Love's Gentle Whisper [Vesalden Series#3]

Chapter 44

Don't tell him

Darkness filled my sight.

Akalain mo 'yon? Sobrang lalim na ng gabi, pero nagawa pa rin naming lusubin ang mahabang biyahe pauwi sa Metro Manila dahil lang kay Loire?

Hindi ba't nandito siya kanina sa Laguna? Umuwi na ba ito agad doon? At bakit... bakit pupuntahan na naman ni Denber si Loire? Ganitong oras pa talaga?

"Don't over think." he huskily said, I felt his gaze on me from the rearview mirror. Land trip kami, iyon ang pasiya ni Denber dahil nakasunod sa amin ang mga butler niya.

"I'm not," pagsisinungaling ko.

Tell me, paanong hindi? Naguguluhan ako. Ano ba talagang estado namin? He didn't give me any assurance. Something happened between us, he even bought me on their land properties, we dated, and we did like what other couples do. But I don't have the right answer, did we came back to each other?

Kami na ba ulit?

The answer is, I don't know. Walang kasiguraduhan.

I heard his heavy sigh, before I felt his hand captured mine. He held it tight and put our hands above my thighs.

"It's an emergency, after this we'll talk again okay?" malumanay na sabi niya, habang hinahaplos ang aking kamay. Pero wala akong reaksyong ginawa, humilig na lang ako sa gilid ng bintana at pinagmasdan ang madilim na daan.

"I'll visit you," he added.

"Okay." I answered.

Pero tila hindi siya kumbinsido. Pinisil niya ang kamay ko, bago ko naramdamang inangat niya ito at hinalikan.

Because of what he did, I felt my heart throbbed. I shouldn't be affected right? But why does my heart can't be calm?! Pinilit ko na lang na tatagan ang loob, ayokong ipakitang masyadong malakas ang epekto no'n sa akin.

Napatingin lang ako sa kaniya nang ibaba niya ang kamay namin sa kandungan ko, magkahawak pa rin. Sinalubong naman ako ng malamlam niyang tingin.

"Can you trust me?" mahinang tanong niya, bago muling itutok ang paningin sa daan. Pasulyap-sulyap lang siya ng tingin sa akin.

"Why are you asking me that?"

I saw how he tightly closed his eyes, before meeting mine. "Just... Just trust me, Jia. I could never betray you."

His voice was pleading. Hinihila ako para magtiwala talaga sa kaniya. I maybe trust him, but the situation I saw earlier with Loire made my trust turned vague.

Bumuntong-hininga ako. Sa huli, nanaig pa rin ang pagmamahal ko sa kaniya kaysa sa nakita.

Ilang oras ang byahe, nakatulog pa ako, ngunit kaagad ding nagising nang nasa tapat na ako ng bahay namin sa Manila. Kita ko kaagad sa gate ang naghihintay kong si Kuya Vrey, at Kuya Vilex.

Pinagbuksan ako ni Denber ng pinto, bago ako inalalayang bumaba. Ang mga Kuya ko naman ay kinuha na ang mga gamit ko na inilabas namin ni Denber.

Nang matapos ay hinila na ako ni Kuya Vrey sa tabi niya, tumayo kami sa harapan ng malaking gate namin habang nakatingin kay Denber na nakatingin din sa akin, si Kuya Vilex naman ay kinuha ang mga alaga kong pusa na may mga leash.

"I'll call you," aniya sa mahinahong boses, tumango lang ako sa kaniya, medyo awkward kasi nakatingin sa amin ang mga Kuya ko na parang nag-aabang talaga ano'ng gagawin namin.