Outta My Head-[HyunHo]

내 세상 속엔 너만 있으면 돼

"Hyunjin-ah çok gürültücüsün! Nefes seslerin kulaklarımı şenlendiriyor ve umutsuzca çabalayan adım seslerin gülme isteğimi arttırıyor. Ama bu oyun sıkıcı olmaya başladı, sence de öyle değil mi?"

Son bir umutla bu sokaktaki son evin kapısını zorladım ve şaşırtıcı bir şekilde birkaç darbeden sonra kapı ardına kadar açıldı. Korkuyla arkama baktım ve hemen içeri girip kapıyı kapatarak arkasına çöktüm. Alaycı sesi kulaklarımda çınlarken başımı ellerimin arasına alıp kafamı toparlamaya çalıştım. Fakat bu çabam yine aynı ses tarafından bölündü.

"Bir soru sordum Jinnie~ Ve cevap alamamam işe biraz eğlence katabilir. Bunu ister misin?"

Korkuyla çöktüğüm yerden kalkıp ağır olduğunu düşündüğüm eşyaları kapıya yaslayıp girişe en uzakta olan odaya doğru koşmaya başladım. Giriş kapısının sarsıldığını görmemle ağzımdan küçük bir çığlık firar etti. Kendimi odaya atıp saklanacak bir yer bulmak için odada göz gezdirmeye başladım. Kalın siyah güneşliğin arkasında kalması nedeniyle ilk bakışta fark edemediğim pencereye açılması ümidiyle yöneldim. Fakat uzun zamandır kapalı kalmanın etkisiyle sıkışmış ve camı birkaç yerden çatlamıştı. Çok ses çıkaracağını ve kendimi yaralayabileceğimi düşünerek camı kırma fikrinden vazgeçtim ve geriye kalan tek seçeneğim olan yatağın altına saklandım. Bakımsızlıktan ve havasızlıktan yatağın altında biriken tozlar burnumu kaşındırıyordu ve yerimi belli edeceğinden dolayı hapşurmak şu an korktuğum şeylerin başında geliyordu. Odanın kapısı hışımla açıldı ve tavırlarının aksine dingin adımlarını odada gezdirdi.

"Burası benim çöplüğüm Hyunjin, benim çöplüğümde saklanarak beni alt edebileceğini mi düşünüyorsun? Bana cevap vermediğin takdirde işlerin eğlenceli bir hal alacağını söylemiştim, ben senin aksine sözlerimi tutarım. Hazır mısın?"

Başımı iki yana sallayarak yanaklarımdan yuvarlanan gözyaşlarının tahta zemine düşmesine izin verdim. Ta ki iki güçlü kol beni bileklerimden kavrayarak saklandığım yerden çekip çıkarana kadar.