Απαγορευμένο.{GW15}

Κεφαλαιο 5.

‘’Λυδια! Γαμωτο ο Μίλτος είμαι’’ λέει το ατομο μέσα από το αυτοκινητο. Ο Μιλτος;

‘’είσαι χαζος; μου κοπηκε το αιμα’’ λεω γυριζοντας προς το αυτοκινητο για να αντικρισω το όμορφο μελαχρινό αγόρι.

‘’Ελα μπες μέσα’’ απανταει γελωντας. Γελαει; Παει καλά!

‘’Μην γελας!’’ γρυλιζω μπαινοντας μέσα στο αυτοκινητο.

‘’Δεν φταιω εγώ αν ο φιλος σου είναι τοσο βλακας ώστε να σε αφησει μονη σου μια η ωρα την νυχτα.’’ Αουτς! Κακια… τι τον ενδιαφερει αυτον;

‘’Σταζει μέλι το στόμα σου’’ αντιγυριζω κοιτώντας τον με ένα ειρωνικο χαμόγελο.

‘’Αλήθεια δεν φοβάσαι μην είμαι ψυχοπαθεις πλεον; Πολύ ευκολα μπηκες στο αυτοκινητο μου’’ φερνει το προσωπο του κοντά στο δικό μου χανογελωντας.  Που το θυμηθηκε αυτο;

‘’όπως επιβεβαιωσες τον φιλο μου στο εστιατοριο γνωριζομαστε πολύ καλά δεν εχω κάτι να φοβηθω… ή μηπως εχω;’’ Ρωταω διχως να κάνω πίσω ουτε λεπτο.

 Πλεον τα προσωπα μας απεχουν εκατοστα δινοντας μου την ευκαιρια να επεξεργαστω τα πρασσινα του ματια. Είναι πραφματικα υπεροχα . Ο τροπος που γυαλιζουν μέσα στο σκοταδι είναι μαγικος.

‘’Ισως και να εχεις… ‘’ ψιθυρίζει κοιτώντας με ευθεια στα ματιά. Ωχ πάλι εμπλεξα.

Πως τα καταφερνω παντα; Δηλαδή πρεπει να εχω μαγνητη δεν εξηγηται αλλιώς. Τραβαω ολους τους βλακες! Χωρις να το αντιληφθω περνω μια κοφτη ανασα , η όποια εκανε τον Μιλτο να γελάσει και να γυρισει πάλι προς την θεση του ακουμπωντας το κεφάλι του στο μαξιλαρακι του καθισματος.

‘’Ηρέμισε Λυδια πλακα σου κάνω!’’ λέει γελωντας.

‘’Χα χα χα τι αστειος!’’ ειρωνευομαι και χαλαρωνω και εγώ στην θεση μου . Περα από την πλακα μου εφυγε ένα βαρος.

‘’Μ αρεσει όταν μου πας κοντρα’’ δηλώνει και γυριζει να με κοιτάξει.

‘’Η αληθεια είναι ότι και σε εμένα αρεσει να σου πηγαίνω κοντρα’’ λεω και τον κοιταω με αποτέλεσμα να αρχισουμε να γελαμε και οι δυο.

‘’Λοιπον που σε παω;’’ Λέει μετά από λιγο.

‘’Εεεμ Ηροδοτου.’’ λεω και ξαναγελαει. ‘’είμαι τοσο αστεια;’’ Απορω δηλαδή.