Sizce ben 560 kelimede, smutun yarısındayken ne yazıyorum lan ben diyip hepsini silmiş miyimdir¿
Seungmin'in dudakları tek tarafa doğru kıvrıldı, Chan'ın kulağına doğru "Eve gittiğimizde yatakta istediğin kadar övebilirim seni yakışıklı." diye fısıldadı.
————————
Eve geldiklerinde yorgunluklarından dolayı koltuğa yığılmışlardı hemen, ikisinin de yüzünde tatlı bir tebessüm vardı sonunda hedefleriyle aralarında sadece bir kaç adım kaldığı için.
Chan kollarının arasındaki küçüğünü daha da sıkı sararak kulağına fısıldadı. "Dışarıdayken söylediğin şeyi faaliyete geçirmeye ne dersin?"
Seungmin kısaca gülüp işaret parmağıyla alnından iterek Chan'ın yüzünü kendisinden biraz uzaklaştırdı. "Yorgunum bebeğim, olmaz."
Büyük olan "Sadece öpücük" diyerek diğerine tekrar yaklaştığında Seung bu sefer geri çevirmeyip dudaklarını buluşturdu ancak bu da ard arda çalan kapı yüzünden uzun sürmedi. "Hay sikeyim Jisung, şu kapıyı bir kere çalsan olmuyor mu?" Chan söylene söylene koltuktan kalkıp kapıyı açmaya giderken Seungmin gülerek arkasından bakıyordu. Kapıyı bu şekilde çalan tek kişi genelde Jisung olurdu ve tahminlerinde yanılmamıştı ikili.
Az önceki söylenmelerine rağmen kardeşini görür görmez kendine çekip sarıldı Bang Chan. Yanındaki Minho ile de selamlaştığında Jisung ve Chan salona geçerken Minho da elindeki abur cubur poşetlerini mutfağa bırakıp onlara katıldı. "Diğerleri de gelecek birazdan, oyun ve film günü yaparız diye düşündüm."
Yarım saat sonra önce Felix ve Jeongin sonra da Changbin ve Hyunjin gelmişti. Bir gerilim filmi açıp izlemeye başladılar. Film bitiminde katılımcıların isimlerinin gösterildiği uzun yazı çıkınca televizyonu kapattı Felix. Filmin etkisindeki Seungmin'in ağzından bir şaşkınlık nidası çıktı. "Birden bi' zombi salgını olduğunu düşünün, ne yapardınız?"
"Bir saklanma yeri bulur ve önce senin hayatını güvenceye alırdım bebeğim."
"İyi fikir, bende önce kendi hayatımı güvenceye alırdım." Chan göz devirerek "şaşırmadım." demiş ve kolunu sevgilisinin omzuna atmıştı.
"Siz vampirsiniz." Dedi Jeongin. "Zombiler sizi ısırsa zombi vampir mi olursunuz?"
Changbin gülüp köpek dişlerini gösterdi. "Hem insanların kanını içer hemde zombi yaparım onları." Jisung bacaklarını kendine çekip kollarını etrafına sardı. "Çok ürkütücü."
Minho onu kendine çekip sarılırken "Sende normal değilsin bebeğim, bundan mı korkuyorsun gerçekten?" dedi ve sevgilisinin yanağına küçük bir öpücük bıraktı.
"En azından biz çağdaşız Minho, düşünebiliyoruz. Beyinsizce her gördüğümüz insana saldırmıyoruz."
"Belki de saldırıyoruzdur." diyip Jeongin'in üzerine atladı ve yanağını öpüp parmaklarıyla sıkıştırmaya başladı Hyunjin. Jeongin istese de itemeyeceğini bildiği için bıkkın bir surat ifadesiyle öylece duruyor, bir şey söylemeye ya da yapmaya tenezzül etmiyordu.
Chan Hyunjin'i işaret etti ve tek eliyle ağzını kapatıp fısıldadı diğerlerine doğru. "O yabani vampir, normal değil. Kesinlikle bizimle alakası yok."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
You Are || ChanMin
أدب الهواةSeungmin daha 6 yaşındayken Chan'a bağlanmıştı kaderi. Henüz küçükken bir kahraman olarak gördüğü, büyüdükçe hayal meyal hatırladığı ve her yerde aradığı adam hiç beklemediği bir şekilde karşısına çıkar. Ancak efsanelerden ya da hikayelerden duydu...
