[M]urder // ChanBaek

Episode 20

"Baekhyunnie~ Hadi gidiyoruz tatlım!"

"Hemen geliyorum annecim!"

Baekhyun odasına göz gezdirip Benekli'yi (oyuncak dinozorunu) unutmak üzere olduğunu farketmeden hemen önce bağırdı. Benekli'yi aldıktan sonra annesinin yanına koştu ve Benekli'yi ona doğru uzatarak dudaklarını büktü.

" Az kalsın Benekli'yi unutuyorduk annecim!"

Sitem eden oğlunun başını okşadı Bayan Byun.

"Çok üzgünüm tatlım. Ben kıyafetleri yerleştirmeye dalmışım. Gönlünüzü almak için size dondurma almama ne dersiniz bakalım?"

Bu teklifle küçük Byun'un gözleri sevinçle parladı.

"O zaman seni affedebiliriz sanırım."

Bayan Byun oğlunun yanağına ufak bir buse kondurup kapıdan yeni giren Bay Byun'a çevirdi bakışlarını.

"Valizleri yerleştirdim tatlım."

"Tamam bizde hazırız, hadi tatile gidelim!"

"Bir saniye, burada bir valiz unutmuşum."

Şakacı bir tonda konuşup Baekhyun'u kolunun altına aldı Bay Byun.

"Babacım! Ben valiz değilim ki."

Neşeli kahkahalar eşliğinde arabaya vardılar ve yola koyuldular.

.

.

.

Birkaç saat geçmişti. Yolculuk hala devam ediyordu. Baekhyun da annesinin verdiği dondurma sözünü unutmamış, mutlulukla birkaç dakika önce verdikleri molada aldığı dondurmayı afiyetle yiyordu.

"Mutlu musun bebeğim?"

"Evet annecim, hemde çok! Teşekkür ederim."

"Önemli değil bebeğim. Sen hep mutlu ol. Babanın ve benim tek isteği bu bitanem."

Bayan Byun arka koltuktaki oğluna dönüp kocaman bir gülümse verdikten sonra önüne döndü. Tam bu esnada karşıdan gelen kamyon şoförü kontrolünü kaybedip onların şeridine girdiğinde kamyonun hedefi olmuşlardı. Bay Byun'un tüm manevralarına rağmen kaçamamışlardı. Önce çığlıkları sonra da acı bir sessizlik kaplamıştı etrafı...

.

.

.

"Arkada bir çocuk var!"

Yabancı ses Baekhyun'un kulaklarını çınlatmıştı. Yavaşça gözlerini aralayıp etrafına bakındı. Annesinin kolunu görebiliyordu. Belli ki ona uzanmak istemişti. Peki ya gövdesi neredeydi? Baekhyun annesinin koluna dokunduğunda teninin soğukluğu onu titretmişti. Iyi de neden bu kadar soğuktu? Üşüyor muydu yoksa?