ℒ'ℯ𝓈𝓅𝓇𝒾𝓉 𝒟ℯ ℐ'ℯ𝓈𝓁𝒶𝓋𝒾ℯ𝓇

𝑲𝒂𝒓𝒂𝒓𝒔𝜾𝒛𝒍𝜾𝒌

Aradan 2 saat geçti, Rüya hocaya durumu anlattığımızda gruba katılmayacağımızı söylemiş o da kabul etmişti. Kantinde oturmuş düşünüyodum acaba gerçekleri anlatsam ne tepki verir.

Büyük ihtimal bunalıma girer yada neden bu yaşına kadar ona anlatılmadığını başka birisine anne dediğini sorgulardı... Kim bilir belki tepki bile göstermez yaşantısına devam ederdi.

Kahvemin son yudumunu da almış sandalyeden kalkmıştım. Parasını verip merdivenlere yöneldiğimde Tuana ile karşılaştım "Bende seni çağırıcaktım"
Kaşlarımı çatıp baştan aşağı onu süzdüm ve yanına gitmek için birkaç basamak daha çıkıp ona döndüm

"Birşey mi var?" Dudaklarını birbirine bastırmış kafasını yana yatırmıştı "Birşey yok... Kardeşin uyandı da" Göz devirmiş yanından ayrılıp yukarı çıkarken kahkaha atmaya başlamıştı.
"Çok komiksin!" Demiştim yürümeye devam ederken "Öyleyim" Gözlerimi yana doğru kaldırarak nefes verirken koluma girdiğini anladım

"Anlatıcak mısın?" Daha karar veremediğim için gözlerimi anlamsız bir şekilde gözlerine çevirdim ve başımı umutsuz bir.şekilde salladım "Merak etme Deniz ve Yağız onu sakinleştirir... Sen söyle" Omzumu sıvayarak konuşunca başımı sallamış ve elim ile elinin üstüne hafif bir şekilde vurmuştum "Hadi bakalım"  Diyerek kapıyı açmıştı

***
Çağan kantine inmiş biz Leyanın başındaydık "Deniz" Yağız bana gözleriyle Leyayı gösterirken onun çok solduğunu gördüm. Gözleri kapalı sanki her an kendini bırakıcak gibi duruyodu

"Şimdi değil" Hepsi Yağızın bana neden seslendiğini açık açık biliyodu. Leyaya anlatmamı istiyolardı ama şimdi anlatamazdık 

"Ne şimdi değil" Özgürün sorusuyla ona döndüm. Ülküyü kolunun altına almış başını göğsüne yaslamış kendi kafası duvara yaslıydı. Sorar gözlerine kafa eymiş onlardan birşey saklayamayacağımı biliyodum.

*Anlatırlar* Şimdi ise ortada büyük bir sessizlik vardı. Özgür şaşırmıştı ama Ülkünün pek şaşırdığı söylenemezdi. Yağız gemide mesajı okurken kızlar da yapmacık davranıyo gibiydi

Sevgili kuzenim ve kızların bizden sakladıkları sır eğer buysa şaşırmamam gerekti aslında, Leya babama iyi davranmıyo ve yıllardır kendisi üstünde de araştırmalar yapıyodu. Kim bilir belki gerçekleri önceden biliyodu

"Siz biliyodunuz değil mi?!" Düşüncelerim ağzımdan çıkmadan Yağız önce davranmış gözlerini Defne, Tuana ve Ülkünün üzerinde gezdirmişti. "Neyi biliyoduk?" Tuananın sorusu üzerine bu sefer ben konuştum "Leya ile aranızdaki sır bu gerçekti demi" Konuşmamın üzerine kızlar birbirlerine bakmışlardı "Değildi biz de yeni öğrendik saçmalamayın"

Defnenin konuşmasının üstüne Esat konuştu "Gemide hiç gerçekci oynamadınız ama" Evet tek ben değil hepimiz fark etmiştik "Ne ima ediyosun sen" Ülkünün sorusu üzerine ona dönüp konuşmaya başladım "Bildiklerinizi söyleyin de neyi bilip bilmediğinize inanalım. Çağan önceden bildiğinizi öğrenirse aranızdaki bağı tamamen keser!"

Konuşmamın üstüne Yağız ve Esat beni onaylamıştı. Gözlerim kızların üzerlerinde gezerken tanıdık bir ses geldi
"Yağız..." E yuh ama ben varken Yağız olmuyo

"Leya! Güzelim iyi misin? " Yağız birden Leyanın elini tutunda yumruğumu sıktım "Öhm!" Sevgilisi bile değil kusura bakmayın

"Leya'm... İyi misin birtanem" Elimi saçlarında gezdirirken Defne ve Esat yanıma gelmişti. Ülkü ve Özgür Yağızın yanına geçince gözüm Tuanaya kaydı. Leyaya biraz bakmış bana dönüp sessizce Çağanı çağırayım gibi bişey demiş ve odadan çıkmıştı

***
Kapı açıldığında Leyanın arkasındaki yastığı düzeltiyodum. Etraf derin bir sessizliğe bürünmüşken Çağanın geldiğini anlamıştım. Leya yavaşça arkasını yaslanırken ona yardım ettim.

Gözleri beni bulunca gülümsemişti, gülümsemesine karşılık göz kırpınca utandığı belliydi, onun bu duruma gülüp yanına oturunca üzerimde sert bakışlar hissediyodum ki bunun sahibini çözemedim. Önceden Deniz diyebilirdim ama şimdi bir de kardeşi çıktı başımıza

"Çağan size bişey açıklayacak" Tuananın sesiyle ona döndük. Çağan Tuanaya napıyosun der gibi bakarken Tuana hadi diyodu sessizce. Çağan bize dönmüş sinirli bakışlarıyla konuşmaya başlamıştı "Leya ben sana bişey söylemeliyim" Leyaya döndüğümde şaşırmış gibiydi

Denizin işaretiyle dışarı çıkmamız gerektiğini anladık ve bizimkileri yanlız bıraktık

***
"Ne konuşucaz" Merakla gözlerine bakarken gözlerini benden kaçırıyodu, bişey sakladığı belliydi ama söylemekten çekiniyo gibiydi

Ah be kardeşim... Keşke abla kardeş olarak da dertleşseydik

"Bak öncelikle sakin olmalısın tamam mı! Sakin kriz falan geçirme valla elimde kalırsın" Kaşlarımı çatıp yüzümü ekşitmişken ne dediğini anlamaya çalışıyodum. Kriz geçirebilecek ne söyleyebilir ki

"Ay söyle artık!" Merakla konuştuğumda elleri ile yüzünü buruşturmuş ve gözlerini gözlerime dikmişti "Leya ben" Stresli görünüyodu
"Sen?" Dizi gittikçe titremesini arttırıyodu. Noldu bu çocuğa "Ben" Söyle artık

Gözlerini sıkıca kapatmış birden ayağa kalkmıştı "Ben Tuana çıkma teklifi edicem ama o beni seviyomu emin değilim yardım et" Bu muydu kriz geçirticek olay! Kırk tane görünmez takla attım burda ablası olduğumu öğrendi diye!

"Bişey var sandım Çağan ya" Elimle anlımı sildikten sonra kapıya yönlendi
"Yardım edicek misin?" Ülkü yok muydu? Tuana ile görüşmüyodum ki
"Ülkü var Çağan" Gözlerini devirdi
"O gider söyler o yüzden sen yardım edip beni sevip sevmediğini öğreniceksin" Sorusu ortadan kalkmış yerine emirleri geçmişti beyefendinin

***
Kapıyı açıp diğerleriyle göz teması kurmamla kapıyı kapattım "Ne dedi?! " "Çok şaşırdı mı?!" "İyi mi şuan?! Susmaları için gözlerimi kapatıp bağırdım "SUSAR MISINIZ!"

~~~

Selam

Saçma bir yerde bitti farkındayım ama aklıma konuşma sahnesi gelmiyo geç olmaması için atıyorum

Biliyorsunuz yarın okul var ve yazmalarım aksayabilir
Yinede her gece bölüm gelicek sadece kısa olur

Çağan ve Leyayı kardeş yapmasaydım ölürdüm çünkü Leya Çağanın bacısı djdjdkdjjcgkdx

Sonraki bölümde görüşürüz:)