Coincidence ✘ vmin

8. Loser

Yazardan

Birazdan okulda tören başlayacaktı. Her kes fazlasıyla heyecanlıydı. Bütün öğrenciler okul bahçesindeydi tek bir kişi hariç.. Yokluğunu sınıftakiler anlamıştı ama pek umurlarında olduğu söylenemezdi.

Taehyung'un okula geldiğinden beri aramadığı yer kalmamıştı ama yoktu. Park Jimin ortalıkta yoktu. Okuldaki her kese sormuş ama nerdeyse hepsinden aynı cevabı almıştı 'en son dünkü partide gördük'. Kahrolası dünkü parti..

Sonunda Taehyung belki gecikmiştir umuduyla bahçeye inmiş ve sınıf arkadaşlarının yanında yerini almıştı. Birazdan diplomalarını alacaklardı.

Yaklaşık on beş dakika sonra tören başlamıştı. Jimin hala ortalıkta yoktu. Bu Taehyung'u oldukça tedirgin etmişti. Neden gelmemişti ki? O Jimin'i her zaman böyle aşağılardı sonuçta. Bu yüzden gelmeyeceğine ihtimal bile vermiyordu.

Birazdan Taehyung kendi diplomasını almış kendi yerine dönmüştü. Az önce de okul ikincisi açıklamıştı. Şimdi de okul birincisi açıklanacaktı. Her kesin dikkati okul müdüründeydi.

Evet geldik okul birincimizi açıklamaya. Kendisi şu an anladığım kadarıyla aramızda değil. Ama okulumuz için çok değerli bir öğrenci olduğunu söylemeden geçemeyeceğim. Okul birincimiz Park Jimin."

Her kes ismi duyduktan sonra alkışlamaya başlamış ve sonra da tören bitmişti.

Taehyung endişeleniyordu artık. Jimin'in evine gitmeye karar vermişti sonunda. Okuldan hızla ayrılmış ve tanıdık yolda adımlamaya başlamıştı. Evin önüne gelmiş kapıyı çalmıştı. Ama kimse açmamıştı. Defalarca çalmaya devam etmişti ama kapı aralanmamıştı.

Acaba komşusu bilir mi diye düşünmüş Jimin'in evinin hemen yanındaki kapıyı çalmış ve kapıyı yaşlı bir kadın açmıştı. "Merhaba" diye söze girmişti Taehyung.

"Merhaba" kadın yüzünde küçük bir gülümsemeyle cevap vermişti.

"Bir şey sormak istiyordum sizden. Yan komşunuz kapısını çalıyordum ama açmıyor nerde olduğunu biliyor musunuz?"

Kadının gülümsemesi yüzünde solmuş cevap vermişti esmer bedene. "Ahh Jimin'den bahsetiyorsun galiba. O yaklaşık iki saat önce yanında bir çocukla gitti."

"N-nereye gitti?" sesi titremişti Taehyung'un.

"Nereye gittiğini bilmiyorum ama galiba şehir ve ya ülke dışına gitti yanında bavulları da vardı. Evin anahtarını da bana bıraktı zaten ev sahibine vermem için."

Algıları kapanmıştı esmer bedenin. Ne yani Jimin gitmiş miydi? Gerçek olamazdı ki, Jimin gidemezdi.

"Jimin olduğuna e-emin misiniz?"

"Tabi oğlum Jimin'di."

"P-peki yanında biri var dediniz tanıyor musunuz? Yani daha önce gördünüz mü?"

"Aslında hayır, bende biriyle böyle birden bire gitmesine şaşırdım açıkçası, Jimin yalnız yaşıyordu çünkü ailesi yıllar önce vefat etmişti."

"Tamam teşekkür ederim."

"Rica ederim" diyip kadın kapıyı kapatmış Taehyung'u düşünceleriyle birlikte sokakta yalnız bırakmıştı.

Gitmişti.. İnanamıyordu. Bunun tek sorumlusu da kendisiydi. Eğer Jimin'e dün partide öyle davranmasaydı bunların hiç biri olmayacaktı. Bundan adı gibi emindi Taehyung.

Sokaktan uzaklaşmış yakınlarda olan bir parka gidip oturmuştu yalnız. Nasıl hissettiğini kendide bilmiyordu. Nasıl hissetmeliydi ki? Kahve gözlerini kapayıp düşünmeye başlamıştı ama gözlerinin önüne gelen Jimin yüzünden bunu başaramamıştı.

Sarı saçları, beyaz teni, tombul yanakları, o minik gözleri ve burnu, küçük elleri.. hepsi Taehyung'un aklındaydı. Gülüşü, hastalandığında kızaran ve onu olduğundan çok daha tatlı gösteren yanakları, kendine göre oldukça minik olması ve daha bir çoğu şey..

Bazı şeyleri kabullenmek için çok geç kalmıştı esmer beden. Aşağıladığı, başkalarının deyimiyle nefret ettiği Park Jimin'den hoşlanıyordu. Ondan çok hoşlanıyordu. Tüm bu şeyleri düşünürken gözünden bir damla yaş düşmüş devamında hıçkırarak ağlamaya başlamıştı.

Kendi elleriyle uzaklaştırmıştı onu. Neden öyle davranmıştı ki? Cevabını kendide bilmiyordu. Ama partide isteyerek ona öyle davranmadığını çok iyi biliyordu. Arkadaşlarının baskısı yüzünden yapmıştı olanları. Daha kendisine açıklayamazken onlara nasıl Jimin'den hoşlandığını söyleye bilirdi ki?

Sonra aklına Jimin'i öptüğü anlar gelmişti.. Kıymetini bilmemişti meleğinin. Şimdi ne yapacaktı? Jimin'i nasıl bulacaktı? Nereye gittiğini bile bilmiyordu.

Sinirle ayağa kalkıp telefonuna bakmış ve Yugyeom'un mesaj attığını görmüş, kaşları çatılmıştı. Daha çok sinirlermiş ve büyük bir öfkeyle Yugyeom ve Yoongi'nin oturduklarını söylediklerini kafeye gitmişti.

Kafeye girdiğinde Yugyeom'un sesini duymuş yanlarına yakınlaşmıştı. "Donuzcukta yoktu bu gün törende yazık bide birinci olmuştu tch tch." Yugyeom'un Taehyung gelir gelmez böyle bir şey söylemesi bardağı taşıran son damla olmuştu. Bınu Yoongi'de anlamıştı. Aslında onun başından beri Taehyung'un duygularından haberi vardı, onları okulun arka bahçesinde öpüşürken gören tek kişiydi Yoongi..

Taehyung Yugyeom'un yakasını kavramış ve sürükleyerek kafeden dışarı çıkarmıştı. Yugyeom'un gülüşü yüzünde solmuş ne olduğunu anlayamamıştı. Taehyung dışarı çıkardığı bedenin yüzüne sert bir yumruk geçirmiş yere düşmesine sebep olmuştu.

"Hey, Taehyung noluyor?"

"Ne mi oluyor." Esmer beden sinirle gülmüş Yugyeom'un üstüne irelilemiş ve tekrar yumruğunu yüzüyle buluşturmuştu. "Jimin gitti anlıyor musun? Gitti şehiri belki de ülkeyi terketti."

"İyi de bundan bize ne Taehyung." Yugyeom yüzüne yediği darbeler yüzünden zar zor cevap vere bilmişti.

"Hoşlanıyorum Jimin'den anlıyor musun?" Taehyung öfkesi dinmemiş olacak ki tekrar yüzüne geçireceği sırada Yoongi onun elini tutmuş ve Yugyeom'un üzerinden kaldırmıştı onu.

"Taehyung sakin ol. Buluruz bu kadar öfkelenme."

"Öfkelenme mi? Gitti diyorum anlamıyor musunuz? Benim yüzümden, bizim yüzümüzden gitti." yere çökmüş ve tekrar gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı.

Yoongi onu ayağa kaldırmaya çalışmıştı ama nafile esmer beden çok kötü görünüyordu.

"Ben onu kaybettim, daha ona sahip olamadan onu kaybettim.."

Merhaba nasılsınız?💓
Biraz dramatik bir bölüm oldu açıkçası😢 üzüldüm bebeğime😭😭

Siz ne düşünüyorsunuz?

Direk yazıp atıyorum bu arada. Aslında yarın yayımlayacaktım ama şimdi boştum benden neden yazmayayım dedim eheheh

Umarım beğenirsiniz🫂 oy vermeyi ve yorum atmayı unutmayın😋

Öpüldünüzzz💘💘💘