App

H2: Nachtmerrie

Ik schrok wakker van die nare nachtmerrie. Zou de man met de donkerrode roos daar echt toe in staat zijn? Zweetdruppels stonden op mijn voorhoofd. Ik heb het snikheet. Ik haalde wat toiletpapier uit de badkamer en veegde alle druppels van mijn voorhoofd af. Ik pakte mijn telefoon maar besefte dat ik natuurlijk alleen die onzinnige app kon spelen en niks anders. Ik drukte hem maar aan en voerde mijn toegangscode in en keek of ik al nieuwe vragen had. Nee. Gelukkig niet. Er is alleen wel een ding wat ik me afvraag. Wie heeft deze app op mijn mobiel gezet? En wie heeft ons proberen te wurgen? Ik verdenk op dit moment helemaal niemand, al doet mijn moeder de laatste tijd heel erg vreemd, maar ik vraag het me toch af. Welk duister figuur is daar toe in staat? Ik legde mijn mobiel weg met de hoop dat ik me na een paar minuten wat beter zou voelen, maar nee. Mijn hoofd was nog steeds snikheet en de zweetdruppels verdwenen niet. Ik deed mijn raam open en liet de wind mijn kamer inwaaien. Frisse lucht, dacht ik. Ik stak mijn hoofd naar buiten en na een paar minuten waren de zweetdruppels al weg en had ik het nog best wel koud, eerlijk gezegd. Ik zette mijn raam op een kier om het wat koeler om mijn kamer te laten worden. Na een tijdje besloot ik om te gaan ontbijten en daarna langs Amber te gaan. Ik kon goed met Amber omgaan. Met de anderen ook natuurlijk, maar Amber en ik hadden een hele sterke band. We zijn al vriendinnen sinds de crèche en daarna, op de basisschool, hebben we Isabel en Haley ontmoet. Nu zitten we op de middelbare en zijn we nog steeds vriendinnen. Al heb ik nog steeds geen flauw idee hoe we allemaal naar dezelfde school konden. Ondertussen had ik door dat ik tijdens het denken met mijn hand in de pindakaas lag. Bleh. Dat kan er nog wel bij. Met een vaatdoekje haalde ik de pindakaas er af en smeerde wat nieuwe pindakaas op mijn brood. Jesse kwam naar me toe lopen. "Goedemorgen Emma," zei hij suf en hij pakte de pindakaas van me af. Lekker. Gelukkig had ik nog een beetje pindakaas er bij kunnen smeren. Ik nam het broodje mee naar buiten en liep Ambers kant op.

Na een tijdje was ik al bij Ambers huis aangekomen. Toen ik door de voortuin heen liep, keek ik naar de prachtige bloemen met felgekleurde kroonbladeren. Ik vond het zo fascinerend, dat ik bijna struikelde over het opstapje. Gelukkig viel ik niet en kon ik gewoon rustig doorlopen. Vanaf het opstapje was het nog maar 10 meter lopen naar de voordeur, ze hadden namelijk een mega grote tuin met, zoals ik al zei, een hoop kleurrijke bloemen wat je in de lente altijd opvrolijkte. Eenmaal bij de voordeur aangekomen drukte ik op de bel. Mijn telefoon ging af. Oh god. Niet nu. Ik keek op mijn schermpje en zag een video met een beschrijving er onder staan. 'Zie Isabel en Haley als wespen. Heel vaak doen ze je niks, maar je weet dat ze je kunnen steken?' Ik keek naar de video. Ik durfde hem niet af te spelen. Plots ging de deur voor me open. Ik schrok. Dat was waar ook, ik stond voor Ambers voordeur. "Wat is er Em?" hoorde ik Amber vragen. Ik keek op en stopte snel mijn mobiel in mijn zak. "Niks hoor!" zei ik vrolijk en ik wachtte totdat Amber haar schoenen aan had getrokken. In eerste instantie dacht ik dat het beter was om dingen met je beste vriendinnen te delen, maar ik besef me dat ik die video nog niet eens gezien heb en het misschien wel over iets totaal onzinnigs gaat. Ik bedoelde, ik kan het beter eerst zelf bekijken, om te kijken of het überhaupt wel over iets belangrijks gaat, over een geheim of iets wat daarmee te maken heeft. Als ik nu alles aan Amber zou vertellen, over de video en over de nachtmerrie die ik heb gehad.. Ze maakt er vast een heel drama van, terwijl het waarschijnlijk gewoon een flauwe grap van iemand is. Het is tenslotte al bijna 1 april. Maar, ik dwaal af. Als ik alles vertel aan Amber, wat zal ze wel niet over me denken? Als ik zeg dat ik misschien Haley en Isabel niet meer vertrouw na deze video.. Hoe zal ze reageren? "Je lijkt wel zenuwachtig, is er echt niks?" zei Amber weer, en ik zag dat ze al buiten stond. Ik keek naar achter. De deur zat dicht. "Jij trek snel schoenen aan," zei ik. "Dat is geen antwoord op mijn vraag.." zei ze zuchtend. "Nee, Amber. Er is écht niks," zei ik. Ze keek wat blijer, vergeleken met het gezicht van daarnet. Toch kon ik nog steeds angst van haar gezicht aflezen. Je zag het duidelijk. "Jij wel. Toch?" Amber keek me verbaasd aan. "Wat bedoel je? Er is niks hoor," zei ze snel. "Ik weet wanneer je liegt.. Nou, eigenlijk niet, maar.. Ik zie het aan je gezicht, geef nou maar toe. Er zit je iets dwars." Amber zuchtte. "Goed, goed.. Ik zal het je vertellen."

----------------------------
Hey mensjes! Ik vond dit een beetje een prut-hoofdstuk.. Maar de volgende hoofdstukken worden véél langer en véél leuker (en enger natuurlijk)! Als je niet tegen eng kan, kun je dat stuk beter overslaan..

Maar goed, hoe vonden jullie dit hoofdstuk? Wat denk je dat Amber te vertellen heeft? Iets belangrijks of niet?

See you in the next chapter! -mvebooks