Outta My Head-[HyunHo]

혹시라도 전화가 울릴까 봐

Uzun zamandır ilgilenmediğim kitaplarıma takılıyor gözüm. 5 raftan oluşan küçük kitaplığımı gözden geçiriyorum. Tozunu alalı 1 hafta bile olmamasına rağmen nasıl bu kadar tozlandıklarına anlam veremeyerek en üstteki raftan başlıyorum kitaplarımı indirmeye. Her biri benim nazarımda ayrı bir dünya olduğu için o dünyaya zarar gelmemesi için olabildiğince hassas davranmaya çalışıyorum. Onları özenle kitaplıktaki tozlu yerinden kurtarırken bir tanesi sanki sabrı taşmış gibi bulunduğu raftan tepetaklak düşüyor. Ve düşmenin etkisiyle rastgele bir sayfası açılıyor. Açılan sayfayı merakla okumaya başlıyorum:

"Bu şehirde tek başınıza nasıl kalacaksınız? Sizi kimlere emanet ediyorum iyi yürekli,kıymetli ve biricik dostum? Sonu gelmemiş bu satırlara baktığınızda benden işitmek ya da okumak istediklerinizi,size yazamadıklarımı ve bundan sonra size yazamayacaklarımı aklınızdan da olsa devam ettirin! Sizi bu kadar candan seven zavallı Varvaracığınızı hiç unutmayın, olur mu?"

Okuduğum bu sayfa üzerine aklıma onun gelmesine engel olamıyorum. Minnie'nin kucağıma oturmasıyla merakıma yenik düşüyorum. Oturduğum yerden doğrularak Minnie'yi kucağıma alıyor ve pervaza yaslanıp etrafı dikizlemeye başlıyorum. Pencerenin yanındaki koltukta uyuyakalmış olan seni görünce istemsizce gülümsemeye başlıyorum. Uyurken tam bir kediye benziyorsun, Minnie içimden geçen düşünceleri anlamışçasına kıskançlıkla kucağımdan atlıyor ve koltuk kenarlarını tırmalamaya başlıyor. Onun bu hallerine gülmeye başlarken yüzünün biraz kızardığını ve pek iyi görünmediğini fark ediyorum. Ve saate de bakınca bugün hastalığın şiddetlendiği için işe gitmediğini anlıyorum. Soğuk algınlığı geçirdiğine kanaat getirerek mutfağa yöneliyorum. Bitki çaylarından oluşan küçük bir tepsi hazırlıyor ve henüz havanın yağmıyor oluşundan cesaret alarak koşar adımlarla sana "istediğini vermeye" geliyorum.