Απαγορευμένο.{GW15}

Κεφαλαιο 4.

Καθισα στον καναπέ χαζευοντας τις διαφορες διαφημισεις που ετρεχαν στηνν  οθονη εκείνη την ώρα. Μετά από λιγη ώρα το κουδουνι χτυπησε έτσι πηρα το τσαντάκι μου μαζί με το πλεχτο μου και χωρις καθυστερηση βγηκα έξω χαιρετωντας την Αλέκα και κλειδωσα.

‘’ δεν αργησα έτσι’’ ειπε με ένα τεραστιο χαμόγελο. Κάτι που μου περασε απαρατηρρητο αφού κοιτουσα αριστερά- δεξιά μηπως και αντικρισω το πρασσινο αυτόκινητο της.

‘’Οχι. Που είναι το αυτοκινητο σου; ‘’ ρωτάω προσπαθοντας να το βρω.

‘’Δεν το εφερα’’ απανταει χαμογελαστη. Τι λεει;

‘’Τι εννοεις δεν το εφερες; και με τι θα παμε κεντρο;’’ Πειτε ότι δεν θα με αναγκασει να πάω με τα ποδιά…

‘’Ειπα να μην το πάρω για να είναι πιο ρομαντικο’’ πεταριζει τα βλεφαρα της… αυτό ηταν θα την σκοτωσω.

‘’Εισαι τρελή παιδί μου; Επειδη είσαι εσύ χαζο εγώ τι φταιω; ‘’ δεν μου γλυτωνει σημερα.

‘’Ελα αφού μποτακια φορας σιγα’’ παραπονιεται κιολας!

‘’ Τελοσπαντων προχωρα!’’ λεω και στριβω το σώμα μου αριστερά νευριασμενη προχωροντας.

‘’Εμ Λυδια;’’ ακουω την φωνη της Αλεκας, η όποια είναι έτοιμη να γελαει.

‘’Τι;’’ Ρωτάω αποτομα.

‘’από δεξιά είναι το κεντρο’’ λέει προσπαθώντας να κρυψει το γελιο της.

‘’Το ηξερα! Να σε δοκιμασω ηθελα!’’ απαντάω γελωντας κάνοντας στροφη και αρχιζοντας να προχώραω προς τα δεξιά.

Αφού έχει περασει ένα δεκαλεπτο περπατηματος και εχω μαθει από την Αλέκα τις απαρεττητες πληροφοριες για τον Αργυρη και τιποτα για τον μυστηριωδη φιλο του φτανουμε έξω από ένα πανεμορφο  μικρό παραλλιακο εστιατοριο. Πολύ όμορφο μέρος. Η Αλέκα χαμογελάει κοιτώντας δυο ψιλά αγορια απέναντι μας. Λογικα αυτοι είναι το ραντεβου μας. Θεέ μου ακομα να το συνηθισω αυτό.

‘’ Λοιπον αυτοι είναι τους βλεπεις; Πως είμαι καλη;’’ Ρωταει ανχωμενη.

‘’Κουκλα είσαι αντε παμε’’ ειλικρινα είναι πανεμορφη. Το αερατο κοντο μαύρο φόρεμα της συνδυαζεται αψογα με τα πρασσινα ματιά της και τα καστανοξανθα  μαλλιά της.