App

H18: Laatste Optie

"Hoezo zou je hulp van mij nodig hebben? Je hebt informatie, macht.. Wat wil je van me, Jari?" Hij had nog steeds een gemene grijns en keek me met boze en donkere ogen aan. "Kom in mijn team. Kom naar de slechte kant. Ik kan je verlossen van de App," legde hij uit. Het was een groot aanbod. En ik zou het zo kunnen aannemen. Ik in zijn team, verlost van de App. Maar wat zeg ik tegen Isabel, Amber en Olivia? En tegen mijn familie? Roos.. Jesse.. Mijn moeder? "En waarom zou ik aan de slechte kant willen komen? Mijn leven is goed, het kan niet beter," probeerde ik hem wijs te maken. Maar niks werkte. Hij bleef maar door met zeuren. "Zou je niet heel graag de App kwijt willen raken? Geen 'ongelukken' meer krijgen.." Hij liep naar me toe. Ik werd zenuwachtig. Ik schudde heftig mijn hoofd. Ik wilde niet aan de slechte kant komen. Goed overwint altijd. Jari's vuist zag ik plots op mijn gezicht afkomen en hij sloeg heel hard. "Wat denk je er nu van, Emma? Toch wel, hè?" Ik knikte omdat ik geen pak slaag van hem wilde. En zoals hij eerder zei, hij kan hele erge dingen aanrichten. "Hier heb je je trui. Trek aan," zei Jari en hij gooide een trui met een donkerrode roos op de achterkant naar me. Ik trok hem over mijn andere kleren aan en keek naar Jari. Hij was aan het twijfelen en gooide toen uiteindelijk ook een joggingbroek naar me. "Achter is een kleedruimte." Ik liep naar achter en toen ik de kamer binnenkwam, zag ik allemaal rekken met allemaal dezelfde truien en vesten. Allemaal een donkerrode roos op de achterkant. Ik slikte en trok de broek aan. Ik liep de computerkamer in en liep naar Jari. "Wat wil je dat ik doe?" Jari kwam langzaam op me aflopen. "Je bent mijn partner, vanaf nu. Net zoals Haley. Een soort slaaf. Maar zie het als iets vriendelijks. Je bent ook mijn vriendinnetje, net als elke andere slaaf," vertelde Jari me.
"Vriendinnetje? Wacht.. Haley? Was..-" Voordat ik mijn zin uit kon spreken blèrde Jari er doorheen. "Haley.. Pff. Dat was een lastige. Maar ze was pittig knap, oef. Het was alleen niet wederzijds," hij giechelde. Ik vond het totaal niet grappig. Jari is iemand anders dan ik dacht. Hij is gemeen; het is een duivel. "Wat is er, Emma?" Hij zag mijn gezicht en wist meteen dat er iets aan de hand was. "Je kunt mensen dit niet aan doen! Ze zijn onschuldig! Isabel, Amber en Olivia hebben niks misdaan!" Schreeuwde ik boos. "Hebben ze wel! Ze hebben me gemarteld! Ze hebben je van me afgepakt! Je weet dat ik daar niet tegen kan! Het is je eigen stomme schuld, Emma. Daar moet je voor boeten, vind je niet?" Zei hij boos en hij liep weg door een soort onzichtbare doorgang. Ik was sprakeloos. Ik zat doodstil op de bank na te denken over of ik hem echt heb gemarteld. Wat ik meestal lees over sprookjes.. Is dat slecht niet geboren is, maar gemaakt. Komt het door mij? Dat hij zo'n duivel is geworden? Heb ik hem echt zo erg gemarteld, dat hij heeft besloten anderen te gaan martelen? Hoe dan ook, hij heeft gelijk. Het is mijn eigen stomme schuld, en daar moet ik inderdaad voor boeten. Ik zal alles doen wat Jari van me vraagt. Ik zal alles doen voor hem, in de hoop dat hij ooit nog beter word. Want ik weet dat er nog iets goeds in zijn hart zit. En als zijn verhaal waar is, dan heeft dat goeds te maken met mij, en dan moet ik dat deel vergroten. Hij hoeft alleen maar te geloven dat het beter kan worden, en hij moet het willen. Want als hij het niet wil, en als hij niet gelooft.. Dan zal dat laatste beetje goedheid worden vervangen met duisternis en kan hij geen lief meer hebben. Ik weet dat dat stom klinkt, maar het is de enige, realistische, optie die er nog is. Dus als dat mijn laatste optie is, dan ga ik die optie gebruiken. Ik heb er alles, maar dan ook alles, voor over om dat kleine stukje goedheid te vergroten. Zodat Jari weer kan liefhebben en weer een goed leven kan leiden, zonder allemaal duisternis en scheuren in zijn hart. Het enigste wat hij nodig heeft, is liefde. Ware liefde.