POV ROMY
Alles begon toen me ouders vermoord werden vlak voor mijn ogen. Toen die tijd was ik 10 jaar. Het was zo heftig ik als klein meisje naast de afkoelende lichamen van mn ouders. Tranen die rolde over mijn wangen en een kreet van pijn en verdriet verliet mijn strot. Het moment dat ik een klein beetje gestopt was met huilen begon er uit mn ouders een vel licht te schijnen. Ik stond op en zette een stap naar achter. Het licht kwam op mij af en begon een vorm te krijgen. Het leek wel op een soort vogel. Voordat ik het wist begon het heel erg te bewegen en kwam op mij vliegen. Voor bescherming van mij zelf deed ik mijn armen voor mijn hoofd. ik voelde iets in mijn lichaam een kracht die ik nog nooit eerder had gevoeld. Ik keek om mij heen en zag niks mijn ouders hun lichamen waren verdwenen en het vuur dat branden was gestopt. Het moment dat ik alles had weergenomen hoorde ik op een stem die ik niet kon plaatsen. De stem zij mij dat ik speciaal was. Dat ik de gekozen persoon ben voor de gaven van athena een kracht die stond voor alles, Maar dat ik op moet passen want er zullen genoeg mensen zijn die deze krachten tot eigen willen maken. Ik wist op dat moment dat ik nog veel te leren had want ik Romy Trans Sylvania zal nooit meer het zelfde zijn.~7 jaar later (Romy is nu 17 jaar)
POV ROMY
Het zijn een paar lange jaren geweest ik heb hard moeten werken om een dak boven mijn hoofd te kunnen houden. Maar ook om mijn nieuw bevonden krachten onder controle te krijgen. ik wordt er steeds beter in alleen ik kan nog niet alles. Ik merk zelf ook dat hoe ouder ik wordt hoe moeilijker het wordt om mijn krachten verborgen te houden. Maar gelukkig heb ik Gardenia zij is de stem in mijn hoofd die mij traint om de beste versie van mij zelf te worden .
JE LEEST
Ik ben de sleutel
VampireRomy is een meisje van 17 jaar die krachten heeft. ze komt uit het niets te staan voor moeilijke beslissingen en gevaarlijke situaties. Gaat ze het redden? ~ Alles begon toen me ouders vermoord werden vlak voor mijn ogen. Toen die tijd was ik 10 ja...