Okula geldiğimde ders başlamıştı.Bugün 5 dersim vardı.Sınıfta hemen Öykü'nün yanına oturdum.Bir kac dakika Öyküyle konustuktan sonra dersi dinledim.
Dersin bitmesiyle kahve alıp kafereryada oturduk.Öykü'nün erkek arkadaşı yanımıza doğru geliyordu.Öykü hemen kendine okuldan sevgili bulmuştu hayatım boyunca hiç bu kadar hızlı olamadım,hızlı oldugum tek olay cabuk guvenip hemen bağlanmaktı genelde üzülürüm.
"Merhaba Yağmur"diyen sese doğru kafamı cevirdiğimde tüm dünya ayaklarımın altına serildi."Merhaba Ayaz",ismim onun agzında muhtesemdi.Gözlerimi kapatıp tekrar açtığım da Ayazla el ele tutuşan Öykü'ye bakakaldım.Az önce ayaklarımın altına serilen dünya şimdi başıma yıkılmıştı."Benim işim var" diyebildim.Gözlerimden süzülen yaşlarla "Görüşürüz" sesi kalbime tekme tokat giriyordu.Mis kokusunu Öykü içine çekiyordu .Öykü şu okulda en güvendiğim insan.
Okuldan bir an önce cıkmak istedim geriye kalan dört dersi aldırış etmeden.
Ailede dört kardeş olunca annem hep kendini cocuklarina adayandı.Suan eve bu halde gitsem soru yağmuruna tutar beni linç ederdi acımı bile yaşayamazdım.Aklıma gelen ilk isim Deniz ablam oldu ,evlendikten sonra her hafta sonu bizde olmalarina rağmen onu özlüyordum.Hemen onu aradim "Merhaba,evdemisin"
"Evet canım,iyimisin"
"Size geliyorum gelince konusuruz"gelme dese bile gidebilecek baska bir yer aklima gelmiyordu.İçeri girdigimde Burak enistemin evde olmadıgını fark ettim.Ablam sakin ses tonuyla"Hangi rüzgar seni buralara attı "dedi "Ayaz'da kaldım abla" tüm gözyaşlarım gözüme hucum etti belki sinirden belki üzüntüden ."Nasıl bir ayaz bu?" aslında mecaz anlamda söylememiştim Ayaz'da kalmıştım kalbim kalmıştı.
Ablama herseyi anlattığımda hüzünlü gözleriyle bana baktı."Öykü'de olup sende ne yoksa "durdu "degisme zamani "dedi İçimden hep değişmek isterdim diger kızlar gibi bakımlı olmak yaşım 20ydi daha bir kez bara bile gitmemistim durumumuz iyi olmasına ragmen alısverise bile cıkmazdım.
O gün ablamla tüm gün magazalari gezdik milyonlarca kiyafet ve milyonlarca 'topuklu' ayakkabi aldık . eve geldigimde yeni makyaj malzemelerimi masamin uzerine dizdim.Kararliydim.
Sabah olduğunda erken kalkıp saçlarımı düzleştirdim.Üzerime siyah boydan boya fermuarli cekici elbise giydim makyajimda bittiginde siyah ayakkabılarımı giyip evden cıktım.Evdeki herkes uyuyordu.
Normalde okula gitmeden Öykü'yü arardım ama içimden gelmedi.Hatta bugün yeni arkdaşlar edinecektim onlardan uzak durmak bana iyi gelirdi.Okula girdiğimde coğu insan bana dönmüştu okula girmem icin Ayaz'ın önünden geçmem gerekiyordu.Kafamı "Yağmur"diyen sese dogru cevirdim Öykü'ydü.Yanındaki cocukta kimdi ustelik el ele olanlara ve gözlerime inanamıyordum.Öykü beni gorunce ıslık caldı "ne olmussun kızım böyle herkes sönük kaldı" hayretle öykü ye döndüm "bu cocuk kim " dedim hızlıca "Dün bahsettiğim erkek arkadasim iste Emre,Yağmur iyimisin sen?,dün bizi yan yana bile gordün" ne diyordu bu ben dün hayal mi gördüm yani gözlerimi daha da büyüterek "adımı nerden biliyordu" dedim "her gün senden bahsediyorum deli kiz"dedi Öykü'ye sarıldım uzun uzun sarıldım kulağına egildim ve özür diledim "hadi ders baslicak "
Hala olanlara inanamıyordum bilinc altım bana nasıl oyun oynamıstı.Delirdiğimi düşünüyordum.Hemen ders dinlemeyi denedim yoksa ilk seneden cakacaktim.
Okul cıkışı Öykü beni evine davet etti .Ona Ayaz'ı anlatmıştım.Oturup birseyler icerken kapı caldı.Gelen Emreydi.Yanında ise Ayaz.Heycanlanmıstım.Kapıyı açtıgımda suratim kipkirmiziydi bundan eminim Öykü iceri gelin derken ben nolur gelmesinler diye dua ediyordum."Yok sadece yarin aksam parti var onu haber verelim dedik sende gel "Yağmur",bakarız dedim tabiki gidecektim.
