But i realy like him -Roos Wemel- Dutch

Hoofdstuk 5.

POV. HERMELIEN WEMEL.

Ugh, ik zag er zo tegen op om morgen Roosje op te halen. Natuurlijk vindt ik het fijn dat ze eindelijk weer thuis is, maar wat als ik Draco tegenkom. Ik heb al zo lang niet meer met hem gepraat, wanneer is ons contact verbroken?

~Flashback~

Lieve Hermelien,

als je dit leest betekent het dat je nog steeds om me geeft.

Als je dit niet leest, het heeft geen zin om dat te vertellen.

Ik mis je nog elke dag en ik zou het geweldig vinden om weer een keer met je af te spreken,

ik snap goed dat Wemel dat terror vindt. Maar het zou heel veel voor me betekenen.

Liefs Draco.

~Einde Flashback~

Toen ik dat briefje kreeg had ik meteen wat terug gekrabbeld. Ik wilde heel erg graag met hem afspreken om bij te kletsen. Maar ik had nooit een antwoord terug gekregen, hij heeft me sinds dien genegeerd.

Waar is het mis gegaan, ik kan me niet veel meer herinneren aangezien het ongeluk. Maar Draco en ik konden toch goed met elkaar overweg?

POV. ROOS WEMEL.

Vandaag was het eindelijk zo ver, ik mocht eindelijk naar huis. Ik wachtte op Samantha en liep toen samen met haar naar de grote zaal om te gaan ontbijten. We pakten onze koffers en liepen de school uit.

Eindelijk zaten we in de trein, na een tijdje zag ik pas hoe verdrietig Sam keek.

'Wat is er?' Vroeg ik verbaasd.

'Ik wil niet naar huis.' Mompelde ze. Ik wist wat ze bedoelde, omdat haar ouders gescheiden waren wist ze nooit naar wie ze toe moest. Als ze bij haar moeder was klaagde haar vader dat ze nooit bij hem was en andersom ook.

In de rest van de treinreis hadden we niks te zeggen en kwam er een stilte. Geen akelige stilte, gewoon een fijne stilte.

Toen ik voor de zoveelste keer op mijn horloge keek zag ik dat we er bijna moesten zijn.

'We zijn er bijna.' Fluisterde ik tegen Sam.

Ze knikte en we maakten ons klaar.

We waren bij het station en ik zag het krullende haar van mijn moeder dansen op haar schouders. Dat is vreemd, normaal had ze het altijd in een heel strak knotje of in een paardenstaart omdat papa dat zo leuk vond staan.

Betekende dat papa er niet bij is? Is mama alleen gekomen?

Ik liep samen met Sam de trein uit, gaf haar een knuffel en nam afscheid.

'Mam!' Riep ik en ik nam een sprintje tot hoe ver dat kon met die loodzware koffer.

Ze liep naar me toe en knuffelde me.

'Roossie, wat fijn je eindelijk weer te zijn.' Zei trok me dicht tegen haar aan en gaf me een kusje op mijn kruin.

Ik zag dat ze niet oplette want ze staarde voor zich uit, naar een bepaald persoon.

Ik volgde haar ogen en kwam uit bij Scorpius Malfidus en zijn vader. Als alles klopte wat ik verzamelt had aan informatie is dat mam en hij vroeger wat hadden. Maar omdat mijn moeder een ongeluk had gehad was ze alle goede herinneringen over hem vergeten en was ze voor papa gevallen.

Dat moet kut zijn.

Ik staarde voor me uit net als mama, alleen keek ik niet naar de volwassen Malfidus ik keek naar de jongere versie. Scorpius, ik moest toegeven hij was erg leuk. Hij had wit haar net als zijn vader, alleen zat het van Scorpius niet netjes met gel achterover maar slordig door elkaar.

'Lieverd niet zo staren.' Zei mijn moeder terwijl ze me uit mijn dagdroom haalde. Ik liep achter haar aan en we gingen in de auto zitten.

'Mam, waarom is papa eigenlijk niet mee?' Vroeg ik na een tijde.

'Dat wilde hij niet.' Antwoorden ze kort.