အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္

အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္ (အပိုင္း ၁)

[Zawgyi]
သန္းေခါင္ယံည အခ်ိန္အားျဖင့္ ၂နာရီ ။

အိပ္ရာထက္ကလူတေယာက္မွာေတာ့အိမ္မက္ဆိုးကို ႐ုန္းထြက္ေနသည့္ႏွယ္။

' မသြားပါနဲ႔..... အခ်စ္.. မဟုတ္ဘူး..မဟုတ္.. အား.. ' ေခြၽးမ်ား မ်က္ရည္မ်ားက်ကာ လန္႔ႏိႈးသြားသူက
အိပ္ရာမွဆင္းကာလွမ္းလာသည့္ေျခလွမ္းမ်ားက အခန္းတခန္းဆီသို႔ ။

သို႔ေသာ္ျမင္လိုက္ရသည္က....
သူထိတ္လန္႔မိသည္ သူ႔အခ်စ္သူ႔ဆီကထြက္သြားမည္ကို သူေၾကာက္သည္ သူ႔အိမ္မက္ထဲကလိုျဖစ္လာမည္ကိုေတြးတာေခါင္းပူသြားသည္ ။

သို႔ေသာ္.

ခြမ္း... အား...

အသံလာရာ မီဖိုေခ်ာင္ထံေျခလွမ္းမိေတာ့ျမင္လိုက္ရသည္က သူ႔အခ်စ္ ။

'ေႏွာင္း'လွည့္ၾကည့္လာသူက သူ႔ကို လွည့္ၾကည့္လာ၍
ေခါင္းငံု႔သြားသည္။
'ဘာလုပ္ေနတာလဲ'ေမးေတာ့ ျပန္မေျဖ။ ႏႈတ္ခမ္းပါးကိုသာ ေစ့ပိတ္ကာအနည္းငယ္ဆူထြက္ေနသည္။

ျပန္မေျဖသူကို မေမးေတာ့ဘဲကြဲသြားသည့္ဖန္ကြဲစမ်ားကိုသာ အရင္႐ွင္းလိုက္သည္။ ႐ွင္းေနရင္းေတာင္ေနာက္တလံုးကထပ္ကြဲသြားေသးသည္။ တရားခံကေတာ့ သူမဟုတ္ သူမလုပ္သည့္နယ္ မုန္႔ကိုဇိမ္ေျပနေျပ စားေနသည္။

႐ွင္းၿပီးေတာ့
'ေႏွာင္း 'ဘယ္နားထိမိေသးလဲေမးေတာ့ေျခေထာက္ကိုျပလာသည္။ေျခဖဝါး၌ ဖန္ကြဲစစိုက္ဝင္ကာ ေသြးပင္အနဲငယ္ထြက္ေနသည္။ စားေနသူကို ဧည့္ခန္းထဲတြဲေခၚလာကာ ေဆးထည့္ေပးလိုက္သည္အထိ မုန္႔စားသူကအစားမပ်က္။ ေႏွာင္း စိတ္ဆိုးေနေသးတာလားေမးေတာ့ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
သူျပံဳးလိုက္သည္။မနက္က်ဘာစားခ်င္လဲေမးေတာ့ ျပန္မေျဖ ။မုန္႔ကုန္သြားေတာ့ အခြံကိုပစ္ခ်ကာ လွည့္ထြက္သြားသည္။

စည္းကမ္းမ႐ွိဘူးဆိုၿပီးသြားဆူလို႔လည္းမရ ကိုယ့္ကိုစိတ္ေကာက္ေနေတာ့လည္း ။ အိမ္ေပၚျပန္တက္သြားသူက ေလွကားေပၚကေျခလွမ္းမ်ားရပ္ကာ 'အရြက္သုတ္'လို႔ဆိုလာေတာ့ အသားမစားဘူးလား ျပန္ေမးေတာ့ 'ငါအခု အိပ္ခ်ိန္မွာ မုန္႔ထစားေတာ့ မနက္က်ဝလာမွာစိုးလို႔'တဲ့ေလ။ အဟက္ သူရီလိုက္မိသည္။