Productie sletje | bankzitters (Matthy)

26: Miss Productiesletje

POV Fenna:
's Avonds ben ik naar huis gegaan. Ik kom binnen gelopen. "Hèhè" hoor ik Esmee al van uit de woonkamer. "Jij was wel heel druk" zegt ze met een grijns. Beschaamd krab ik achter mijn oor en glimlach ik ongemakkelijk. Ik plof op de bank en zucht uit. "Vertel" zegt Esmee die naast me komt liggen. Ik vertel haar over Matthy. Over hoe geweldig hij is, maar ook over hoe hij me alles om me heen laat vergeten, en wat dat teweeg brengt. Esmee begint af en toe te lachen. "....nou en nu hebben ze morgen een straf voor mij en Matthy en ik heb geen idee wat." sluit ik mijn verhaal af. Opnieuw begint Esmee te lachen. "Dat is zo typisch ook weer voor hun. Als er geneukt is is het allemaal wel grappig en ze lossen het gewoon op door het voor hun zelf leuker te maken" zegt ze. Ik haal mijn schouders op. Tuurlijk weet ik dat ze zo zijn, ik had het ergens kunnen verwachten, maar ik had nooit gedacht dat ik de persoon zou zijn die slachtoffer zou worden. Ik ben altijd netjes en op tijd, dit is niets voor mij. Ik heb Matthy nog geappt over morgen, maar hij zegt dat ik me geen zorgen hoef te maken, en als ik dat wel doe dat hij dan naar me toe komt. Maar dat leek me nou niet het beste idee, wie weet komen we dan morgen weer te laat.

---

De volgende dag ben ik al op tijd op kantoor. Ik wilde absoluut niet te laat komen, en mijn fouten van gister, ondanks dat niemand het echt erg vond, uiteindelijk alsnog een beetje goedmaken. Rustig ben ik de opnames van vandaag aan het voorbereiden wanneer Raoul langs komt lopen. "En Fen? Al een beetje zin in de opnames van vandaag?" Ik maak een geluid waarmee ik aangeef dat het op zich wel meevalt. Het blijven de Bankzitters die iets verzinnen, dus het kan nooit een 'doe de afwas' straf zijn.

Raoul grinnikt en dit keer kijk ik op. Zijn ogen glanzen en hij heeft duidelijk een binnenpretje. Ik word er steeds minder gerust op, ondanks alle geruststellingen van Matthy. Ik wil weten wat ik moet verwachten, want het zou echt alles kunnen zijn. Ik zet camera's neer, we gaan eindelijk de veel te dure voetbaltafel gebruiken voor een toernooi. Gister heb ik shirtjes laten drukken bij FC Utrecht voor de video met iedereen zijn bijnaam voor het toernooi er op, en ik heb een voice-over en een muur met de sponsors voor de interviews geregeld, alsof het een echt uitgezonden toernooi is. Ik sta weer versteld van wat ik allemaal heb kunnen doen in 24 uur tijd.

Matthy is ondertussen ook aangekomen op kantoor, en tussendoor hebben we de hele tijd oogcontact. Ik zie in zijn ogen dat hij er toch ook niet helemaal gerust op is. Het is niet alsof ze Matthy nog nooit eerder hebben genaaid met iets dat voor hen heel leuk was en voor Matthy heel kut, dat doen ze constant bij elkaar. Wanneer ook Koen eindelijk is aangekomen leg ik de video een beetje verder uit dan wat ik gister al had gestuurd en als alle camera's aanstaan kunnen we beginnen. Tijdens de video komt Koen meerdere keren naar me toe om te vragen of ik al een idee heb van mijn straf, maar ik wuif het een beetje weg en duw Koen terug in beeld.

Wanneer we bijna klaar zijn met de interviews bij iedereen afnemen gaat Koen ineens naast Matthy staan. "We hebben nog even iets te melden," zegt hij. Nu word ik zenuwachtig. "er is natuurlijk een iemand die dit toernooi organiseert, en wij vinden dat ze wel eens wat waardering mag krijgen daarvoor!" zegt Koen waarna Milo en Robbie aankomen met een kroontje en een lint die alle missverkiezing winnaressen altijd om krijgen. Maar in plaats van 'Miss jaartal' staat er 'Nr. 1 Productie sletje' op. "Nee, nee, nee!" roep ik en ik ren weg, maar Raoul tilt me op en zet me voor het interview bord neer. Koen doet het lint om en Robbie kroont me dan tot het echte productie sletje. "Dames en heren, onze Fenna, Miss Productie sletje van de Bankzitters!" roept Koen. "En dan willen we ook nog Matthy naar voren roepen, de enige echte Productie simp." kondigt Robbie aan als hij Matthy ook naar voren trekt. Matt kijkt me lachend aan. "Wel mijn productiesletje." fluistert hij dan en hij zoent me recht voor de camera. Het harde gelach van de jongens vaagt even weg als ik zijn lippen voel. Ik hoor Koen in de achtergrond joelen en steek mijn middelvinger nog tijdens de zoen naar hem omhoog. "Fen, we gaan zo Pizza Marjolein halen en jij houdt dat aan, ik betaal."

-800 woorden-

Dit hoofdstuk is weer mede mogelijk gemaakt door JuneXyou 

-EINDE-