ထက်....အခုရောက်နေတဲ့နေရာကအရမ်းမှောင်နေတယ်။ထက်ခေါ်တော့လည်းဘယ်သူမှမကြားကြဘူး။ထက်ဘယ်ရောက်နေတာလဲ။ထိုအချိန်မှာဘဲ
"မမ''
"ဟင်...မောင်လေး။ဘယ်မှာလဲ''
"မမလင်းရဲ့အသံနောက်လိုက်ခဲ့နော်။''
ထက်လင်းရဲ့အသံနောက်ကိုလိုက်သွားလင်းထိန်ပြီးလှပနေတဲ့နေရာကိုရောက်သွားတယ်။လင်းဘယ်မှာလဲ။
"မမလင်းဒီမှာ''
ထက်လင်းကိုကြည့်လိုက်တော့လင်းကိုထက်ကိုတောက်ပစွာပြုံးပြတယ်။
"မမဘယ်ဘက်ကလမ်းကိုတည့်တည့်လျှောက်သွားပါ။အဲ့မှာမမကိုစောင့်မျှော်နေတဲ့သူတွေရှိတယ်။သွားတော့မမ''
"လင်းရော..လင်းရောမလိုက်ဘူးလားမမနဲ့။တူတူသွားမယ်လေလင်း''
"ဟင့်အင်းးမမ။အဲ့လမ်းကိုမမတစ်ယောက်ထဲသွားရမှာ။သွားတော့မမ။''
ထက်လင်းညွှန်ပြတဲ့နေရာတဲ့နေရာကိုလျှောက်သွားပြီးလမ်းတစ်ဝက်လောက်ရောက်တော့လင်းကလှမ်းတော့ထက်ကြည့်လိုက်တယ်။
"မမ''
"ဟင်....လင်း''
"တောင်းပန်ပါတယ်၊သွားတော့မမ''
လင်းကထက်ကိုတောင်းပန်တယ်လေ။ထက်ဆက်လျှောက်သွားတော့အလင်းရောင်ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။အဲ့အလင်ရောင်ကြောင့်ထက်တစ်ကိုယ်လုံးမြှောက်တက်သွားပြီးတစ်နေရာကိုခေါ်သွားတယ်။
တီ...တီ...တီ
"လူနာသတိရလာပြီး''
ထက်မျက်လုံးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့daddyတို့ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။
"ရက်နည်းနည်းလောက်မလှုပ်ရှားဘဲနေပေးပါ။အကုန်ကောင်းနေပါပြီး။အခုလိုသတိရလာတာဂုဏ်ယူပါတယ်ထက်ရတနာ''
"ဟုတ်ကဲ့ကျေးဇူးပါ''
ထက်လင်းကိုမတွေ့တော့မေးလိုက်တယ်။
"Daddyလင်းရော။''
ထက်မေးတော့daddyတို့ကမျက်နှာတစ်ချက်ပျက်သွားတယ်။မကြာဘူးမျက်နှာကိုပြင်ပြီး
أنت تقرأ
ကျွန်တော့်ရဲ့အရှင်သခင်(Complete)
خيال (فانتازيا)ကျွန်တော်ဘဝမှာဘာကိုမှမျှော်လင့်ချက်မထားတော့တာတော်တော်ကြာပြီးကိုကို။ဒါပေမဲ့ကိုကိုကိုတွေ့ပြီးထဲကကျွန်တော်ကို့ကို့အချစ်ကိုမျှော်လင့်ချက်ထားခဲ့တယ်။အဲ့မျှော်လင့်ချက်ကြောင့်ကိုယ်အမကိုသစ္စာဖောက်ခဲ့တယ်။အဲ့သစ္စာဖောက်မှုကြောင့်အရာအားလုံးကိုစွန့်လွှတ်လိုက်ရတယ်...
