(Unicode)
"အာ့...."
"Sorry မမြင်လိုက်လို့...."
"မင်းတမင်သတ်သတ်တိုက်တာ ငါသိတယ် ကင်ဘိုရာ....."
"အဲ့တော့ဘာဖြစ်လဲ...."
"တောင်းပန်သင့်တယ်လေ။မတော်တစ်စဆိုရင်တောင် တောင်းပန်သင့်တာ လူ့သဘာဝလေ...."
"ဟက် နင့်လိုလူမျိုးကို ငါကတောင်းပန်ရမယ် ဟုတ်လား။ဆုတောင်း ငါသေရင်တောင် မတောင်းပန်နိုင်ဖူး....."
"ငါ့လိုလူက ဘာဖြစ်နေလို့လဲ..."
"ဒါကတော့ နင်ကိုယ်တိုင်သိမှာပေါ့ ယောက်ျားမကျမိန်းမမကျတဲ့ကောင်ရဲ့...."
ထယ်ယောင်းကိုယ်ကို နောက်တစ်ဖန်ပြန်တိုက်ပြီးထွက်သွားသော ကင်ဘိုရာ။ထယ်ယောင်းမှာတော့ အကြောင်သားဖြင့် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။အတိအကျဆိုရရင် ကင်ဘိုရာပြောသွားသော ယောက်ျားမကျမိန်းမမကျဆိုသော စကားကိုတွေးပြီးကျန်ရစ်ခြင်းပင်။
"ထယ်ယောင်း...."
"ဂျွန်ထယ်ယောင်း....."
တစ်ခါခေါ်လဲမကြား နောက်တစ်ခါခေါ်လဲ မကြားသော ထယ်ယောင်း။မတ်တပ်ကြီးရပ်ပြီး ဘာများတွေးနေတာပါလိမ့်။
"ထယ်ယောင်း ငါခေါ်တာမကြားရအောင် ဘာတွေတွေးနေတာလဲ....."
"ဟင် ဂျီဟွန်း...."
မျက်နှာရှေ့လက်ဖြောင့်တစ်ချက်တီးလိုက်တော့မှ အတွေးထဲကနေ ရုန်းထွက်လာသော ထယ်ယောင်း။
"ဂျီဟွန်း...."
"ဟင်...."
"ယောက်ျားမကျ မိန်းမကျက ဘာကိုပြောတာလဲဟင်...."
"အဲ့စကား ဘယ်နားက ကြားလာတာလဲ ထယ်ယောင်း..."
ဂျီးဟွန်းအမေးကို ထယ်ယောင်းသည် ကင်ဘိုရာနှင့်ဖြစ်သမျှအကြောင်းအကုန်ပြောပြလိုက်သည်။
"ဘာ ယောင်းကို အဲ့ဟာမက အဲ့လိုပဲပြောသလား..."
ထယ်ယောင်းပြောသမျှအကြောင်းစုံကို ဂျီဟွန်းပြန်ပြောပြတော့ မျက်နှာနီမြန်းနေသည်အထိ ဒေါသထွက်လာသော ဂျီမင်ဟျောင်း။
"နာမည်က....."
"ကင်ဘိုရာပါ ဂျီမင်းဟျောင်း...."
