Ik ben de sleutel

6.1

POV ROMY

Abrupt stond ik op en zocht ik pen en papier. Zodra ik pen en papier gevonden had begon ik met opschrijven van de belangrijkste dingen. Punt 1 : ik moest weten wat er precies allemaal aan de hand was. 2: hoe kan ik dit oplossen. 3: hoe kan ik zo snel en veilig mogelijk terug naar hoe alles eerst was. Ik hoefde namelijk niet bedenken wat ze nou eigenlijk van mij wilde dat was namelijk zeer duidelijk. Ik zucht en kort daarna hoorde ik beweging achter mij. Met een rot vaart draaide ik mij om daar stond het meisje. Een wenkbrauw ging omhoog wat ze deed niks alleen staren. Haar mond ging open er kwam niks uit. Na een paar keer proberen om een woord uit haar mond te krijgen leek het haar denk ik toch verstandig om eerst iets te drinken. Ze pakte een glas en vulde hem met water. Na een paar slokken ademde ze diep in. Daar kwam het dacht ik. Er kwam in de eerste instantie alleen wat gestammel uit haar mond. Nadat ze zich had herpakt stelde zij zich eindelijk voor met: Hey ik ben Megan Mays en het spijt mij vreselijk als ik iets verkeerds heb gedaan. Vragend keek ik haar aan Waardoor ze gelukkig door ging met spreken. Sinds dat ik was meegenomen kan ik mij niks meer herinneren, en was mijn lichaam niet in mijn eigen controle .

Ik knikte rustig en vroeg haar of ze nu wel weer de volledige controle had en ik stelde mij voor. Er kwam een lichte knik van haar kant. Ik nam zelf even diep adem en vertelde haar de stand van zaken. Ik liet alleen het deel van mijn krachten er uit. Nadat ze van de shock was hersteld. Hadden we toch bedacht dat we het handig was als we verder zouden reizen. we pakte hier en daar wat handige spullen en keken nog even rond of we echt alles hadden. Ik opende de deur en zette de eerste stap richting het oosten naar Bailynia. Bailynia is namelijk een stad voor alleen vrouwen daar zou het toch veilig moeten zijn. Nadat we de eerste paar meters hadden afgelegd was Megan al moe en wilde een korte pauze inlasten. Met een grote zucht zij ik dan toch toe om een korte pauze in te lasten. we legde onze spullen neer en gingen zitten. Ook al dat was de planning. Ik zat nog niet eens 5 min en er stond op eens een bekent gezicht recht voor mij neus. De tot nu toe naamloze vampier. M'n gezicht verharde gelijk en ik ging klaar staan om te vechten. Ho ho tijger ik ben hier niet om je mee te nemen zij hij. Met een vragende blik keek ik de vampier aan. Wat moet je dan kwam redelijk grof uit mijn mond. Hij moest lachen om mijn vijandigheid, maar zij toen heel vaag jij bent de sleutel naar de oplossing en toen verdween hij. Megan keek mij aan en voordat ik het wist zij ze wtf en begon ze te lach. Ik denk dat het door de spanning kwam en begon ook te lachen. Na het lachen gingen liepen we verder.

POV MEGAN

We liepen verder en keek naar Romy en vroeg : Romy wat denk je wat de vampier er mee bedoelde? Ze keek mij aan met een blik die ik niet kon plaatsen. Het was zo een blik die je vaak ziet als mensen in conflict met zichzelf zijn. Romy waar denk je aan Vroeg ik met een achterdochtig gezicht. Even bleef ze stil en dan zij ze uiteindelijk dat het niks bijzonders was. Ik liet het voor wat het was en keek naar mijn gepijnigde voeten. Dit is zo veel zwaarder dan dat ik dacht dat het zou zijn. Ik keek Romy aan die stug door liep. Het is zo verwarrend als je geen idee heb wat er allemaal aan de hand is. Ik zucht een paar keer diep en dan krijg ik een snauw van Romy. WAT IS ER NOU AAN DE HAND MEGAN. Je kon zien dat Romy zwaar geïrriteerd was. Nou sorry hoor antwoorde ik. Het is gewoon een lange reis en jij bent nou niet bepaalde de gezelligste. Ze zucht . Het spijt mij zij ze. Ik snap dat het erg verwarrend is voor je Megan maar ik weet het gewoon even niet ja. Het spijt mij ook zeg ik dan maar ik probeerde j alleen te helpen. De rest van de weg richting Bailynia hebben we geen woord gesproken tegen elkaar. Als we er bijna zijn verschijnt er een reusachtige poort in het zicht. Aan gekomen bij de poort klopt Romy hard tegen de poort aan. er gebeurt niets. we kijken elkaar aan en weer terug naar de deur. Op het moment dat Romy haar hand weer om hoog bracht en weer wilde kloppen ging er een schuif open en zag ik twee paarse ogen mij aanstaren.