App

H7: Vlijmscherp

Ik keek naar de envelop. De envelop had een beige-achtige kleur. Er was geen kreukel in te vinden. Geen scheur, geen vouwen, geen vlekken. Niks. De uitnodiging voor het bal was ook al zo netjes. Een mooie kleur brief, sierlijke zwarte letters. Bij elke hoofdletter zat er wel een krul in. Het was schuingedrukt, waardoor het nog netter leek. De achtergrond was beige, met kleine donkerrode rozen er op. Ik haat het bal nu al, maar ik ben er zeker van dat ik ga. Misschien is het wel een val, wat Red Rose allemaal heeft gepland. Dat zou je wel denken met zo'n brief die er goed verzorgd uit ziet. Al die sierlijke letters, waarom moet de R nou weer met zo'n overdreven krul? Nu ik erover nadenk, zie ik het. Alle letters met een krul vormen een woord. Nou, niet zo'n woord. Alle letters staan door elkaar, volgens mij. De B.. S.. A.. Op dat moment hoorde ik een sleutel in het slot van de deur steken. Ik haastte naar mijn kamer en verstopte de brief in een van mijn bureauladen. Au! Een papiersnee, fijn. Het bloed stroomde over mijn hand. Ik keek naar het vel papier wat uit mijn bureaula stak. Ik haalde het er uit en zag gekrulde, sierlijke, zwarte letters. Het papier was net zoals de envelop en de brief beige. Waarom beige? Op de envelop, op de brief en nu ook al op dit verdomde vel papier. Ik rende naar de badkamer om mijn hand even schoon te maken. Weg bloed. Ik hoorde iemand geïrriteerd zuchten. "Papiersnee?" vroeg ze. Ik keek opzij en ik zag mijn moeder met een geïrriteerde blik in de deuropening staan. Ze keek me aan alsof ik de grootste kneus in de wereld was. Een papiersnee, dat kan iedereen toch overkomen? Ik knikte. "Per ongeluk," zei ik er nog snel achteraan. Ze glimlachte, maar tegelijk zuchtte ze. Ze pakte een handdoek om nog een druppel af te vegen, die ik blijkbaar over het hoofd had gezien. Ze gooide de handdoek in de wasmand en liep weer naar beneden. Ik keek naar mijn vinger. Er kwam weer bloed uitstromen. Ik kan er maar beter een pleister op plakken, anders zit straks de hele badkamer vol met rode strepen en vlekken.

Nadat ik de pleister eindelijk had gevonden, liep ik terug naar boven, en pakte de brief die ik in mijn la had gegooid. Ik had de voorkant al gelezen, maar er is ook nog een achterkant. Die kant was zwart en op de achtergrond stond een donkerrode roos. Het zag er kwaadaardig en duivels uit, wat eigenlijk best wel bij Red Rose past, al zeg ik het zelf. Dit keer zat er ook weer beige in. De letters. Het enigste was miste, waren de gekrulde en sierlijke letters. Dit lettertype herkende ik, want die gebruik ik ook altijd bij bijvoorbeeld samenvattingen voor proefwerken. Op de achterkant van de brief stond een adres en een nummer. Ik neem aan dat het niet zo ver weg is. Ik weet niet waarom ik een nummer erbij krijg, want het enigste wat ik kan doen op mijn telefoon, is die verdomde quiz, die ik nog steeds niet begrijp. Ik pleurde de brief weer terug in mijn bureaula en keek dit keer uit voor het papiertje. Ik vind het toch wel vreemd. Waarom de kleur beige? Wat heeft de kleur donkerrood met beige te maken? De kleuren van Kerstmis? Dat zou nergens op slaan. Het is nu 7 februari. Kerstmis is in december. De kleuren van Kerstmis zijn het dus niet. Het moet een andere betekenis hebben. De lievelingskleuren van Red Rose? Ik bedoel, hij heeft ook een vraag over lievelingskleuren gesteld in de quiz. Dat zou het nog wel eens kunnen zijn. De lievelingskleuren van Red Rose. Beige en donkerrood. Ik pakte een schrift uit mijn kast, wat eigenlijk bedoeld was voor één van mijn vakken op school. Ik noteerde de lievelingskleuren van Red Rose. Beige en donkerrood. Ik deed het schrift dicht en borg hem veilig op in een afgesloten doos, met een slot er op.
"Liefje?" schreeuwde mijn moeder vanaf beneden. Waarschijnlijk moest ik gaan slapen, want mijn wekker gaf aan dat het al 9 uur was geweest. "Ja, mam?" schreeuwde ik terug. Daarna riep ze zoals normaal: "Het is bedtijd. Ga slapen, welterusten!" Ik hoorde de hakken van haar schoenen klakkend de gang uitlopen en de tussendeur ging dicht. Ik deed mijn deur zachtjes dicht, zodat Roos en Jesse het niet zouden horen, want die slapen al een tijdje. Ik trok mijn pyjama aan. Ik ging onder de koude dekens liggen. Ik vroor me half dood, maar na een tijdje werden de dekens al wat warmer en kon ik rustig gaan slapen en dromen over morgen.

Het vlijmscherpe, dreigende keukenmes hing boven me, net zoals Red Rose. Zijn masker bedekte zijn hele gezicht, maar ik weet bijna zeker dat hij nu heel dreigend naar me kijkt. Hij had het keukenmes heel erg goed vast, het mes uit zijn handen trekken is dan ook een domme optie. Wegrennen kan ook niet, omdat ik met een heel strak touw aan een paal ben vastgebonden. Maar dan ook heel erg strak. Langzaam kwam het vlijmscherpe keukenmes dichterbij mijn keel, waardoor ik er achterkwam dat hij dus mijn keel door wil snijden. Dan ga ik zeker weten dood, of ik moet zonder hoofd moeten overleven, wat dus onmogelijk is voor een klein kind zoals ik. Ik ben tenslotte nog maar 13 jaar oud. Ik probeerde me nog los te krijgen, want toen ik naar voren leunde kwam het mes in mijn keel terecht. Een gevoel van pijn, maar ook van machteloosheid, stroomde door me heen. Ik dacht dat Red Rose niet zo ver kon gaan, maar blijkbaar gaat diegene tot moord en doden. Dat is dus zijn doel. Ik hoestte met de hoop dat ik het zou overleven, wat denk ik niet kan met zo veel pijn. Zelfs pijn diep van binnen, wat nu open is gesneden. Ik voelde de punt van het keukenmes in mijn rechterlong steken, en daarna in de andere long. Ik kon niet meer naar adem happen, alles werd al zwart voor mijn ogen. Het zwart werd steeds zwarter, ook al lijkt dat onmogelijk. Het zwarte vlak werd groter, tot dat alles zwart werd. Ben ik dood? Kom ik in de hemel terecht? En al was ik dood, hoe kan ik dan nog steeds nadenken? Ik keek om me heen, er was niks. Niks behalve de zwarte kleur. Het zwarte staarde me aan, zo voelde het. Ik was hier de enige, samen met het 'zwart'. Is dit dan soms de hel? Ik bedoel, de hemel is wit, zou de hel dan zwart zijn. Voor me zag ik opeens iets met de kleur donkerrood. Een roos. Toen alles wat minder wazig werd zag ik een stevig iemand voor me staan. Ik kon zijn kleding nauwelijks zien, dus waarschijnlijk was het iemand met zwarte kleding en een donkerrode roos. Ah oh. Red Rose? Hoe kan dat als hij me daarnet vermoord heeft met een vlijmscherp keukenmes? Hoe in hemelsnaam kan hij nu ook dood zijn? In deze hel terechtkomen? Ik staarde naar de vloer terwijl ik aan het nadenken was, maar ik lette helemaal niet meer op Red Rose. Ik keek verschrikt om me heen, want ik zag hem niet meer. Geen donkerrode roos, niks. Opeens hoorde ik van boven rare geluiden. Een mes kwam naar beneden vallen. Ik dook snel weg en keek naar achter, waar zojuist een mes naar beneden viel. Ik had hem net aan ontweken. Ik raapte het mes van de vloer op. Weer zo'n vlijmscherp keukenmes. Wacht eens even, een vloer. Dit is een vloer. Ik ben dood, maar loop op een vloer in een zwarte ruimte. Vreemd. Ik maakte een kuil en begroef het vlijmscherpe mes. Ik weet dat ik me daarmee kan verdedigen, maar ik ben super onhandig met messen en heb vooral een bloedhekel aan vlijmscherpe keukenmessen, wat Red Rose blijkbaar wist.
Opeens stond er weer een zwarte gedaante voor me, met weer een vlijmscherp keukenmes. Ik kon me opeens niet meer bewegen, ik stond vast aan de vloer. De arm van de man voor me stak naar voren en het mes doorboorde mijn hart. Ik zakte in elkaar en viel op de grond. Ik was nu echt dood. Overleden. Mijn hele toekomst is weg, ik ben nu levenloos. Dood. Ik voelde helemaal niks meer.

De zweetdruppels stonden aan mijn hoofd toen ik wakker schrok en overeind kwam. Wat is er gebeurd?

--------------------------------------------

Haaaaaiii, ik ga weer wat meer schrijven want de proefwerken zijn bijna voorbij :) (ps. Dit waren 1450 woorden! :D)
Comment & voteee -Mve Books :D