Απαγορευμένο.{GW15}

Κεφαλαιο 7.

Το επομενο πρωι ο σπαστικος ηχος του κινητου με αναγκασε να ξυπνήσω. Ανοιξα τα ματια μου βαριεστημενα και αρχισα να ψάχνω το κινητό μου. Το βρηκα πεταμενο στο πατωμα και τεντωθηκα πιανοντας το.

‘’ Ναι;’’ Ψιθύρισα προσπαθώντας να μην ξυπνήσω τον Μιλτο διπλα μου. Ήταν τοσο ομορφος.

‘’Σε ξυπνησα; Καλά δεν πειραζει! Καλημέρα! ‘’ τσιριξε η Αλέκα μέσα από το τηλέφωνο. Τι θελει πρωι – πρωι και τι ώρα ειναι; Παναγία μου πρεπει να πάω στην σχολη!

‘’Αργησα; Με καλυψες; Ντυνομαι και ερχομαι δεν αργω!’’ βιαζομαι να απαντησω και πάω να σηκωθω όταν η φωνη της Αλεκας με σταματαει.

‘’Μην ερθεις εχουμε απεργια. Δεν ηρθε κανεις. Κοιμησου γι αυτό σε πηρα’’ Πλακα κανει;  Τελεια! Κοιταω έξω από το παραθυρο και παρατηρω πως ο ηλιος έχει βασιλεψει έχοντας πρωταρχικη θεση στον ουρανο φωτιζοντας τα παντα.

‘’Σε ευχαριστω Αλέκα!’’ λεω και ριχνω το σώμα μου πισω.

‘’Τιποτα ομορφη τα λεμε!’’ απανταει και το κλεινει.

Αφηνω το τηλέφωνο στο κομοδινο διπλά μου και κλεινω τα ματιά μου χουζουρευοντας .  Ο υπνος όμως δεν ερχεται να με ξαναπαρει. Οποτε αποφασιζω να σηκωθω. Αρπάζω τα εσώρουχα μου από κάτω φορώντας τα και πηγαίνω στην κουζινα. Παίρνω από το ψυγειο την χαρτινη συσκευασια με τον χυμο και καθομαι πανω στον παγκο κοιτώντας έξω από το παραθυρο που βρισκεται πανω από τον νυπτηρα της κουζινας. Είναι υπεροχα. Ο ηλιος φωτιζει κάθε σκοτεινο σημειο του δρομου κάνοντας τις σκιες των δεντρων να σχηματιζουν εικονες στο εδαφος. Το βρηκα! Καιρο εχω να ασχοληθω με την φωτογραφια. Κατεβαινω από τον παγκο προχωροντας προς το δωμάτιο μου μην καταφερνοντας να φτάσω αφού το σώμα μου συγκρουστηκε με του Μιλτου.

‘’Καλημέρα’’ η φωνη του είναι βραχνη και ερωτικη. Το χαμόγελο του δεν κρυβεται καθώς με κοιταει.

‘’Καλημέρα Μιλτο! Πως κοιμηθηκες;’’ Τον ρωτά προσπερνωντας τον και μπενοντας στον δωμάτιο. Ανοιγω την διφυλλη ντουλαπα διαλεγοντας ωμια απλη ριγε ασπρομαυρη μπλούζα και το αγαπημενο μου ανοιχτοχρωμο τζιν.

‘’καλά…για πού ετοιμαζεσαι;’’ Ρωταει ο Μίλτος με απορια στηριζοντας το μισογυμνο σώμα του πανω στον πόρτα.