Anastasia

9

(Az önce spoi verdim bir arkadaşa yeni bölüm için. Yazıyorum. Dikkatli okuyun.🪰💋✨)

-Ne? Diye mırıldanabildim sadece. Sonra isim benzerliği olabileceğini düşündüm ve çıktım. Ya da ben bugün halüsinasyon görmeye başlamıştım. Afallamış bir şekilde çıkıp danışmanlığa gittim.

-Şey, Eumha. Şu görme engelli teyzenin dosyasını tamamlamaya gider misin? Biraz başım döndü. Çok yoruldum sanırım. Şurada biraz dinleneceğim.

-Peki. O zamana kadar sen de bu dosyaları alfabe sırasına göre dizer misin?

-Olur. Dedim ve sandalyeye oturup bir kaç dosyayı düzene soktum. Geri geldiğinde dosyayı elinden aldım. Çıkışa yakındık. Dosyayı teslim etmeden önce adına baktım.

-Lee Heran. Alnımı ovuşturup dosyayı teslim ettim ve Daesik ile birlikte bir kahve içtik.

-Yunhee buna bak. Nasıl? Eijin beğenir mi sence?

-Woaah 5 taş mı? Harika görünüyor! Kesin nikah masasına koşacak.

-Nikah için kafamda bir tarih var. Kabul ederse hemen elinden kapıp götürecem.

-Ne zaman?

-Bu gece.

-Woaah harikasınız. Eumha da çocuk istiyor.

-Sen ne zaman evleneceksin? İş sahibisin okulunu bitirdin...evlenmek için neyi bekliyorsun ki? Sana birilerini ayarlamamı ister misin?

-Hayır kalsın. Belki daha sonra.

-Peki. Boşta olan çevrem çok. İstemen yeterli.

-Anlıyorum. Teşekkür ederim. Dedim. Bu süre boyunca Chan aklımdan çıkmamıştı. Acaba kız arkadaşı var mıydı? Beni sever miydi ya da sevdiği biri var mıydı? Bu belirsizliklerle beraber eve varmıştım. Kapıyı çaldım. Chan bana kapıyı açtığında yemek kokusu yüzümü taramış karnımı da guruldatmıştı.

-Yemek hazır. Ellerini yıkayıp gel.

-İyi olur. Çok yorucu bir gündü ve acıktım.

-Ne mutlu. Dedi. Ona gülümsedim ve gidip ellerimi yıkayarak sofraya oturdum. Kırmızı bir şarap ile sofraya gelmişti.

-Sever misin?

-Bayılırım.

-Ben de. Dedi ve kadehlerimizi doldurdu.

-Bu ne hazırlık? Özel bir gün mü?

-Hayır. Geldiğinden beri başbaşa güzel bir yemek yiyemedik. Ben de böyle bir şey düşündüm.

-Çok ince düşünceli ve kibarsın. Teşekkür ederim.

-Rica ederim. Yesene. Dediğinde ilk lokmamı aldım.

-Ummm çok lezziz olmuş. Gerçekten çok iyi.

-Teşekkür ederim. Dedi. Gülümsedim. O da öyle yaptı.

-Yarın dedene biraz vicdan yaptırmak istiyorum. Bence eve gelmesi için işe yarayacaktır.

-Ev konusu açılmışken. Bugün ben de dedemle konuştum. Gelmemek için çok ısrar etti. Fazlasıyla diretiyor. Ve...beraber yaşadığımızı da söyledim.

-Aman Allah'ım. Bir sıkıntı çıkmadı değil mi?

-Hayır. Hiç bir şey söylemedi. Oldukça sakin karşıladı ve ben de diyorum ki...

-Evet?

-Dedem eve gelmeyeceğine göre onu ikna etmene gerek yok.

-Emin misin?