App

H9: Drie op een rij

Een tijdje terug was ik bij Jari, en heeft zijn moeder alles uitgeld over hoe het zat met vrienden en vriendinnen uitnodigen in huis, en blijkbaar mochten er dus gewoon vrienden komen. De afgelopen dagen ben ik dus op bezoek geweest en heb ik heel veel met Jari rondgehangen. Het is nu 13, februari, en morgen is het Valentijnsbal. Ik heb al lang mijn kleding uitgezocht, een blauwe jurk. Niet te strak, maar niet te los. Ik heb hem gepast en hij zit príma. Ik heb mijn moeder verteld dat we bijna een schoolfeest hadden en dat was ook zo, dus ik heb meteen kleding voor het schoolfeest. Mijn moeder trapte er eigenlijk best makkelijk in, de meeste moeders krijgen een email over wanneer de schoolfeesten precies zijn. Het eerstvolgende schoolfeest is namelijk pas op 4 maart, dacht ik zo. Ergens begin maart.

Eindeloos staarde ik naar de jurk, ik heb nog nóóit een jurk gedragen. Behalve een nachtjapon, maar dat is anders. Dat is een soort pyjama, maar ik bedoel een echte jurk. Voor feesten en dat soort dingen.

"Emma, telefoon!" Hoorde ik mijn moeder schreeuwen. Haar voetstappen werden steeds luider, dus ze kwam waarschijnlijk naar boven. Ik hing de jurk snel op zijn plek terug en liep naar de trap. Ik pakte de telefoon aan en liep terug naar mijn kamer.

E: "Met Emma Stone. Met wie spreek ik?"

I: "Emma Stone? Klopt het dat je fraude hebt gepleegd?"

Wat? Fraude plegen? Ik? Nooit! Wie is dit? Diegene had wel een erge zware stem, zo'n eentje waarvan je bijna denkt dat het nep is.

E: "Wie ben jij?" vroeg ik nieuwsgierig.

I: "Isem Bibbelbaars," antwoordde hij.

E: "Isabel.." zei ik lachend. Isem Bibbelbaars is een gum met een gezicht, die hadden we getekend op de basisschool. We noemden hem Isem Bibbelbaars. Goede tijden.

I: "Hoe kom jij weg morgen? Met een leugen?

E: "Het kan niet anders.."

I: "Zeg dat je bij mij komt logeren. Mijn ouders zijn toch skiën, voor een week."

E: "Bedankt," zei ik zuchtend, "ik had echt een smoes nodig. Hebben de anderen ook dezelfde smoes?"

I: "Nee.. Jij was de eerste die ik belde. Ik ga nu de anderen bellen! Doeg Em!"

E: "Doei Ies!" schreeuwde ik nog.

Ik had nu gelukkig wel een smoes. Die had ik hard nodig, anders had ik hier nooit weg kunnen komen. Ik zeg dat ik bij Isabel ben en daar blijf. Want technisch gezien bén ik ook bij Isabel, maar niet in Isabels huis.

De jurk die ik had opgehangen aan de zijkant van mijn bureau, hing nu weer op een andere plek. Ik kon vanaf hier de jurk beter zien en hier hing hij gewoon beter. Hij hing nu aan de zijkant van mijn kast. Ik keek op mijn wekker. Wat gaan dagen toch snel. Tien uur 's avonds, laat ik gaan slapen. Ik trok snel mijn nachtjapon aan en kroop onder de dekens. Na een tijdje viel ik eindelijk in slaap.

Mijn ogen waren zo zwaar. Ze konden nauwelijks open. Na een paar minuten proberen lukte het, en werd ik wakker in een groot, magisch bos. De bomen waren zo groot en de bladeren waren echt groen. Dit zag er uit als natuur. Ik keek naar mijn kleren. Ik had de jurk aan, die bedoeld was voor het bal. Ik zag er best mooi uit, al zeg ik het zelf. Mijn gezicht heb ik nog niet gezien, maar dat komt omdat er in het bos helemaal geen spiegels zijn. Het lijkt hier meer op de tropen, maar toch ook weer niet. De bladeren zijn bijna neon-groen, en sommige zijn zelfs roze! Het water was helder blauw, net zoals de lucht. In de lucht was geen wolkje te zien, en als er één was, was het een spierwit wolkje wat meteen weer verdween. Ik kom er nu pas achter dat dit een droom is. Leuk, een keer een droom na al die nare nachtmerries die ik heb gehad. Ik draaide me om om de prachtige natuur te bewonderen, maar opeens stond Jari voor me. Hij kwam steeds langzamer naar me toe. Zijn hoofd boog naar voren. Plots voelde ik een mes, waarschijnlijk een vlijmscherp keukenmes, mijn lichaam doorboren. Mijn ogen gingen steeds open en dicht. Ik kon nauwelijks niks zien en had steeds het gevoel dat ik dood was. Het beeld voor me werd helemaal zwart en opeens kwamen er letters tevoorschijn. Één voor één. Rode, gloeiende letters.

Red Rose.

Ik meen het, in elke droom of nachtmerrie die ik heb, komt Red Rose altijd voor. Nou, dit was niet eens een droom. Ik had het bijna goed. Ik dacht dat er een moment was aangebroken dat Jari ook verliefd op mij was, want ik ben wel verliefd op hem. Wacht. Wat? Ik heb geen flauw idee wat ik daarnet zei. Dat.. Dat.. Ben ik? Nee, uhm.. Nee. Ik zit nu in een lastige situatie, ik moet me concentreren. Het is nog steeds donker en ik zie nog steeds niks. Ik hoor geroep, ik voel getik maar het lijkt allemaal heel ver weg. De woorden en aanrakingen worden steeds luider en harder en plots kom ik erachter dat diegene tegen mij staat te schreeuwen en mij staat aan te tikken. Ik schrik wakker en kijk naar mijn moeders gezicht die me wakker probeerde te maken. Ik zuchtte opgelucht. "Het is al twaalf uur, opstaan." Zei mijn moeder en ze tikte nog een keer. Ik deed mijn ogen voorzichtig nog een keer open en dicht, en zag mijn moeder weglopen uit mijn kamer. Ik stapte uit bed en dacht aan de nachtmerrie die ik vannacht had gehad. Wat betekenen die messen? Ik heb er nu al drie keer over gedroomd, maar nog steeds heb ik geen antwoord.

-------------------------------------------
Heeeeeeey. Ik heb eigenlijk niks te melden.. En nee, de titel van mijn nieuwe boek verklap ik nog steeds niet.
-Xxx- MveBooks