Love's Gentle Whisper [Vesalden Series#3]

Chapter 4

Back

Ang buong nagdaang araw hanggang bagong taon ay mahirap. Secretly all nights I got beatings from my stepfather. I don't know why he is so cruel to me.

His love for Mom is venomous. He is selfish to the point he don't wanna accept me.

The reason why I can't go out because my step-dad gave me a lot of bruises. This isn't right. I want to report him to the police so bad but I can't do that. First, he can manipulate them using his connections, and lastly, he is still my Mom's beloved husband and my sister's Dad. Kahit anong sama niya, ayokong ako ang maging dahilan ng pagkawatak nila.

All nights, I fear him. Ang kaluskos sa paligid ko tuwing gabi ay tanda na parating na siya upang pagalitan at saktan ako. Malaking pasalamat ko na lang at hindi niya ako naisipang i-rape. Because if he does, I'd probably lose my mind right now.

Kaya naman madalas sa gabi ay hindi ako panatag na matulog. Kahit naka-lock ang pinto ko ay nasa kaniya ang duplicate key. Nagsimula niya akong saktan matapos ang gabi nang magkomprontasyon kami nila Mom na napanood pala nila Ate Morgan at Cath.

Hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil sinabi ni Dad Hudson na ako raw ang dahilan kung bakit hindi na siya pinapansin ng mga kapatid ko dahil nakita nila kung paano niya ako sampalin. They got angry and until now, they're still upset on him.

Matutuwa ba ako o mas lalong magalit? Kasi kung hindi nila inignora ang kanilang Ama ay hindi niya ako pagmamalupitan. Night feels like hell for me.

Ni hindi ako lumabas kahit bagong taon. My sisters always knock on my door every moment but I don't want to see them. Ayokong pati sila ay madamay sa galit ko. At least, alam pa rin nila kung paano ako pahalagahan.

Kaya ngayong umaga ay tila isa akong baliw na nakawala sa mental hospital. Inaayos ko ang mga gamit ko sa loob ng aking bag para sa pasukan. Maaga ako ngayon dahil ayokong may makakita sa akin.

For the last time, I watched myself on my mirror. I look fierce and bad, but half of that is a broken woman. I still have fresh cut on my cheeks because of his hard slaps on my face. Mabuti na lamang at medyo magaling na ang iba kong pasa sa aking katawan gawa nang pagtulak niya sa akin sa sahig o pagbato ng mabibigat na bagay.

Hindi katulad sa dati, I am not wearing any kind of fancy clothes. I am wearing a simple black jeans and a black hoodie, I paired it with my boots to cover myself. Ang aking mukha ay naagapan ng concealer. Bukod sa dalawang bagong sugat sa pisngi ko, wala nang makikitang ano mang sugat pa. I just hope no one notices me at school.

Hindi na ako kumain doon ng breakfast dahil nag-drive-thru nalang ako. Ang driver namin ay tahimik lamang ngunit palagi akong pinagmamasdan na tila may napapansin sa akin kaya umilag na ako bago pa siya makahalata.

Nang makarating sa paaralan ay napasinghap ako. Sobrang aga pa at wala pang masyadong estudyante maliban sa may class ng bandang alas sais. Dumiretso na ako sa aming room and I found Krizelle, alone.

Nang makita ako ay naningkit pa ang kaniyang mga mata bago ako nakilala. Kaagad siyang tumayo at niyakap ako. But I stand there with no response, kahit na sa totoo ay gusto kong sumigaw dahil sa sakit nang pagpisil ng yakap niya sa aking katawan.

"Jia, m-may sasabihin sana ako sayo." nanginginig ang boses niya nang sabihin iyon. Napalunok ako. Tinitigan siya. Nanatiling nakatayo sa harapan ko.

"Spill it out," tugon ko rito. I don't feel anything, just pain and cold from my heart. Nanubig kaagad ang kaniyang mga mata.

"I-I'm so s-sorry..." pauna niya pero halos malunod na sa pagpatak ng kaniyang luha. Tinakpan niya ang kaniyang mukha gamit ang kaniyang palad.