App

H6: Brief voor het Bal

Nee. Dat is onmogelijk. Mijn moeder, Red Rose? Red Rose kan wel hacken en automatisch apps op andere telefoons installeren, maar hij kan zich niet verstoppen? Nee. Dit is absoluut niet mogelijk. Hoe kan mijn moeder Red Rose zijn, als ze niet eens verstand heeft van accounts aanmaken op Instagram? Ik bedoel, als ze dáár al geen verstand van heeft, hoe kan ze dan opeens wel goed zijn in hacken en dat soort dingen. En hoe zit het met die andere meiden. Vandaag heb ik dus echt geen zin om ze te zien, vooral Amber niet. Ze heeft me in de steek gelaten, maar laten zal ze beseffen dat ze fout zat en ik dat niet zo bedoelde. Het is maar een surpriseparty, tenminste.. Was. Red Rose heeft het allemaal verergerd. Hij verwoest alles, zelfs mijn vriendschap. Mijn familie laat hij met rust. Hopelijk.

Plots bedenk ik me dat ik vanavond nog een inhaalles heb, want een paar weken terug ging de dansles niet door. Dus toen heeft Madelon, onze dansjuf, oftewel choreograaf, een inhaalles gepland. Lekker dan. Ik heb er op zich wel zin in, het enigste minpuntje is dat ik mijn sinds kort nieuwe vijand weer ga zien. Zo moet ik eigenlijk niet denken, ik weet dat Amber me niet kan horen.. Maar ik mag niet zo over haar denken. En trouwens, Amber is gelukkig niet zo erg als Chelsea. Ze pest me niet en dat soort dingen, maar Chelsea heeft iets waar ik me echt enorm aan irriteer. Ze denkt dat ze beter is dan de rest. Met dansen slooft ze zich enorm uit om vooraan te kunnen staan in onze opstelling, wat haar dus altijd lukt. Ik, Amber, Haley en Isabel staan altijd achteraan. Daarom noemt Chelsea ons altijd: 'De Vier Achtergronddanseressen'.

"Lieverd! We gaan eten!" Mijn moeder haalde me uit mijn gedachten. Ik heb nog lang nagedacht over hoe Chelsea zich al die jaren zo heeft uit kunnen sloven. Doet ze dat expres, of is ze gewoon zo? Dat vroeg ik me de hele tijd dus af, en uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ze gewoon aandacht wilt, maar eigenlijk niet echt zo is. "Lieverd, kom je nog!" Schreeuwde mijn moeder nog een keer. "Auw mam, niet zo hard roepen!" zei mijn zusje. Ik liep naar de eettafel en ging aan tafel zitten. Gelukkig was het niet zo uitgebreid dit keer, wat me eigenlijk wel verbaasd. "Serieus mam, knakworsten?" zei ik. "Met een broodje, ja. Ik had geen zin om uitgebreid te koken, sorry Em."
Ik lachte. "Dit mag je vaker doen," zei ik. "Dit is zó lekker!" zei ik terwijl ik een knakworst op mijn broodje legde.

Na het eten rende ik de trap op. Ik stond voor mijn kledingkast wel 10 minuten te piekeren over wat ik nou aan ging doen. Ik keek naar mijn wekker. Shit! Ik heb over 8 minuten afgesproken bij hoekje waar we altijd verzamelen, en ik sta nog steeds voor mijn kledingkast. Ik pakte maar gewoon mijn lichtblauwe shirt, een panty en een broekje en trok ze snel aan. Pfoe. Klaar. Ik keek naar de wekker. Gelukkig. Nog 5 minuten, dat is precies genoeg tijd om mijn fiets te pakken en om naar het hoekje te rijden. Ik rende de trap af, schreeuwde heel hard 'doei' en rende meteen naar de voortuin, waar ik mijn moeder mijn fiets al had klaargezet. Ik stapte op en fietste zo snel mogelijk naar 't hoekje.

Ik keek Amber verwarrend aan. Ze zei iets zonder geluid, maar ik kan dus echt helemaal niet liplezen! "Wat?" fluisterde ik. Ze zuchtte en keek weer vooruit. "Meiden, zullen we gaan? Isabel komt wat later," zei Haley nadat ze klaar was met bellen. Ik knikte en Amber volgens mij ook. We fietsten richting de trainingszaal waar we normaal eigenlijk niet in trainen. Normaal trainen we in een andere gymzaal, maar die mag je alleen tijdens schooldagen gebruiken. Deze gymzaal kun je horen en dat heeft Madelon dus gedaan. We parkeerden onze fietsen in de fietsenstalling naast de Action en liepen de trainingszaal in. Het was een super grote trainingszaal, met een blauwe vloer. De blauwe vloer was nog helemaal schoon. Tenminste, vergeleken met de normale trainingszaal dan. Daar zitten wel een aantal krasjes in de vloer en in de muren, maar hier niet. "Oké! Ga op jullie plekken staan! We doen het liedje Crazy Stupid Love!" galde het door de zaal. Ik ging op mijn plek staan. Chelsea stond ergens in het midden, midden in een ruit. Daardoor moest ze een solo doen voor 1x8 tellen aan het begin en 2x8 tellen ergens midden in het dansje. Opschepper. De muziek begon. Ik stond ergens achter aan, naast Amber. Na die gedachte moest ik zuchten en blijkbaar hoorde Amber dat. We keken elkaar aan waardoor we een aantal pasjes vergaten en Madelon ons boos aankeek. Gelukkig stopte ze de muziek niet, wat ze normaal wel doet.

Toen we klaar waren met het eerste half uur oefenen, kregen we 5 minuten pauze. Amber kwam naar me toe rennen, want aan het einde van het dansje staat ze helemaal aan de andere kant. "Hey. Op het hoekje, hè. Verstond je wat ik zei?" Vreemd, heel vreemd. Ze doet aardig. "Nee, ik ben heel slecht in liplezen, maar dat wist je al.." antwoordde ik terug. Amber zuchtte grijnzend. "Ik zei dat ik dat filmpje van jou wil zien. Jij had ook een filmpje, toch?" Ik knikte. Ik had inderdaad zo'n filmpje. Dat kan bewijzen dat Red Rose dat gewoon heeft bewerkt. Ik rende naar de kleedkamers, waar ik mijn jas had opgehangen. Ik pakte mijn mobiel uit mijn jaszak en typte mijn toegangscode in. Waar is in hemelsnaam dat filmpje, dacht ik na een paar seconden zoeken. "Heb je hem al? vroeg Amber ongeduldig. "Ik denk dat ik hem kwijt ben.. Sorry," zei ik. "Ik geloof je niet, en ik zou heel graag nu weg willen rennen, maar dat voelt verkeerd. Sinds die ruzie voel ik me niet lekker.. Dus ik geloof je. Zijn we weer vriendinnen?" vroeg ze glimlachend. Ik knikte en we gaven elkaar een knuffel. Jammer genoeg waren de 5 minuten weer om en riep Madelon ons weer terug de trainingszaal in.

Toen ik thuis kwam waren mijn moeder, Jesse en Roos niet thuis. Er lag een notitie blaadje op de eettafel.
'Emma, ik ben even naar oma Lyda. Ik ben over een paar minuutjes vast wel weer thuis! X.'
Naast het notitie blaadje lag er een hele nette brief. Vast een hele dure envelop. Ik draaide hem om. Ik keek vol verbazing naar de letters die op de envelop stonden. Emma. Het stond er heel groot, met gekrulde en sierlijke letters. Ik opende de envelop snel en haalde er een brief uit. Het leek op een soort uitnodiging.

'Uitnodiging voor het Valentijnsbal. Iedereen moet een partner meenemen. En vergeet natuurlijk geen rode roos!
- Red Rose.'