~MAĞMUM~

≈BÖLÜM 18≈

*satır arası yorumları eksik etmeyelim lütfen:)

°°°

"Ne? An-annemi tutuklayamazsınız benim annem suçsuz?"

Hakimin yanına yaklaştım ve ona doğru bağırdım.

"Benim annem nefsi müdafaa yaptı onu tutuklayamazsınız!"

"Kızım sessiz ol bağırma atarım seni!"

"Atamazsınız beni, dinleyeceksiniz! Benim annemi haksız yere hapse atamazsınız anladınız mı?"

Arkama döndüm anneme baktım, Seda'da gelmişti arka tarafta sessizce izliyordu. Tekrar hakime bakıp bağırdım.

"Siz benim annemin neler yaşadığını biliyor musunuz? Benim annem sırf yemeğin tuzunu az koydu diye dayak yiyen kadınlardan biri ya da onun içkisini kumarına para vermedi diye, benim annem sırf 5 yaşındaki kızı bardak kırdı diye onu korurken dayak yiyen biri. Bu kadın kaç kez ölümden döndü! Bakın o adam yani babam olacak adam sırf para için beni satmaya kalkan bir adam bunu öz kızına yapan karısına yapamaz mı?  O gün annem onu bıçaklamasa belki de şu an belki de annem..."

Hakimin gözleri dolmuştu.

"Peki bu raddeye gelene kadar neden şikayet etmediniz?"

"Neden mi? Çünkü şikayet etmelerine rağmen öldürülen kadınları gördük! Aldıktan yalnızca on dakika sonra elini kolunu sallaya sallaya çıkan adamları gördük! Biz... korktuk! Olur da şikayet edersek bize zarar verir diye korktuk!"

Derin bir nefes aldım akan gözyaşlarını elimin tersiyle sildim. Salon iyice sessizleşmiş sadece annemin hıçkırıkları duyuluyordu.

"Hakim bey benim annem çok şey istemedi sadece mutlu olmak istedi. Bugün annem yapmasa belki de annemin adı şu anda diğer canice öldürülen kadınların arasında olacaktı. Sosyal medyada hastag olup bir kaç gün sonra unutulacaktı. Ben size bir annenin evladı olarak yalvarıyorum! Benim annem suçsuz sadece kendini savundu ne olur onun hayatını karartmayın!" 

Hakim derin nefes aldı ve yan tarafında olan savcılara baktı kulaklarına bir şeyler fısıldadı. Ön tarafta oturan yazmana döndü ona da sessizce bir şeyler fısıldadı.

"Karar değiştirildi!"

Bana baktı tebessüm etti.

"Aslında bu karar sadece diğer mahkeme sürecine kadardı çünkü delil yetersizliği vardı fakat artık onlara ihtiyaç yok en büyük delil burada karşımda duruyor."

Mutlulukla anneme bir de Arslan'a döndüm. Seda kararı duyduktan sonra sessizce ayağa kalkmış kapıdan çıkıyordu. Kapıdan çıkmadan önce arkasına döndü ve anlayamadığım bir yüz ifadesiyle bana baktı.

Adliyedeki tüm işlemler bittikten sonra hep beraber Arslan'ın annesinin evine doğru yola çıktık.

O kadar mutluydum ki resmen gülümsemekten ağzım yorulmuştu!

Eve vardığımızda annemi bir odaya yerleştirdik. Hemen uyumak istemişti.

"Arslan birer kahve içer miyiz?"

"Çiçeğimin ellerinden olursa neden olmasın?"

Tebessüm ettim.

"O zaman sen bahçeye çık ben de kahveleri alıp geliyorum." Etrafa göz gezdirdikten sonra dudağıma bir öpücük bırakıp hemen bahçeye kaçtı.

Bir an şaşkınlıktan ne yapacağımı unutarak merdivenlerden yukarıya çıktım sonrasında kahveler aklıma gelince elimle alnıma vurup gerisin geri mutfağa döndüm.