Yıllar önce yaşanan büyük felaketin sonunda zengin kesim kendilerini korumak için devasa surlar inşa etti. Geriye kalanlar ise molozların arasında ölüme, açlığa ve sefalete terk edildi.
Aradan yıllar geçti dinlenmeyen, göz ardı edilen insanları tems...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Açık gece görüşü Neye dönüşür bu? İyice düşün"
Her hikâyede kahramanlar vardır ancak hikâyeye renk katan, olayları ilerleten her zaman kötü olan kahramandır. Ve de kötü kahramanın kim olduğu hikâyeyi anlatana bağlıdır.
Bilmiyordu genç kız, hikâye kime aitti ve o hikâyenin neresine aitti. En önemlisi hikâyeyi kimin anlattığını da bilmiyordu.
Elindeki zımpara, hançerin kabzasında dolaştı sertçe. Farkında değildi ama üzerindeki gerginliği işlemelerine günlerini verdiği kabzadan çıkarıyordu şu an. Düşünceleri arasında boğuşurken kendini tamamen soyutlamıştı ortamdan.
"Arden!"
Kırklarının ortasında, ortalamaya göre geniş omuzlu saçları griye dönmüş uzunluğu ise ne çok kısa ne de çok uzun olup alnına yapıştırılmış olan adama döndü bakışları.
Kartal'ın her zaman giydiği boyunlu kazaktan bakışlarını çekti ve önündeki hançere indirdi. Gerçekten de dediği gibi ince ince oyduğu şekiller zımpara yüzünden kaybolur gibi olmuştu.
"Geçen gece sattıklarımı geri alamadım. Normalden daha kalabalıktı. O kafamı kurcaladı." Sandalyede geri yaslanıp derin bir nefes aldı. "Sanki bir şeyler dönüyormuş gibi geliyor."
"Çeteler mutlak güç istemeye başlamış demek ki. Daha sık kavga ediyorlar her ne kadar senin işine yarayacak bir şey olsa da bu, genel duruma baktığında tehlikeli."
Konunun ciddileşeceğini fark ettiğinden Kartal'da elindekini bıraktı ve masaya yaslanarak genç kızı izledi. Başka birine göre fazla zekiydi. Yetenekli, güzel ve de hırslıydı.
"Neden kimse 1600'lerde olduğu gibi yönetildiğimizin farkında değil? Neden-" Aceleyle araya girdi Kartal.
"Öfkeli olduğunu biliyorum ama düşüncelerin hakkında konuştuğumuzu hatırlıyorum. Tek tabanca gezerken sürüye uyum sağlamak zorundasın. Konuştuk bunları."
Arden, Kartal'ın haklı olduğunu bildiği için sessiz kalırken ortamı yumuşatmak yine Kartal'a kalmıştı.
"Ah, dolandırıcı bir kızının olması ne kadar zor biliyor musun sen?"
Arden'in mavi gözleri şaşkınlıkla açılırken hışımla sandalyesinde doğruldu. "Ben. Dolandırıcı. Değilim."
Ateş saçan mavilikler Kartal'ın gülmesine sebebiyet verirken Arden siyah saçlarını eliyle savurup ekledi. "Onlar bana kanacak kadar aptallar. Hem de fazlasıyla aptal."
"Ha, yani kızım olduğunu kabul ediyorsun?"
Bu küçük kızın, ona kendisini açtığının farkındaydı ama o kadar bencildi ki daha fazlasını istiyordu. Gözyaşlarına kıyamıyor gülümsemesi için her şeyi yapıyordu. Kan bağı olmadan aile olunacağını hissettiren biriydi Arden.
