Rare mafia(Υπό διόρθωση)

Κεφαλαιο ²²

Guillen's pov

Το κεφάλι μου γυρίζει, σκέφτομαι ξανά και ξανά τα χθεσινά γεγονότα. Προσπάθησα από εχθές άπειρες φορές να πείσω τον εαυτό μου να σταματήσει να σκέφτεται, όμως δεν άλλαξε τίποτα.

Έχω καπνίσει ολόκληρο το πακέτο με τα τσιγάρα μου, για να κρατήσω τον εαυτό μου ήρεμο ολόκληρο το βράδυ.

Το σπίτι μου τώρα μοιάζει ξανά άδειο. Όπως τότε που έφυγε ο Ιγκνάσιο. Με έπνιγε η ατμόσφαιρα εδώ μέσα και τώρα συμβαίνει ακριβώς το ίδιο.

Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Τα συμπτώματα είναι ακριβώς ίδια με του Ιγκνάσιο. Πρώτα οι αϋπνίες. Έπειτα οι εφιάλτες κάθε γαμημένη νύχτα.

Επανάληψη διαρκώς μέχρι να μην αντέχω άλλο. Τα μάτια μου να τσούζουν και το μυαλό μου να μη μπορεί να πάψει να σκέφτεται.

Να πλάθει σενάρια και πιθανούς λόγους που να εξηγούν γιατί συμβαίνει ό,τι συμβαίνει.

Γιατί ενώ όλα έμοιαζαν να έχουν μια διαφορετική τροπή, τώρα να αλλάζουν όλα τόσο απότομα και να με βρίσκουν προ εκπλήξεως.

Το αίσθημα θυμού κατακλύζει όλο το μυαλό μου και όταν αυτό συμβαίνει δεν είναι καλό για κανέναν. Αυτή τη φορά ο θυμός είναι μόνο για εμένα.

Άρχισα σχεδόν να μισώ τον εαυτό μου, που δεν κατάφερα να την κρατήσω σε ηρεμία και να μπορώ να βλέπω ότι είναι ασφαλής.

Βαθιά μέσα μου το ήξερα. Το είχα συνειδητοποίησει πως από όταν την συνάντησα η ζωή της είναι κόλαση.

Ήμουν έξω από το σπίτι της και οι γονείς της έπεσαν νεκροί. Οι άνθρωποι γύρω της χάθηκαν. Οι γονείς της, ο γείτονας, το αφεντικό της. Ίσως οι εφιάλτες μου ήταν προμήνυμα. Με προειδοποιούσαν να μη μιλήσω, ίσως.

Σηκώνομαι από τον καναπέ και περιφέρομαι, περνάω τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά μου και δαγκάω νευρικά το σκουλαρίκι μου.

Δεν θα μείνω άλλο άπραγος. Εάν κάτσω λίγο ακόμη εδώ μέσα για να αναρρώσω θα χάσω το μυαλό μου.

Ήρθε η στιγμή που πρέπει να γυρίσω στην δουλειά. Γιατί αυτή είναι το μόνο που έχω να κάνω.

Όσο βρισκόταν αυτή γύρω μου, έμοιαζε να μην είναι απαραίτητη η δουλειά. Όμως τώρα μοιάζει αναγκαία.

Παίρνω μια μαύρη φόρμα και μια μπλούζα και τα αντικαθιστώ με αυτά που φοράω. Παίρνω τα πράγματα μου και τα βάζω στην τσέπη μου.

Τι κι αν μετά από την απογοήτευση που πήρε από εμένα, στραφεί για παρηγοριά στον συνεργάτη της;