İKİZLER

SEN.

MULTİMEDİA: MASAL

-DOĞA-

Gözlerimi açtığımda henüz daha gecenin üçü olduğunu gördüm. Dün hastaneden taburcu olmuş ve eve gelene kadar babam ve Doğu'nun emir içerikli cümlelerini dinlemeye maaruz kalmıştım. Ağzımın kuruduğunu hissettiğimde aşağıya inmek için odadan çıktım. Hala canım yanıyordu yaralarım vardı ama düne göre daha bir iyiydim. Uykum kaçmasın diye mutfağın ışığını açmadan bardağı aldım. Bir garip ayak sesleri ile korkmaya başlamıştım. İçeriden gelen televizyon sesiyle korkum iki katına çıkmıştı. Elime mutfaktaki sopayı alıp yavaşça içeri doğru yürüdüm, kim olabilirdi ki bu saatte? En son böyle sesler duyduğumda annemi kaçırmışlardı. Aklıma gelen bu düşünceyle gözlerimde ki ıslaklığı hissettim. Annem ne zaman aklıma gelse böyle ağlıyordum işte. Elimde ki sopayı daha sıkı tuttum. Koltuğun yanına geldiğimde tam kafasına vuracaktım ki adımı söylemesiyle duraksadım.

"Doğa ne yapıyorsun? Benim Doğu." Doğu olduğunu görünce rahatlamıştım ama korkmuştum bir kere, ağlamaya devam ediyordum.

"Doğa neden ağlıyorsun? Sakin ol bir."

"Korktum Doğu. Yine o adamlar geldi sandım." diye cevapladım.Doğu beni yanına çekip sıkıca sarıldı.

"Tamam geçti bak, ağlama artık."

"Niye bu saatte ayaktasın sen bakıyım?" dedi muzipçe.

"Uyku tutmadı. Sen?" diye sordum.

"Beni de tutmadı."

"O zaman film izleyelim mi?" dedim.

Kafasını 'tamam' anlamında salladı. Kollarımı Doğu'ya sarıp,kafamı göğsünün üstüne koydum. Üzerimize bir örtü serip filmi açtık. Bugünlük bu kadar korku yeter diye düşünüp komedi filmi açmıştı Doğu. Bu seferde gülmekten karnım ağrımıştı ama Doğu'yla eskisi gibi olmak beni mutlu etmişti. Şimdi 'eskisi' gibi derken Doğu annem ölmeden önce de böyleydi. Sürekli vakit geçirirdik, güler, eğlenirdik. Ama annemin ölümünden sonra bana karşı olan iyi niyeti bir anda yok olmuştu. Öykü'ye olan öfkem bir bakıma da bu yüzdendi aslında. Doğu bana vermedi değeri ona veriyordu. Beni hiç dinlemez olmuştu. Ama artık bunun bir önemi yok.Şu an onunla böylesine mutlu ve huzurlu olmak beni de mutlu ediyordu.

Ben bunları düşünürken gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu.

-DOĞU-

Film bitmişti.Doğa'dan sesler kesilmişti. Ona baktığımda gözleri kapalıydı. Düzenli nefes alıp verişinden uyudu anlaşılıyordu. Uzun zamandır fazla uzaktık.  Gereksiz insanlar yüzünden birçok kez kalbini kırmış, ağlatmıştım. En kötü gününde yanına olmak yerine ondan uzaklaşmayı seçmiştim.

Öykü...  Başından beri benimle oyun oynuyormuş. Sırf o eski sevgilisi olacak Berk'i kıskandırıp yeniden ona sahip olabilmek için bir oyuncak gibi benimle oynamış, işi bittiğinde bırakmıştı. Bir de pişmanmış gibi özürler dilemiş kendini bana karşı küçük düşürmüştü bile. Ama bu oyunun hesabını illa ki sorardım ona ben.

-2 gün sonra (Pazartesi)-

Okula lanetler ederek okul üniformamı giyiyordum.

"Doğu kapıya vurması kes.'"

"Hadi geç kalacağız kızım"

"Tamam be" hazır olduğuma emin olup kapıyı açmamla Doğu'nun yere yapışması bir oldu. Ultra gerizekalı bu çocuk. Elimi ona doğru uzattım ve gülerek onu kaldırdım. Hızlıca merdivenleri indikten sonra okula yürüdük. Hızlı hızlı okula geldiğimizde bizimkiler toplanmış konuşuyorlardı.

"Günaydın." diye hepsiyle selamlaştıktan sonra Masal;

"Söyledikleri gibi okula yeni kişiler geldi. Hatta ikisi bizim sınıfta" dedi.

"İyi." dedim.

"Sadece iyi mi?" diye sordu Masal. Neden şaşırdıysa.

"Ne dememi bekliyorsun ki?"

"Ne biliyim biraz heyecan yapabilirdin. Nasıl biriler diye?"

''Nüfusuma almayacağım sonuçta. Nasıllar ise nasıllar, kavgacı olmasınlar yeter.''

''Cidden anlamıyorum Doğa tersinden mi kalktın sen?''

''Ne alakası var Masal. Yeni gelenleri merak etmiyorum diye tersten mi kalkmış oldum?''

"Kızlar yeter tartışmayın." diyen Doğu'yu takmamış gözlerimi devirmiştim.Daha sonra arkama bakmadan ilerlemeye başladım. Arkamdan "Boşversene yine bir triplerde Doğa Hanım." diyen Masal'ı duymazdan geldim ve okula doğru ilerlemeye devam ettim. Arkamdan gelen Doğu'yu farkedince hızla yürüdüm. Gözlerim dolmuştu. Sevdiğim birinin bana bağırmasına dayanamıyordum. Her seferinde ağlıyordum. Okulun içine girmiştim. Koşeyi döndüğümde tanıdık yüzle karşılaşmam bir oldu. O an ki şaşkınlıkla "Sen" diye fısıldadım..

• Duygu - İlayda •