İKİZLER

ANNE.

Yorum yok, vote az. İlla ki sınır mı koyalım. Lütfen düşüncelerinizi belirtin.

Keyifli okumalar.

DOĞA

"Buğra ben yapamam. O gün beni bırakıp gittiğinde olanları unutamam. Her seferinde aklıma gelip canımın yanmasını istemiyorum ben."

"Doğa bak o gün öyle olması gerekiyordu."

"Ne demek öyle olması gerekiyordu? Beni bırakıp gittin. Sevmediğini düşündüm. Anlayışla karşıladım. Ama bu dediklerin ve beni orda öylece bırakman...anlam veremiyorum. "

" Peki her şeyi anlatsam?"

" Ne anlatıcaksın acaba? Umarım geçerli bir sebebin vardır."

"Çok eskiden dedem çok yakın dostu ile anlaşmaya girmiş.İleride torunlarımız evlenecek diye belgeler hazırlamış,imza atmışlar. Burda kurban da ben oluyorum ya. Çağla ile beni zorla evlendiriyorlardı işte. Kutay'ı biliyorsun abim o da Çağla'yı seviyormuş ki bu durumu ben çok sonra öğrendim. Yani Doğa benim orada gitmekten başka çarem yoktu. Düşünsene orada bırakmasaydım, hem sevgilim hem eşim diye iki kadın olacaktı hayatımda. Ve sana o lakabı yakıştıramazdım. Hem kafam zaten oldukça karışıktı. Ne olur anla beni." dediğimde bir süre öylece bakıştık. Ben bunları bilmeden neler demiştim ona. Suçluluk duygum kabardı bir anda.

" Buğra ben bu durumda ne diyebilirim bilmiyorum."

"Bak ben bir şey söylemeni istemiyorum. Tek istediğim bu konuyu artık kapatmak. Benim de canım yanıyor Doğa. Her aklıma geldiğinde suçluluk duygusu ile kavrulup duruyorum."

"Kapatalım o zaman konuyu. " deyip gülümsedim içtenlikle. Buğra ise yere sabitlemiş olduğu kafasını kaldırıp yüzüme baktı.
"Hediyeni beğendin mi ? " diye sordu Buğra.

"Ah evet Duman'ın şarkılarını çok severim. Teşekkür ederim. " deyince kahkahayı patlattı. Anlamaz gözlerle ona baktım.

"O hediyeden değil prenses, diğer hediyenden bahsediyorum. " diğer hediyesi neydi ? Ah tabii.

"İlerleyen zamanlarda bunun cevabını vericem sanırım. " deyince ikimizde güldük.

"Pişman olmayacaksın.. Güven bana."

***

Dün gece Buğra beni eve bıraktıktan sonra baya bir düşünmüştüm. Her şeyi olduğu gibi yaşamak daha iyiydi bence. Artık uzunca 'Acaba böyle yaparsam sonunda şöyle olur mu?' gibisinden düşünmeyecektim. Sonumu kendi gözlerim le görecek, boş yere düşünüp kendimi yıpratmıyacaktım. Bugün Buğra ile buluşacaktık. Kahvaltıyı beraber yapacak daha sonra birlikte onların evine gidecektik.

***

Buğra ile buluşacağımız kafeye gelmiştim.Ama henüz gelmemişti. Bir kaç masa haricinde diğer masalarda boştu zaten.Kafenin arkasına doğru bir göl gibi bir yer vardı bir kaç ördek vardı içinde. Oraya doğru ilerleyip kafamı tahtaya yasladım.Cebimden telefonu çıkarıp bir kaç fotoğraf çektim.İçlerinden beğendiğimi instagram'a koydum. Saate baktığımda baya ilerlediğini gördüm. Buğra hala gelmemişti. Trafik var desem sabah sabah mı? 'Kesin gelmiyecek.' diye bağırıyordu iç sesim. İç sesimi duymamak için kafe de çalan müziğe eşlik etmeye başlamıştım kısık bir ses ile. Ama aklımdan gitmiyordu gelmeyeceği düşüncesi. Daha fazla beklemek istemiyordum. Bu iki olmuştu. İlkinde terk etmiş , ikincisinde gelmeye bile tenezzül etmemişti bayımız. Yavaş adımlarla çıkışa doğru ilerliyordum. Hala içimde bir umut vardı bu yüzden yavaş ve etrafıma bakına bakına gidiyordum ama yoktu işte. Kafamı yere doğru eğip dışarı attım adımımı. Birine toslamam ile olduğum yere çivilendim. Kafamı kaldırıp baktığımda bu kişinin Buğra olduğunu gördüm. İçimde bir yerlerde dans ederken yine de gülememiştim.