"ဒယ်ဒီ ချီ....."
အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် လက်ဆန့်တန်းကာ ချီခိုင်းလာသော ထယ်ယောင်းကို ချိုင်းကနေမကာ ဂျောင်ဂုပွေ့ချီလိုက်တော့ ခါးထက် ခြေထောက်အစုံက ချိတ်သွယ်လာသလို ပုခုံးကိုလဲ မှီချလာသည်။
"ဖင်နာတယ် ဒယ်ဒီ....."
"အွန်း ခနနေသက်သာလာလိမ့်မယ် ဒယ်ဒီဆေးလိမ်းထားပေးတယ်......"
ကျောကို ကလေးပုတ်သလို ပုတ်ရင်း ဂျောင်ဂုဆိုလိုက်သည်။ညက စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ တကယ်လဲ သူကြမ်းမိသွားသောကြောင့် ကလေးငယ် နာကျင်နေမှာဆိုးသည့်အတွက် ပြီးပြီးခြင်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ ဆေးလိမ်းပေးထားသည်။အကိုက်ခဲပျောက်ဆေးလဲ တစ်ခါထဲတိုက်ထားသည့်အတွက် ထင်သလောက်မနာတာ တော်သေးသည်။
"ဒယ်ဒီတို့ကောဟင်....."
"အောက်ထပ်မှာ ရှိတယ် သွားမလား...."
"ဟုတ်...."
ကလေးငယ်ကို ပွေ့ချီရင်း အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့ ဆူပုတ်နေသော ဂျီမင်ဟျောင်းကလွှဲ၍ ကျန်ဟျောင်းများကတော့ ပြုံးပြုံးလေးပင်။
"ဒယ်ဒီ ဆော့ကီ...."
ထယ်ယောင်းလည်းခေါ်လိုက်ရော ချက်ခြင်းပင် သူ့အနားရောက်ချလာသော ဟိုဆော့ဟျောင်း။
"ပြော ယောင်းငယ်လေး....."
"ချီ....."
ဟိုဆော့လည်း ဂျောင်ဂုနားကလက်လွှဲယူပြီးထယ်ယောင်းကို ပွေ့ချီကာ ကလေးချော့မြူသလို ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက် ချော့မြူနေလိုက်သည်။
"ယောင်းငယ် နာတယ် ဒယ်ဒီဆော့ကီ...."
"ဘယ်နားကလဲ ယောင်းလေး....."
"ဖင်နားက နာတယ်....."
ယောင်းငယ်အပြောကြောင့် ဂျောင်ဂုကိုကြည့်လိုက်တော့ သူမဟုတ်သလိုပင် ဟိုလှည့်ကြည့်ဒီလှည့်ကြည့်လုပ်နေသည်။ကိုယ့်ညီမို့လို့ပေါ့ မဟုတ်ရင်တော့ အရိုးတစ်ခြားအသားတစ်ခြားဖြစ်အောင် လုပ်ပြီးပြီ။သူခံရတာမဟုတ်တိုင်း ဘယ်လောက်တောင် လုပ်ထားလည်းမသိ။
"ခနနေ သက်သာသွားလိမ့်မယ်နော် ယောင်းလေး....."
"ဒယ်ဒီမင်ကကော....."
