Ik ben de sleutel

5.1

POV ROMY

Ik deed langzaam mijn ogen open en keek rond mij heen. Het was al avond geworden en kon niet veel zien. Misschien kan ik ergens kaarsjes vinden. Ik keek rond maar er was niks te bekennen. Dan moest ik nog maar een keer mijn krachten gebruiken. De beweging voor een kaars was simpel gewoon een sierlijke k. Er kwamen een paar kaarsen te voorschijn en verlichten het oude huisje. Opeens luide er heel hard gebrom. Het kwam van mijn buik ik had honger. Rustig maakte ik mijn weg naar het kleine keukentje in de hoop om misschien iets eetbaars te vinden. Aangekomen in het kleine keukentje ging ik de kastjes door. Ik zag een oud bliksoep staan. Op het moment dat ik he soepblik wilde pakken hoorde ik de deur open gaan.

Mijn ogen schoten gelijk naar de deur. Wie schoot er gelijk door m'n hoofd. Een geschrokken en verward meisje kwam binnen niet veel jonger dan mij. Ze stammelde wat maar ik kon he niet verstaan. Ze zakte door haar Knieën en begon te huilen. Ik liep rustig op haar af om haar gerust te stellen. Het moment dat ik mijn hand op haar schouder legde werd ze helemaal woest. Ze begon met schreeuwen naar mij. JIJ HET IS ALLEMAAL JOUW SCHULD. Dit bleef ze maar herhalen. Als ze hier mee doorgaat dan vinden ze ons binnen no time. Ik deed erg mij best om haar te kalmeren maar ze bleef maar schreeuwen. Op een gegeven moment werd het zo hoog dat het zo veel druk op m'n oren gaf dat het pijn deed. Door de druk werd het mij te veel en viel ik van de pijn tegen de vlakte. Ik kon niet meer na denken Voordat ik het wist had Gardenia het over genomen. Ze zapte met haar kracht het meisje die gelijk stopten en rustig op de grond ging slapen. Gardenia Gebruikten wat spreuken die ik nog niet kende. de ene zorgde voor betere verlichting. De andere voor het helen van m'n gehoor beschadiging, een bed voor het meisje En een beter onderkomen. Toen ik de controle over mijn eigen lichaam weer kreeg stond ik rustig op. Ik deed de deur goed op Slot en liep weer terug naar de nu niet meer oude keuken. hopend dat de  kasten nu wel eten bevatten deed ik de kastdeur open. En ja hoor de kast had precies waar ik trek in had Chips en Ben en jerry's. ik ga op de bank zitten en kruip lekker onder een dekentje en zet muziek aan. Een traan verlaat mijn oog hoek en merkt dat het gewoon zware dagen waren. Ik veegde de traan abrupt weg. Zo triest op de bank gaan huilen was niks voor mij. Ik moest een plan van aanpak gaan bedenken want deze situatie moest snel opgelost worden.