ဆေးရုံ တစ်ခု ရဲ့အခန်းထဲမှာ ထိုင်နေတဲ့သူတစ်ယောက် ရှိတယ် သူ့ရှေ့က လူနာကုတင်ပေါ်မှာတော့
ဆေးပိုက်မျိုးစုံနဲ့လှဲနေတဲ့သူတစ်ယောက်ပေါ့
မောင် မင့် ဘယ်ချိန်ထိအိပ်နေမှာလည်းဟင် ကိုကို စောင့်နေတယ်လေ ကို့ကို ချစ်တယ်ဆို ခုလိုအိပ်နေတော့မှာလားမောင်ရယ် 🥺🥺
လူနာကုတင်ပေါ်ကကောင်လေး ကတော့ ဘယ်ကြားနိုင်ပါ့မလည်း
မောင် မောင်သတိမေ့နေတာ ဒီနေ့နဲ့ဆို ၆လပြည့်ခဲ့တော့မယ် ဆရာဝန်တွေကလည်း ပြောတယ် မောင်ကတိုးတက်လာပီတဲ့ မောင့်က ဘေးကပြောတာတွေကို ခံစားနိုင်ပီတဲ့
ကိုကိုပြောတာတွေကြားရရဲ့လားဟင် သတိရတယ် လွမ်းတယ်မောင် သတိရလာပေးပါနော် လွမ်းလှပီ
ရှောင်ကျန့် လည်းရိပေါ်လက်ကလေးကိုကိုင်ရင်း သူနဲ့ရိပေါ် တွေ့ခဲ့တဲ့ အတိတ်ဆီကို ပြန်တွေးနေမိတယ်
လွန်ခဲ့သော၁၀နှစ်ခန့်က .....................
ကျွန်တော် သင်တန်းတစ်ခုတက်ခဲ့တယ် Nursingcare သင်တန်းပေါ့ ခုခေတ်က အကူသူနာပြုတွေ အလုပ်ခေါ်တဲ့ခေတ်မှာ ကျွန်တော်လည်းတက်ချင်ခဲ့မိတယ် အဲ့တော့မေမေ့ကို ပြောပြတာပေါ့ မေမေကလည်းခွင့်ပြုပါတယ်
ကျွန်တော့တွေးမိတယ် အဲ့သင်တန်းသာမတက်ခဲ့ရင်မောင်နဲ့တွေ့ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူးလို့ မောင်နဲ့စတွေ့ခဲ့တာက......
⏰.......⏰.......⏰....⏰.....⏰.......⏰.........
ဟာ ဒီနှိုးစက်ကလည်းကွာ
ဒုန်း ............
ရှောင်ကျန့်နှိုးစက်သံကြောင့် မျက်လုံး ကို ပိစိ ကလေးဖွင့်ကြည့် လိုက်တယ်
ဟင် ဒါ ဒါ ငါ့အိမ်လည်းမဟုတ်ပါလား ငါ ဘယ်ရောက်နေတာလည်း ( ပြန်ပေးဆွဲလာတာပါ ☺️)
အယ်နေအုံး ငါပြန်စဥ်းစားအုံးမယ်
ငါ ဒီကို ဘယ်လိုရောက်လာတာပါလိမ့် ဟာ ငါ ငါ သင်တတ်းတက်ဖို့ရောက်လာတာလေ အားး ဘယ်နှနာရီရှိပီလည်မသိဘူး
ရှောင်ကျန့် နာရီကို ပြန်ကောက်ကြည့်လိုက်တော့ ဟာ ၇နာရီတောင်ထိုးနေပီး အားးးးးအမြန် လုပ်မှ ပထမဆုံးနေ့ ငါနောက်ကျလို့မဖြစ်ဘူး ငါမြန်မြန် လုပ်ရမယ်
