Productie sletje | bankzitters (Matthy)

16: Verbergen

POV Fenna:
Samen met de jongens zit ik op kantoor. Ik ben aan tafel bezig met brainstormen terwijl de rest een beetje op zijn telefoon zit. Matthy is daarentegen weer eens aan het staren. Verrassend is hij niet echt. Ik kijk zo langzaam mogelijk omhoog en ontmoet zijn ogen. Grijnzend kijkt hij weg. Ik grinnik en schud mijn hoofd. "Wat is er zo leuk?" Vraagt Robbie dan uit het niets. Ik wilde antwoorden met: 'Mijn uitzicht.', maar toen bedacht ik me dat Matt ons nog steeds geheim wilt houden. Een paar weken geleden heeft hij namelijk gevraagd of ik zijn vriendin wilde zijn en ik zei uiteraard volmondig ja.

Samen met deze lieve jongen zit ik samen op een picknickkleed. Op dit prachtige veldje vol bloemen, ergens in het midden van de het bos. Ik houd zo veel van hem.

We zijn net klaar met eten en hij staat op. "Wat is er?" Vraag ik. "Ik moet even wat uit de auto halen. Ben zo terug." "Oh ik loop we even mee." "Nee! Blijf vooral lekker zitten." Ik keek hem vragend aan. Wat was hij van plan? Hij glimlachte lief en liep weg. Daar zat ik dan in mijn eentje.

Terwijl hij weg was dacht ik aan hem. Hij had een super leuk blouseje aangetrokken op een skinny jeans. Zijn haar was zacht en pluizig. Precies hoe ik zijn kapsel het leukst vind. Ik noem hem altijd schattig met die look. Dat vindt hij dan weer iets minder leuk, maar ik kan er wel om lachen.

Na een paar minuten was de jongen van mijn dromen weer terug. Hij stak zijn hand uit om me op te helpen staan. Ik pakte hem beet en hij trok me omhoog. Hij zag er zenuwachtig uit. "Lieve Fenna. Vanaf de eerste dag dat ik je zag vond ik je al de mooiste vrouw van mijn leven. Vervolgens verklote ik dat door een mental breakdown, maar dat laten we vooral achter ons." Ik grinnikte om zijn opmerking en hij moest er ook een beetje om grijnzen. Vervolgens keek hij weer serieus en ging hij verder met zijn verhaal.

"Samen hebben we super leuke dingen meegemaakt. En wat vooral belangrijk is, gelachen. Ik kan hier nu wel een half uur blijven staan en alle positieve dingen over ons opnoemen, maar ik ga maar gewoon naar het vraagstuk toe." Hij knielde neer op 1 van zijn knieën. Ik kreeg de tranen in mijn ogen en sloeg een hand voor mijn mond. "Lieve Fenna, zou je mijn vriendin willen zijn?" Hij haalde een prachtig zilveren kettinkje achter zijn rug vandaan. "Ja Matthy, met heel mijn hart!" De tranen van geluk stroomden over mijn wangen.

Matthy stond op en zoende me. Het geluk straalde van ons af. We bleven nog even knuffelend staan en daarna deed hij de ketting bij me om. "Ik houd zo veel van je." Fluisterde ik in zijn oor. "Ik nog veel meer van jou." Fluisterde hij terug.

Elke keer dat ik eraan denk glimlach ik naar mezelf. Deze jongen licht de zon in mijn hart op. Hij is zo lief voor me. Altijd troost hij me als er wat aan de hand is. Elke dag vraagt hij hoe het met me gaat. Steeds weer geeft hij me liefde. En eeuwig blijft hij me trouw.

Er is alleen één probleem: Hij wilt onze relatie geheim houden. En ik wil het juist aan iedereen vertellen. De enige die ervan afweet is Esmee. En ik heb zo'n gevoel dat Koen ons ook wel doorheeft. Momenteel loop ik op de gang richting de toiletten. Ik was net klaar met mijn brainstorming namelijk. "Hoi Koen." Hij gaf een knikje en liep door. "Oh wacht!" Koen draaide zich weer om. Hij keek me vragend aan. "Zou ik je even kunnen spreken Koen?" "Ja tuurlijk, waarover?" "De relatie tussen Matthy en mij." Koen gaf me een knikje en liep naar me toe. "Ik weet het niet zo goed meer. Eerst wil hij in een relatie met mij, en vervolgens laat hij het niemand weten. Is er wat gebeurt met hem in het verleden?" Vroeg ik heel oprecht, maar ook een beetje bezorgd. Koen keek me ook bezorgd aan nu. Hij zuchtte.

"Hij heeft een best wel zwaar verleden gehad. Eerlijk gezegd denk ik dat hij bang is. Bang dat alles straks overgaat. Bang dat hij jou kwijtraakt, Fenna. Zijn ex ging vreemd met een ander. Misschien denkt hij dat wij in de weg zullen staan. Eerlijk gezegd weet ik het ook niet helemaal. Maar ik denk dat je met hem moet spreken en hem misschien wat meer vertrouwen moet geven." "Wouw, ik hoop echt dat het goed met hem gaat. En ik wil ook dat je weet dat ik zoiets nooit zou doen. Ik houd van Matthy. Als ik vreemd zou gaan denk ik dat ik zelfs mijn eigen hart breek." Koen gaf me een klein glimlachje. "Jij bent echt precies de vriendin die ik hem altijd al heb toegewenst." Ik gaf Koen een knuffel. "Dank je Koen." "Geen probleem Fen." Ik glimlachte en liep door naar de wc.

Toen ik terugkwam in het kantoor zag ik hem zitten. Hij keek naar beneden en zat een beetje met zijn vingers te spelen. Toen hij me aankeek zag ik hoe moe hij er eigelijk uitzag. Het deed me pijn om te zien dat hij er eigenlijk best slecht aan toe was.

*Paar uur later*

We waren net thuis. Ik slaap weer bij Matthy, wat ik de laatste tijd eigenlijk heel vaak doe. Esmee slaapt ook heel vaak bij haar vriend, dus anders was ik toch alleen thuis. Matthy en ik zaten op de bank. We zaten beide een beetje op onze telefoon te kijken. "Ik ga naar mijn kamer." Zei hij uit het niets. Het klonk nou niet bepaald vrolijk. Struinend ging hij de trap op. Niet eens naar zijn studio? Daar gaat hij altijd heen. Zei ik tegen mezelf.

Na zo'n 20 minuten besloot ik naar hem toe te gaan. Dit was het moment om met hem te praten. Ik stond voor zijn deur. Een paar seconde twijfelde ik, maar ik besloot gewoon naar binnen te wandelen. Ik opende de deur en zag daar een emotioneel wrak zitten. Matthy zat in een baggy trui en een joggingbroek met zijn hoofd in zijn handen op zijn bed. Hij keek omhoog en ik ontmoete zijn vermoeide rode ogen. Het was zeker dat hij gehuild had. En ik voelde me er schuldig over.

Snel liep ik na hem toe. Ik omhelsde hem. Hij begon weer te huilen in mijn schouder. Ik snikte nu ook een beetje. Samen huilden we even al onze problemen uit. Het was stil en het enige wat je hoorde was onze schokkerige adem. Voor een paar minuten bleven we zo zitten. De stilte was aangenaam.

Matthy ging langzaam weer een beetje naar achter. Hij keek me diep aan en bleef me vasthouden. "Ben ik goed genoeg voor je?" Ik schrok van zijn vraag en keek hem ook zo aan. "Natuurlijk ben je dat Matthy! Ik wil niemand liever dan jou." "Echt waar?" Ik vond het echt zielig dat hij zo onzeker was over zichzelf. Hij verdient dat niet. "Matt, wees alsjeblieft niet zo onzeker. Ik houd oprecht van je met heel mijn hart. Je bent de beste vriend die ik maar zou kunnen wensen." "Ik houd ook van jou Fenna." Fluisterde hij bijna.

Ik legde mijn lippen op de zijnde. Het was een liefdevolle en tedere kus. Het zout van het huilen kon ik erdoorheen proeven, maar het boeide me niet. Dit soort momenten waren de beste. De momenten dat je even alles om je heen vergeet. De momenten dat het enige waar je aan denkt, de liefde van je leven is.

Nou ik voel me nu weer ontzettend single.

Ik was even in m'n wekelijkse mental breakdown door school, vandaar dit half depressieve hoofdstuk.

Het was ten minste wel deels heel liefdevol <3

Nu ga ik weer verder met biologie helaas.

Doei lovers