Dönence/ texting Tamamlandı.

Bölüm 70 (Final)

İyi okumalar dilerim Davetsizlerim. Final bölümü olduğu için ben baya duygusalım ♡

Müziği açmanız dileğiyle♡

Sabah uykudan uyanmamı sağlayan telefonun zil sesine en içten dileklerimi ilettim. Yatağın bir ucundan telefonun olduğu komodine doğru süründüm adeta. Buğulu gözlerimle ekranda annem yazısını zar zor okudum.

Telefonu açıp kulağıma koydum. "Günaydın kızım,"

"Gü-" uykudan uyandığım için sesim pürüzlüydü. Boğazımı temizledim "Günaydın anne."

"Hâlâ uyuyor musunuz? Ben uyandırmayayım diye geç aradım."

Telefonu kulağımdan çekip bir gözümü açıp saate baktım. Ona geliyordu. "Uyuya kalmışım anne."

"Aaa, bugün senin doğum günün erkenden kalkman lazım."

Doğum gününe heves mi bıraktınız?

"Kızım orada mısın?"

"Efendim anne, buradayım?"

Bir süre sessizlik oldu. "Sen benim için çok değerlisin, iyi ki varsın, bu hayattaki tek varlığım sensin. annen olduğum için hep gurur duyuyorum."

Konuşma beni duygulandırmıştı. Annem, her ne kadar ona içten içe kırkın olsam da yine o hatırlamıştı. Görünüşe göre bir tek o hatırlamıştı.

"Çok teşekkür ederim anne, sen de iyi ki va-"

"Geliyorum..." Arkadan kadın ve erkek sesleri geldi. "Kızım benim gitmem lazım. Arkadaşım çağırıyor."

Ne bekliyordum ki zaten? "Tamam anne, sonra görüşürüz."

Bir şey demesini beklemeden telefonu kapattım. Biliyor musun anne, iyi ki arkadaşın çağırdı ve ben cümlemi tamamlamadım. Çünkü cümlemin sonunu sen yine berbat ettin.

Annemden ne kadar soğusam bile doktor olmam için bu kadar ısrar etmesine hep teşekkür edeceğim. Sadece bu kadar.

Uykum kaçtığı için,  hayatı sorgulayarak  on dakikalık tavanı seyretme seansımı bitirip üzerimi giyindim.

Koridora çıktığımda dayımın kapısı açıktı. Ben uyurken çıkmış olmalıydı. Mutfağa geçip kahvaltılık bir şeyler hazırladım. Yalnız olduğum için tost yapıp, salonda televizyon karşısında meyve suyuyla yemeye koyuldum.

Telefonumun sesi geldiğinde kumandayla sesi kısıp telefonu aldım elime.

Davetsiz: Bugün gelecek misin?

Nasıl yani tebrik de mi etmiyordu? 'Ahenk kendine gel, o Büyük bir hastalık atlattı. Doğum gününü hatırlayacak değil ya? Yani hatırlamalı ama yaşadıklarınız yüzünden mazur görebilirsin'

Evet acilen kendime gelmeliydim.

Davetsiz: Gel lütfen.

DOREMİ: Tamam geleceğim.

Davetsiz: Ok.

O ok sana girsin. Neyse sakinim.

Bak iç ses, belki de hastanede küçük bir pastayla kutlayacaklardır, ha? 'Atma Ziya.' Senden nefret ediyorum. İki ümidettik  hemen tuzbuz et. Defol içimden.

Tostumu yiyip, odama geçtim. Doğum günüm hatırlanmadığına göre süslenmeme de gerek yoktu. Açık mavi şort, üzerine beyaz tişört giyip aynanın karşısına geçtim.

Emre doğum günümü hatırlamıyordu, Anıl Kaan Ece Can hiçbiri hatırlamıyordu, ikizler hatırlamıyordu, dayım erkenden nereye gitmişti bilmiyordum.