Ik ben de sleutel

8.1

POV ROMY
Het was Ramar een man die alles van iedereen af zou nemen als het hem beter zou maken. Een man die uit was op macht maar ook zeer gericht is op de wereld veranderen. Helaas is zijn blik niet gericht op positieve veranderingen. Hij ziet de wereld graag grauw en zwart. Hij is iemand waar je rillingen van krijgt als hij alleen al langs loopt. Een man die bederf brengt waar hij ook gaat. Zo snel dat ik was wit  weggetrokken zo snel kreeg ik ook de kleur weer terug in m'n gezicht maar nu puur van woede en boosheid. Hij zal weten met wie hij ruzie heeft gezocht. Hij zal weten dat ik mij niet zo makkelijk klein laat maken en niet zo makkelijk terug deins. Ik draai mij om om zelf naar de generaal te gaan maar dat was al niet meer nodig. Ze stond al bijna voor m'n neus. Ik legde zelf de laatste afstand tussen haar en mij af. Zo formeel mogelijk groeten ik haar. Goedendag generaal Mia zij ik terwijl ik een knik naar haar gaf. Mia gaf mij een kleine buiging. Toen ze weer rechtop stond groeten zij mij terug: goedendag Prinses Romy ik moet u helaas mededelen dat er moeilijk heden zijn die gevaar met zich mee brengen. We zouden u graag zo snel mogelijk veilig willen stellen. Ik gaf haar een kleine glimlach. Dat is toch nergens voor nodig, niet zo formeel zij ik met een klein lach. We zijn achter deze muren veilig genoeg voor nu. Er zijn namelijk grotere problemen waar we ons nu op moeten richten. Ramar is terug zij ik met een serieus gezicht. Hij heeft zich de afgelopen tijd goed voorbereid om de wereld op z'n kop te gooien. Mia's gezicht vertrok naar een zuur gezicht. Met veel ernst keek ze mij aan. Dat verklaart veel zij ze. We moeten zo snel mogelijk zijn onderkomen vinden en er voor zorgen dat hij het ritueel niet kan voltooien. Romy zij ze terwijl ze mijn pols voorzichtig vast pakte. Je moet echt in veiligheid blijven je weet wat er met je ouders is gebeurd. En je weet hoe gevaarlijk het is als hij jouw krachten in handen krijgt. Zeker met jouw bloed. Dan komt het vrij en dat kunnen we echt niet veroorloven. Ik keek haar met een schuine blik aan. Mia vroeg ik haar. Weet jij wat er door het ritueel vrij komt ? Ze kijkt mij aan en knikt. Maar zegt ze ik kan het helaas niet met je delen. Het is een familie geheim dat generatie op generatie door vertelt wordt. En we hebben gezworen naar de persoon die het heeft verborgen om het nooit aan iemand te vertellen. Als je het al zou willen weten moeten we het ritueel del ca macion doen. Dan kan ik vragen of ik het mag zeggen. Heel voorzichtig knikte ik. Beetje apart dacht ik bij mij zelf. Onder begeleiding liepen we naar het paleis. Tijdens het lopen realiseerde ik mij dat ik Megan niet meer heb gezien sinds dat we binnen kwamen. Even keek ik rond maar kon haar nergens vinden. Toen riep ik haar naam een paar keer maar niemand reageerde. Alleen Mia keek om met een opgetrokken wenkbrauw. Ik richten mij op Mia en vertelde haar dat ik Hier naar toe kwam samen met Megan. Die ik nu nergens meer kan vinden. Met een kleine beschrijving van hoe ze er uit zag stuurde Mia iemand op pad om haar te vinden. Ik zelf snapte niet waarom ze er vandoor was gegaan we waren hier toch gekomen met z'n tweeën. Als ik het paleis in het zicht krijg verlaat een diepe zucht mijn mond. Wat ben ik hier lang niet geweest.

POV MEGAN
Ik was lekker van alles en nog wat aan het eten. Toen ik mij besefte dat ik eigenlijk helemaal geen geld bij mij had. Op het moment dat ik dit besefte stopten alle serveerster abrupt met hun werk en kijken mij aan. Met een snelheid die ik nog nooit had gezien stond er een serveerster voor mijn neus. De blik waar mee ze mij aan keek gaf mij echt de kriebels. Ze schraapte haar keel en keek mij met een stalen blik aan: Hoe denk jij om hier voor te gaan betalen als je geen geld heb zij ze. Met een rood hoofd van schaamte kijk ik haar aan. Ik kuchte licht en zij dat ik eventueel wel kan werken voor mijn eten. Ze knikte gelukkig goed keurend en gaf mij een schort en wees richting de keuken. Aangekomen in de keuken mocht ik helaas gaan afwassen. Na een tijdje te hebben afgewassen stormde een klein groepje soldaten binnen. Hopend dat ze mij niet kwamen arresteren ging ik rustig door. Ik was lekker opgang als de soldaten toch binnen kwamen stormen. Helaas kwamen ze mijn richting op . In de eerste instantie begonnen ze Bailys te praten. Toen ze op merkte dat ik haar niet kon verstaan begon ze gelukkig Nederlands te praten. Ze praten best snel maar maakt er uit dat ik naar het paleis moest komen. Ik snapte niet waarom maar ging wel vrijwillig mee. Als ik het paleis in zicht krijg sta ik met een mond vol tanden. Wat een mooi paleis. Bij binnenkomst stonden er allemaal mensen klaar. Het leek net als of ik de ere gast was. Ze hielpen mij met opfrissen. Daarna werd ik verwezen naar de troon zaal. Daar trof ik iets aan dat ik nooit verwacht had.