14

28 0 0
                                    

Nagising ako sa lakas nang sigaw ni Mama sa baba at dali-dali akong bumangon sa higaan. Nagtungo muna ako sa banyo para maghilamos at magsipilyo muna. Pagod pa ang makabila kong mata kaya hindi ko masyadong maidilat nang mabuti.

"Hoy! Bumaba ka na." Napatalon bigla ang aking puso nang marinig ang boses ng kapatid ko sa pintuan ng aking banyo. 

Kuryoso akong tinignan siya at nakuha niya naman ang pinahiwatig ng aking mga tingin. "Nasa baba sina Auntie at Uncle," aniya at namilog agad ang magkabilang mata ko.

Umalis na siya sa kwarto at ako naman ay nagmadaling tinapos ang ginawa ko. Agad akong nagtali ng buhok at umalis na sa kwarto. Kumaripas ako ng takbo patungo sa baba at nang makita sila sa sala ay isang malaking ngiti ang sumilay sa aking mukha.

"Auntie Madi!" Galak kong pagtawag sa kanya at nagmano pati na rin kay Uncle Pethro.

"Ang laki niyo na!" tiling tugon ni Auntie habang sumilay ang kanyang mapupungay na mata sa akin. "May jowa ka na ba?"

Napakurap ako sa tanong niya at napalunok nang marahan ngunit agad namang sumapaw si Papa.

"Madi, h'wag mo nga 'yan turuan ng mga gan'yan," suway ni Papa dahilan para bumuntonghininga ako nang mahina.

Nakita ko lang tumawa si Auntie at ako naman ay napairap nang palihim. Kung makasuway si Papa parang magjojowa na agad ako ng wala sa oras.

"Hayaan mo na nga 'yang anak mo. Malaki na 'yan!" sabi ni Mama galing sa kusina.

Narinig ko lang tumawa sina Uncle at Auntie. Hindi ko alam kung anong sadya nila at naparito sila nang maaga. Gusto ko sana makipagkuwentuhan sa kanila ngunit tinawag ako ni Mama kaya pumunta agad sa kusina para tulungan siyang maghanda ng agahan. 

Tumulong na rin si Brandon para makakain na kami. Hindi naman kami gaanong nagtagal sa paghahanda at agad nang nagsalo-salo sa hapag. Nabalitaan ko kay Auntie naparito raw sila para asikasuhin ang ipapatayo nilang business. 

"Kung gano'n Auntie, sino ang mag-ma-manage ng negosyo niyo rito?" tanong ko para makisali sa kanilang usapan.

"Kami ng Uncle mo," simpleng tugon niya at agad naman akong nagtaka.

"Eh, paano naman 'yong isang negosyo niyo?"

"We can manage both of them. No need to worry, ihja."

I just nodded my head as I ended our conversation. Auntie and Uncle don't have a child. Well, they can produce whenever they want to and both of them are not that old. However, they chose not to, maybe because they believe that they don't need one.

I guess it's much better for them since they are really a hard-working person and business is their top priority right now. To think of that, maybe their situation is considerable for not having their child right now.

Imagine if they will have a child and both of them can't give a time for him, it is more likely that they neglected the crucial foundation of being a parent and a family. Considering the situation right now that most of their time is occupied by their business.

I also wondered how they manage their marriage like that, perhaps they share the same interest which is one of the factors why they still have each other right now. And it seems that they are happy seeing each of their presence, having a child doesn't matter.

Having a child is a huge responsibility stepping forward to parenthood. It takes also a lot of management to fulfill the duties of being a parent. There is no wrong having one, but it is not ideal when someone is not ready.

I already finished my meal and after eating I hurriedly ran upstairs to take a bath. I heard also from my Auntie that they will drop their dog here since they have an important thing to do and no one will take care of him.

An Alluring Fire (High School Teen Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon