzel, gelmişsin sonunda?" Abraxas yanlarına gelip Passifica'nın saçlarını karıştırdığında sırıtmasına engel olamadı Jessica.
Tatlı gözüküyorlardı.

"Değişmiş miyim?"

"Evet... Zayıflamışsın ve çok çirkin olmuşsun." Dedi kısaca Jessica'yı süzüp. Jessica Zaferle gülümsedi, güzel olduğunu ve zayıflığın ona yakıştığını biliyordu bu öylesine sorulmuş bir soru ve Abraxas'ın verdiği cevapta öylesine verilmiş bir cevaptı.

"Dersiniz ne?" Abraxas iki kıza bakarak sorduğu soruya Passifica'nın cevap vermesi için sessiz kalmayı tercih etti Jessica.

"Sanırım iksir... Neden?"

"Amortentia!" Yüzünü buruşturarak söylediği şey üçünün de yüzünün buruşmasına sebep oldu.
İğrenç!

İkisi başka konulardan konuşurken birden masanın üstüne sertçe vurulan kitapla irkildi Jessica ve kafasını kitabın sahibine çevirdi.
Gözleri buluştuğunda çok kısa bir an gözlerinin için tuhaf bir şey görmüştü Jessica... Sanki... Tuhaf his gibiydi?
Ancak yanılmış olabilirdi çünkü en fazla yarım saniye kadar sonra duygusuzca bakmaya devam etmişti.
Tek kaşını kaldırdı ve onu süzdü Jessica, Kahverengi bakımlı olduğu belli olan saçları ve yeşil ince gözleri vardı. Yüz hatları keskindi ve uzun boyluydu. Gözleri cübbesine kaydığında Slytherin olduğunu görmüştü, o halde Abraxas için gelmiş olmalıydı.

"İlişkiniz mide bulandırıcı! Göz önünde fingirdeşip itibarımı sarsmayın!"

"Sana da merhaba abiciğim." Bu kez Jessica'nın gözleri şaşkınlıkla açılırken karşısındaki kişinin Passifica'nın abisini olan Tom Riddle olduğunu anlaması pek uzun sürmemişti.

"Bana abi diyip durmayı kes!"

"Tamam abi!" Passifica alaya alırken Jessica Dudağının kenarının hafifçe kıvrılmasına engel olamadı. Passifica'nın umursamaz tavırları oldukça hoşuna gitmişti.

"Yalnız konuşalım Abraxas."

"Pek-"

"Bende geliyorum!" Dedi Passifica hızla.