paint

Özel Bölüm.

~
"Papatyalar, kelebeklerinin sahibi olduğum aşkım ve evliliğimiz."
Jeongguk'dan.

Her şey buraya kadar nasıl geldi diyerek zamanı durdurmak istiyorum. Bir an da karşımdaki on sekiz yaşındaki genci ve biricik eşimi durdum kafamda, gencin "Senden dinlemek istiyorum bir de." demesiyle.

Biz buraya kadar nasıl gelmiştik? En büyük fedakarlıklar kim tarafından yapılmıştı? En büyük hata kimdeydi?

Şöyle bir geçmişe gidelim zihnimde. Taehyung'un bana açılmadan önceki zamana... Onun tatlı halleriyle üniversitede yürümesi, konuşması... Her şeyi. Ah, her şeyi kalbimi nasıl attırıyordu? Tüm varlığına aşık olmuştum adeta. Kusursuzdu çünkü.

İleri atlayalım. Gözlerini ondan çekemeyen benim ondan itiraf alışımı yani.

Kabul etmiştim kahve teklifini. (yzr. O mu etmişti amina hatırlamıyorum nys devam) Harika geçen randevu, flörtleşmeler, tatlı güzel mesajlaşmalar...
Ve o gün.

Taehyung'a daha onu bile sevdiğimi söylemeden evlenme teklifi ettiğim o gün. Ona evlenme teklifi etmeden beş saat öncesinde annem beni gay olduğum için boğmaya çalışmış, ben çekip gitmiş hayatımdan silmiştim onları. Ve daha temeli atılmayan evliliğimizin başlaması. Gün geçtikçe istemsizce kırdığım Taehyung, çünkü lanet olsun ki ailem gibi olmak istemiyordum, ardından kalbini yarım yamalak onarıp bir daha kırmam...

Sanırım en büyük fedakarlığı Taehyung yapmıştı. Taehyung'u yatakta bırakıp atölyeye geldiğim gün. O gün de bizim için ikinci bir dönüm noktasıydı. Ama asıl gerçekten ilişkimizin temeli o gün atıldı benim için.

Jennie'ye her şeyi anlatıp akıl almamla geri dönmüştüm. Ama o çoktan gitmişti. Yıkıp devirmiş, yumruklar atmıştım yerlerini ezbere olduğum Taehyung'un aldığı güzel eşyalara.

Elimde papatyalar kalmıştım öylece. Sonra yine Taehyung geldi ve o gün ki gibi ona sığınmama izin verdi...

Vay canına sanırım cidden büyük fedakarlıklar yapan kişi Taehyung'du. Kendime not hatırlama işim bitsin kelebeklerinin sahibi olduğum aşkıma onu sevdiğimi söyleceğim.

Ona o güzel geceden önce her şeyi anlatmıştım. Ailemi(!), psikolojimin berbat oluşunu, bunun geçerli bir mazaret olmadığını bildiğimi, onun beni affedişi, güzel öpüşü,dokunuşları...

Onu her gün çizdiğim o odada, onun resimleri görüp mutlu olması bile o kırgınlıkları bastırmamıştı kahvaltımızdan sonra bile. Ta ki yeni açmış papatyaların kokusuyla dolmuş mutfağımızda birbirimizi minik minik severken resim çizmeye karar vermem...

Biricik aşkım, ne kadarda üzülmüştü... Kahrolmuştum. Gözlerindeki bakış kırılmış, sesi birazcık çatlamıştı. "Tamamdır." demişti. "Sen resmini çiz ben bulaşıkları toplarım."

Bu kırgın cümle kalbimi paramparça etmişti. Ben de "Aslında sana her şeyi anlattığıma göre liseli ergenler gibi gizli gizli çizmeme gerek yok. Sen de bana katılsana. İstersen beraber çizeriz veya sen ayrı tuval istersen sana ayrı tuval de verebilirim."

Gözleri parlamıştı. Yemin ederim ki tüm samanyolu galaksisi gözlerinde belirmişti anında. O an onu kaburgalarımın içine sokup saklamak, tüm kötülüklerden korumak istedim. Bu yüzden ona sıkıca sarılıp tatlı yanaklarını öpmüştüm.Elini tutup resim odamıza götürmüştüm.

Beraber bir tuvale yeni açmış papatyaya konan sıradışı bir kelebek çizmiştik. Belki molalarda da birbirimizi öpmüş olabiliriz. Yeni başlangıcımızın ilk gününü ona harcamıştık.

O resim bizim oturma odamızın beraber boyadığımız bir duvarda asılı şimdi. Tabii öncesinde o resmi sergimde, onunda izniyle-of o zaman da çok mutlu olmuştu biriciğim-, baş resim olarak sergilemiştim. Altında bizim imzamızın olduğu güzel tabloyu herkes istemişti, herkes hikayesini beğenmişti.

Hikayesi normal olmayan bir kelebeğin, saf aşkı simgeleyen papatyaya aşık olup ona esir oluşuydu.

Neredeyse herkeste, aynı olmasına izin vermedik, bir kopyası olan resmin ancak bizde orijinali vardı.

Ve tatlı anlarımızla buraya kadar gelmiştik. Hep el ele ve güzel dudaklarımız birbirimizleyken.

Tamam da ben bunu çoçuğa nasıl anlatacağım? Biriciğim anlatsa olmaz mıydı ki?! Hem aşkım anlatmışken benim anlatmama ne gerek vardı ki? O her şeyin en mükemmelini yapıyordu sonuçta. Mesela sevmeyi. Özellikle beni sevmeyi...

~
Son.

Fici unutmuşum, fici özlemişim. 18 Eylül 2021. Bir kaç günde yazdım ehehe hatam varsa özür dilerim. 😔 💗 💗 💗

Umarım sevmişsinizdir, eğer bir aksilik çıkmazsa doğum günümde atacağım bunu 🧍‍♀️

Özel bölüm hiç yazmadım sanırım ve o kdr mantıksız gelir ki bana. Bitti fic ulan ne özel bölümü yani anlatabiliyor muyum? Ama herkes jk da jk diyince kıyamadım. Fpwknxs çok sinirliyim asabi yazmıyorumdur umarım. (size değil tabii ki 💗💗💗)

OFF UMARİM FİC UNUTULMAMIŞTIR.

Neyse reste devam bb

Güncel yazar notu. (24 Eylül Cuma.)

Cnm sıkıldı. o ay sınav haftam sanırsam. ondan şimdi atiyim unutulmadan dedim cpemxmd of umarım okunur. Cidden çok istendi diye aceleyle yazdım. Ve yazım hatam varsa onun içinde özür dilerim. Başımın ağrıdığı teneffüslerde yazdım. 😔 Minicik saçma  bi şey işte, beklentinizi karşılamadıysa onun için de özür dilerim ama cidden hocalar başımızda akbaba gibi uçuşuyor. Gpemcmme

Öyle. Ne yazdığımı unutmuşum ne zaman yazmıştım ki bu bölümü ya üşendim nys 🐏
Yoğun istek üzerine esprisini yapmışımdır umarım üstte ya cpemckwpxkw

Kendinize iyi bakın!

♡