You are different | hyunlix

< 19 >

🎶

Bir süre sessizlik olduğunda Hyunjin'in de yatağına yattığını sanmıştım. Ama sesi yanıldığımı gösteriyordu.

"Ben senin için ailemden vazgeçtim Felix. Ve sen bundan etkilenme diye elimden gelen her şeyi yaptım. Çok korktum sonumuz böyle olacak diye ama senin üzülmemen daha önemliydi benim için. Ailemden daha önemliydin Felix... Şimdi gelip nasıl ayrılalım diyebiliyorsun?"

Duyduğum her cümlede kendimden daha da nefret ediyor , yerin dibine girmek istiyordum. Onun da dediği gibi her şey bu kadar kolay değildi ki. Berbat hissediyordum . Kelimenin tam anlamıyla berbat.

"Sus ..."

Daha fazla duyarsam kendimi asla affetmezdim. Buradan gitmem gerekiyordu.
Ayağa kalktığımda gözleri tekrar  beni bulmuştu.

Yüzüme yaklaşıp "Sustursana" dediğinde sadece kalbime göre harket ederek dudaklarına kapandım.  Neden bunu yaptığımı bile bilmiyordum. Belki çok saçmaydı. Belki değil kesinlikle saçmaydı.

Bir kaç saniye karşılık vermese de sonra o da beni öpmeye başlamıştı. Yatağa oturduğunda dudaklarımızı ayırmadan kucağına oturdum. Dudaklarından ayrıldığımda gözümden süzülen yaş doğruca tişörtümün üstüne düşmüştü. 

"Ben... özür dilerim.  Aptallık ettim , düşünmedim.  Ama seni kaybetme düşüncesi beni deli ediyordu Hyunjin. Beni böyle kabul eden tek kişi sensin.  Hayatımdaki yerini anlayabiliyor musun?"

Alnıma dudaklarını bastırdığında gözlerimi kapatmıştım.

"Anlıyorum güzelim. Bir daha asla senden bir şey saklamam. "

"Ben de bir daha asla gerçekleri öğrenmeden seni suçlamam."

Gülümsemesine karşılık verirken parmakları gözyaşlarımın ıslattığı yerleri kuruladı.

"Hem biz sevgili miydik ?"

Yarım ağız sırıtarak sorduğu soruya omzuna vurarak karşılık vermiştim. Utanmamdan zevk falan mı alıyordu ki?

"Ben öyle olduğumuzu sanıyordum değil miydik?"

Zaten yüzüne yakındım ama iyice yaklaştığı için burnumuz birbirine deymeye başlamıştı.

"Bilmem ki öyle miydik?"

"Soruma soruyla karşılık verme ."

Karşımda pişkin pişkin sırıtması sinirimi bozuyordu. Ama bu kadar yakınken bir şey yaomam pek mümkün değildi.

"Sen de öyle yapıyorsun ama . Sevgilim."

'Sakin ol.'

'Sakin ol .'

'Lanet olsun.'

"Hoşuna gitmedi mi? Sevgilim."

Tanrım cidden sınırlarımı zorluyordu bu  çocuk.

"Gitmedi . " 

Kucağından kalksam da kalbim yavaşlamamış beni hızla kucağına çekmesiyle daha da hızlanmıştı.

"Gitti mi ? Sevgilim."

İnadına 'sevgilim' kelimesini bastırıp  duruyordu.

"Gitm-"

Dudaklarımdaki baskıyla sözüm yarıda kalmıştı. Tam kendime gelip ona karşılık vereceğim sırada geri çekilmişti.

"Hala gitmediğini mi düşünüyorsun? "

Onun gibi gülümseyerek oyununa ortak oldum.

"Hala gitmediğini düşünüyorum."

"İyi madem uyuyorum ben ."

Yatağa yatmasıyla biraz düşecek gibi olsam da düşmemiştim. Gerçekten benimle uğraşıyordu ama ona istediğini vermeyecektim.

Ya da verecektim.

Hala kucağında otururken ellerimi omuzlarının hemen üstüne koyarak yüzüne doğru eğildim.

"İyi geceler o zaman."

İçimde beni yiyip bititren düşünceyi gerçekleştirerek dolgun dudaklarına derin bir öpücük bırakmıştım. Iki dakika öncesine bir daha asla dönmek istemezdim. Hem de asla. 

"Sevgilim." diyerek cümlemi tamamlamış ve yanına uzanmıştım.

🎶

Çok kısa olduğunun farkındayım üzgünüm
:(

Umarım sevmişsinizdir arada klise yazasim geliyo niye bilmiyorum. Parmaklarım tuşlara basmıyor ama finlade görüşürüz bebeklerim 💓💓

( bu arada benim için dua edin de sectigim kluplere gidebileyim. Teşekkür ederim)