You are different | hyunlix

< 17 >

Your soul is haunting me and telling me everything is fine

But i wish i was dead

~ dead like you ~

🎶

Siz: kimsin?
Ne istiyorsun?

Bilinmeyen numara:
Kim olduğum seni ilgilenirir mi?
Istediğim şeye zaten sahibim
Sadece sana haber vermek istedim.
Bu ka-darrr

Siz: iğrençsin

Bilinmeyen numara:
Ah sen üzüldün mü
Vah vah vahhh
Hyunjine git diyecektin ama...
Maalesef benim yanımda şu an kendisi
Neyse yastığına falan sarılırsın sen de
Ben de kendisine sarılırım şeyden sonra...
Bilirsin ya işte ( ;

Bu kişiyi engellediniz

Telefonu karşı yatağa fırlatarak yastığıma sarıldım. 'Bolorson yo oşto' . Kahvaltıdan sonra Hyunjin gelen telefonla bir şey söyleyemeden gitmiş ve ben de bu kişi sinirimi bozduğu için cevap vermiştim. Büyük bir hata yapmıştım.

Gerçekten dedikleri doğru muydu? Doğruysa da değilse de tek bildiğim berbat hissettiğimdi. Kesinlikle kendimi fena halde kötü hissediyordum. Zaten ders çalışacağım diye bir bahane uydurup diğerleriyle hastaneye de gitmemiştim. Jisung'a ayıp olmuştu.

"Hepsi senin yüzünden!"

Burnumu çekerek sırt üstü yattım.

"Pislik."

Yaklaşık bir saat kadar aynı şekilde durduktan sonra canım çok sıkılmıştı. Cüzdanımı alarak odadan çıktım. Güvenliğin hemen yanında duran beden dikkatimi çekince biraz daba yaklaştım. Bu oydu. Yanında bir de kız vardı. Aklıma gelen düşünceler ile sinirlenerek onları izlemeye başladım. Hyunjin'in arkası bana dönüktü. Yüzümü göremeyeceği için rahattım.

Kıza doğru eğilmişti. Neden kıza doğru eğilmişti?

Eski haline geldiğinde arkasını dönmüştü . Beni görmesin diye uğraşmamıştım bile. O görmese de kız görmüş ve bana el sallamıştı. Ardından parmağıyla dudağını silip gitmişti. Dudaklarımın arasından firar eden hıçkırık Hyunjin'e ulaşmasın diye eliyle ağzımı kapattım. Sanki umursayacaktı da.

Ağlamak istemediğim için derin nefes alıp sahile doğu yürümeye başladım.

Kendimden nefret ediyordum. Başladığım yere mi dönecektim şimdi de? Sonra bir başkası gelip tekrardan yaşamanın nasıl bir his olduğunu bana hissettirecek ve sonunda başladığım yerin de gerisine fırlatacaktı. Şimdi de aynen böyle oluyordu.

Insanların içinde yalnızdım. Onlara çarpıp kirleneceğimi söyleyen ses , mesajlar ve az önce gördüklerim zihnimi rahat bırakmıyordu. Hepsi aynı anda hücum ediyorlardı ve benim kendimi korumak için sahip olduğum hiçbir şeyim yoktu.

Ayaklarımın yumuşak kumlara deydiğini hissedince herkesten uzak bir kenara gidip olduğum yere oturdum. Dizlerimi karnıma çekerek sakinleşmeyi bekledim. Alışık olduğum sesi susturamıyorsam bile diğerlerini susturabilirdim.

Ama olmuyordu.

Tek düşünebildiğim şey kirlenecek olmamken en az duyduğum ses oydu. Hyunjin yine o sesin beni etkilemesini azaltıyordu. Ama bu sefer farklı bir şekildeydi. Önceden bedenime sardığı kolları şimdi çok uzaktı bana . Yanına gidip 'Çok kötü hissediyorum ' ya da 'Sana ihtiyacım var.' desem yine kollarının arasındaki yerimi alabilir miydim? Yoksa kovar mıydı beni?