ZEMHERİ

1. Bölüm

!

UYARI: BU KİTAP KENDİNE ZARAR VERME ŞİDDET GİBİ TETİKLEYİCİ UNSURLAR İÇERİR.

♬
Mutlu yıllar - Cem Adrian
İki Gözüm - Sezen Aksu

1. "TATLI TESADÜFLER"

Kaç kemik yerinden sökülüp atılır ?
Kaç beden bu acıya dayanır?
Söylesene sevgilim,
Durma söyle!
Sonumuz onlar gibi olmayacak de?"

Acı doluydu belki kalbim
Ama sen iyileştirdin.
Bir gün geldin ve dedin ki
Bak geçti.
Ama öyle bir geçis değildi bu.
Dur dinle, lütfen.
Gitme bi yere,
Bak geçti.
Geçti dediğin acım olmalıydı.
Sen değil.
Gelip geçici olan acımdı.
Sen değil.

1. BÖLÜM

Ben hiçbir zaman masallarda anlatılan o prenses olmadım, prenses kalıbınada sığamazdım zaten. Cadılar ve diğer tüm kötü karakterler benim için yaratılmıştı sanki. Hiçbir zaman prensesim diye fısıldayan olmadı kulağıma, tam bir cadı olduğum söylendi. Bu hikayenin kötü kahramanı bendim hep. Bir süre sonra inanmaya başladım, masallarda prensesler görünürken cadılar görünmez oluyordu fakat ben gerçek hayatta hep gözler önündeydim prenseslerin aksine. Soyadımdan gelen lanettir bu. Eğer bir cadı isen hep bir cadı olarak kalırsın. Deniz kızı arielin sesini alarak kendini prenses ilan eden cadı masalın hep kötü karakteri olarak anılır. Oysa ariele sunduğu makul bir anlaşmadır, prensesin sesine karşılık bir çift bacak. Okuyanlara göre cadı ne kadar kötü ne kadar alçak bir insan olarak görünür oysa ariel cadıdan yardım ister o da karşılığını alır. Düzen budur, karşılıksız büyük bir yardım beklemek anca masallarda olur, cadıların tarafından bakmaz kimse olaya ama gerçekler hep göz önündedir biz sadece toz pembe dünyamızda prensesler prensle mutlu bir yaşam sürsün isterken cadılar karanlık derinlerde kaderlerine mahkum bırakılır. Şimdi bir cadı dipten çıkmak için prensesle anlaşma yapıyorsa bu onu kötü biri mi yapar?

Yapmazdı, yapmamalıydıda beni yapmamıştı. Burası masal alemi değildi çünkü, gerçek hayattı. Herkes bir maske takardı, her güne bir maske.

Sözler açık yaralar bırakır sizde, zihninizi eşeler. Acılar kabuslara dönüşür uyutmaz sizi. Sonra birden kaybedersiniz etmem sandığınız her şeyi.
Hayat böyleydi işte birinin hayalini kurduğu şey birinin yapmak istemedikleriydi. Kimse bilmez elindekinin kıymetini.

Kaybedince anlıyor insan. O zaman dank ediyor kafasına.

Ama burası öyle bir yerdi. İki şey vardı bu şehirde yöneten ve yönetilen. İnsanlar ya da aileler yoktu, yönetenler vardı. Alt kademedeysen hep orada kalırsın, ne kadar çabalarsan çabala gerekirse baştan başla, bir kere sıfırsan hep sıfır kalırsın. Zirvede zekasını kötülükle kullanabilenler vardır, çünkü güçlü olmak altındakini ezmek demektir. Güce savaşmadan ve kan dökmeden ulaşılmaz. İşte burası yönetilen insanların dolu olduğu bir şehir. Burada merhamet kendi kanına bile yok.
Burası Sevilna.
Burda acı çekmeden yaşayamazsın. Burda kan dökmeden hayatta kalamazsın. Yaptığın her şeyin bedeli vardır. Yardım için uzatıldığını sandığın el bile senin çöküşüne zemin hazırlar. Aklını kullanan kazanır, kullanmayan en dipte kalır.